Alle inzendingen van I.Broeckx

Het kleine, bronzen paardje zag ik eens in de Kringloopzaak die ik weleens bezoek en het siert nu mijn schoorsteenmantel Het lijkt op een kleine replica van een ruiterstandbeeld maar dan dus in miniatuur-formaat en elegant heft het een van de benen als in een aanzet om te steigeren of te galopperen Het is echter voor altijd door een onovertroffen…

Hij had altijd tijdens de vergaderingen met schijnbaar goedmoedige, tevreden en rustige blik in het rond gekeken; nooit was daaruit een spoor van angst, vertwijfeling of verwildering naar voren gekomen. Wellicht bestond zijn rust uit het vooruitzicht van de daad waartoe hij kennelijk onwrikbaar had besloten; de daad die voor hem de verlossing betekende…

Mevrouw hield de deur voor me open bij Brownies and Downies, waar ik genoten had van een tosti met brie en waar men wel bij uitstek de tolerantie en het besef van de diversiteit hoog in het vaandel draagt. De dame voerde aan een lange lijn een petieterig, lieflijk en nerveus hondje dat een dik winters jasje droeg. Je lieveling wil je toch beschermen…

Een zacht gemurmel van vele stemmen overheerst in de grote zaal van Huize De Heikant die zeker representatief is en die haar gasten warmhartig ontvangt en die - mogelijk heel toepasselijk - de naam Harmonie draagt. Uit een klein, doorzichtig glazen vaasje op een van de tafels, gevuld met wit zand, steekt een fragiel, kwetsbaar roze bloempje. Meneer…

Verdriet spoelde aan op de kust van mijn leven als de branding die nadert en zich terugtrekt en die opnieuw nadert en terugdeinst. Op mijn wangen voelde ik de zachte stroom, de vloed van tranen kriebelen. Het assortiment in de bloemenzaak was niet zo groot, maar een azalea trok mijn aandacht, Vaders lievelingsplant, gewoonlijk een geschenk voor zijn…

Hij had nooit gedacht zijn oude leraar - aan wie hij zoveel herinneringen dankte - nog eens te zullen ontmoeten. Bij het eindexamen was als het ware een navelstreng doorgesneden. Na de onverwachte maar traditionele zitting in de gymzaal in de aanwezigheid van trotse ouders en leraren en na de rijtoer van de dronken scholieren in de zegekar bleven de…

Het oude huis - bouwjaar dertiger jaren - het hoekhuis, waarin ik opgroeide en mijn turbulente jaren beleefde, telde drie verdiepingen Ieder jaar brak ook voor ons de Sinterklaastijd aan en dan sloegen we aan het knutselen en we schreven gedichten bij onze cadeaus. Deze spullen hielden we op onze kamers zorgvuldig verborgen tot de avond van de…

In die tijd van onze jeugd en wel na de kerstdagen als de kerstboom weer de deur uit was en de zesde januari was aangebroken, trokken wij, kinderen nog, verkleed en geschminkt langs de deuren als de Driekoningen. We droegen papieren lampionnen en we zongen een voor de gelegenheid vervaardigd, toepasselijk lied: ¨Driekoningen, driekoningen geef me…

In het tijdperk van het ¨individualisme¨ waarin mensen kolossale flatgebouwen bewonen als monniken in kloostercomplexen, ieder in hun cel, en waarin zij op straat elkaar met anonieme ogen in de anonieme ogen staren zonder dat hun verkrampte en vervlakte gezichten tekenen van herkenning tonen - in dat tijdperk zag ik een oudere heer met een bloedende…

Het honderdjarige park moet aan haar zoom een nieuwe, kolossale villa verwelkomen. Maar deze villa is in feite een restaurant met het uiterlijk van een gigantisch, uitvergroot herenhuis met vele vierkante ramen op haar twee verdiepingen en een kolossaal loodgrijs puntdak van leistenen waaronder zich een mysterieuze zolder schuilhoudt. Als kinderen…

De deur met opschrift ¨T.Broeckx¨ biedt toegang tot een kale ruimte. Maar de Verzorgingsstaat biedt ook hem een sobere kast met stevige vergrendeling. Het moet wel gezegd worden dat zijn laatste televisietoestel geen lang leven beschoren was. Tot de eigendommen van mijn arme broer behoren overigens vele plakboeken die hij zorgvuldig koestert en beurtelings…

Uitgerekend daar moest het gebeuren, zich voordoen, daar waar die counter is waar ze die zouteloze snacks verkopen, in het voorportaal van het koopjes- en consumptieparadijs dat volgestouwd is met die lullige en waardeloze gadgets waarvoor men zoveel reclame maakt en waarmee men zozeer adverteert en waarover men zo hoog van de toren blaast. Uitgerekend…

