Alle inzendingen van Günter Schulz

< Kannietverstan > (1809) Johann Peter Hebel, geboren te Basel (1760-1826) De mens heeft dagelijks de gelegenheid, in Emmendingen en Gundelfingen als ook in Amsterdam, zich aan bespiegelingen over de omstandigheden van alle aardse dingen over te geven, zo hij dat wil, en zich te verzoenen met zijn noodlot, ook al vliegen voor hem niet al te veel…

Iedere keer wanneer mij weer eens een rouwstoet passeert zal ik steevast even blijven staan, vermoedelijk uit respect voor de rouwenden en uit eerbied voor de mij onbekende overledene. Zo herinnerde ik mij bij de laatste keer opeens weer een verhaaltje, dat onze onderwijzer (zie Schaamrood van 01-07-2005) ons toen vertelde over een rouwstoet van ene…

Dromen doen wij meestal tijdens de REM-slaap. Soms voltrekt zich in een droom een aaneenschakeling van belevingen in een fractie van een seconde. Zo kan het lijken, dat een geluid in de omgeving van de slaper exact samenvalt met een situatie die hij droomt. Hoe zit het dan toch met het dagdromen, waar de meeste mensen zich wel eens aan hebben overgegeven…

Mismoedig liep Freek in de vroege ochtend richting de bushalte op twee minuten gaans van zijn woning. Hij trok huiverend zijn kraag iets op en omzeilde handig een grote plas regenwater. Er stond een straffe, gure wind uit het oosten. De straat en het voetpad waren bezaaid met een dikke laag van natte, afgewaaide boombladeren en kleine takjes. Af en…

…De oude, gerimpelde rechterhand bewoog met een snelle repeterende beweging als de vleugel van een vlinder op en neer. De rechter onderarm schudde daardoor vanaf de pols tot aan de elleboog in een wat trager tempo. Klapwiekend greep de hand een Gillette scheermeshouder en bracht deze tot aan de met scheerschuim overdekte linkerwang. Zodra de messen…

Mocht er iemand onder u zijn, die de betekenis van dit woord zou willen achterhalen: zij of hij zal er al snel achterkomen dat het domweg niet bestaat. Het woord ''epibreren'' bijvoorbeeld wordt in het Van Dale Groot woordenboek der Nederlandse taal nog omschreven. Het heeft tenminste, mede door Simon Carmiggelt, speelse betekenis gekregen en is…

Freek schoof omslachtig het kussen onder zijn zitvlak in een andere positie. Na ruim twee uur op het houten bankje zonder ruggensteun van de linker tribune werd hij al behoorlijk stijf in zijn ledematen. ,,Ons manneke is er weer niet’’, zei zijn vrouw Annie vlak bij zijn oor, terwijl het applaus van het talrijke publiek langzaam wegebde. Freek keek…

Het was een drukkend warme, zwoele zaterdagmiddag. Freek van de bovenste verdieping, tweehoog in het flatgebouw, zat met zijn vrouw Annie onder een kleine parasol op het al even kleine balkon. Alles was bescheiden van afmeting. Het huis was één van de massaal in 1939 gebouwde huizen in die wijk van Rotterdam. Deze uitbreidingen waren bedoeld als woonruimte…

… Negentien… twintig… één -…- Theo telde automatisch de treden maar bleef nu hijgend staan. Het was heet, snikheet, 33 graden Celsius in de schaduw en windstil. Zijn grijze hoofd telde bijna 81 jaar. Met zijn gerimpelde, magere handen omklemde hij de ijzeren leuning van de trap, die naar de bovenkant van de dijk voerde. ,,Moeders, ik mot effe bijkomen…

,,Pa, kom je?’’… riep mijn dochter, die toen 15 jaar oud was. Haar stem scheen het vanuit een andere dimensie te komen. ,,Nog even, meissie’’ antwoordde ik bijna monotoon en bleef naar het kristalheldere smeltwater van de beek staren. Ik voelde me loom, leeg van binnen en enorm teleurgesteld. Dat ik tevens op hetzelfde moment een nerveuze opwinding…

Soms komen bepaalde herinneringen van vroeger weer plotseling naar boven. Zo maar of als reactie van hetgeen je waarneemt. Enkele dagen geleden moest ik op die manier aan onze docent Duits (tevens vertrouwenspersoon) op de middelbare school denken. Hij was voor velen van ons een soort vaderfiguur en minder streng dan onze eigen vaders. Tegelijkertijd…

Af en toe ontmoet je in je leven mensen, die een onuitwisbare indruk achterlaten. Één van die personen was mijn klasgenoot op de Duitse ,,Realschule’’. Zes jaar lang kenden we hem onder diverse namen. Zijn achternaam luidde Julius. Hij had daarom al vanaf de eerste klas de bijnaam ,,Caesar’’. Deze naam paste in het geheel niet bij zijn uiterlijk. Met…