Hoe we in Oostenrijk gekomen zijn, weet ik niet meer maar eens heeft het Zillertal ons verwelkomd en ik kreeg Lanersbach lief, waarnaar ik eens zou willen terugkeren. Lanersbach met de vakwerkhuizen, waar de beek vrolijk klatert en springt over rotsachtige stenen. Lanersbach waar op zondagen de muziekkapel met de mannen in de kleurrijke en feestelijke…

De blauwe metalen wandelstok, sinds geruime tijd mijn trouwe maar levenloze metgezel, had haar vaste plaats in de hal van mijn flat verloren. Plotseling trof ik haar niet meer aan. Tijdens de rompslomp van mijn dagelijkse bezigheden en afspraken moest ik haar ergens hebben laten staan. Ik schafte een nieuwe wandelstok aan, dit keer een zwarte…

In ons Spoorpark, dat niet de meest geringe en onbetekenende plaats inneemt te midden van onze plantsoenen, parken en groenvoorzieningen, verrijst sinds zeer geruime tijd een merkwaardige en futuristisch aandoende toren, een stalen constructie met meerdere verdiepingen die mede het silhouet van onze stad bepaalt..... Deze toren vormt mede een uitdaging…

Wie houdt van de Tilburgse Heyhoefpromenade moet wel zand of een andere substantie in de ogen hebben. Het assortiment bij Boekhandel Bruna mag er zeker zijn en ik wandel er wat rond tussen wenskaarten, romans, tijdschriften en wat dies meer zij, leunend op de onafscheidelijke wandelstok. Maar bezwaarlijk kan ik aannemen dat de stadsbevolking nog…

Mijn goede vader - wiens favoriete dochter ik was - en die voor altijd rust, was muziekliefhebber. Eens wilde hij mij in vroeger tijd plezieren met een LP van Louis Armstrong. De jazz viel buiten zijn eigenlijke voorkeur en smaak maar bij uitzondering had hij de LP aangeschaft. Nu konden we samen in de achterkamer van het goede, oude ouderlijke huis…

Zijn diepliggende ogen weerspiegelen een onvoorstelbare, ongelooflijk diepe verdwazing en verwarring en een zeer vergaand onbegrip voor wat de wereld te bieden heeft: voor haar schoonheid - door haar kunstenaars en genieën vereerd en zozeer verheerlijkt - én voor haar grenzeloze lelijkheid, onheil, rampzaligheid en ongeluk. Mijn betreurenswaardige…

In de schappen van de supermarkt die ik elke morgen aandoe, kun je nu een pop aantreffen, voorstellend de Kerstman in zijn rode en witte kledij, onopvallend tussen andere voorwerpen en artikelen, voorovergebogen, slordig neergegooid, onvolwaardig en als het ware vernederd, gedegradeerd, alsof hij geenszins bij uitstek de grote coryfee vertegenwoordigt…

Ze hadden het dier de naam ¨Fendel¨ toebedeeld, mogelijk ontleend aan een magische vertelling waarvan ze eens kennis genomen hadden in verre, haast vergeten jeugdjaren. Fendel was allerminst een hellehond, maar een lieflijk en vriendelijk dier met zwarte, glanzende vacht dat ons kwispelend en opgetogen tegemoet kwam. Fendel is niet meer te midden…

En zo herinner ik mij terdege hoe het brede, monumentale pand, gesitueerd aan het Stadhuisplein waarin onze bibliotheek lange jaren gehuisvest was door een majestueuze trap, die het pand als het ware in tweeën deelde, doorsneden werd. Het gebouw is in later tijd vervangen door de Stadswinkel en de boekencollectie is overgebracht naar onze trotse…

Onlangs, rondkijkend bij Tuincentrum "GroenRijk" zag ik dat men daar tot op de huidige dag pim-pam-pet-spellen verkoopt Het doosje met het opschrift "pim-pam-pet" stond daar bescheiden en welhaast onopvallend opgesteld tussen speelgoed, spelletjes en overige artikelen. En met een reuzensprong van mijn geest, bewustzijn en verbeelding dook…

Een houten bank is provisorisch opgesteld voor de glazen, openschuivende deuren van Zorgcentrum Boshuis en deze is veelbelovend gedecoreerd met afbeeldingen van een landschap. En zo is de naam van het Zorgcentrum tevens in forse blauwe letters op de gevel weergegeven. Het gebouw wordt omringd door weelderige bosschages waarmee men dan ook adverteert…

In een van die restaurants, brandpunt van ons bezoek, had hij mij het doosje met het parfum overhandigd, een geschenk waarmee hij kennelijk de vrouwelijkheid in mijn persoon wilde waarderen, vereren of accentueren. Op het doosje stond dan ook met grote letters vermeld "Woman". Mijn vriend maakte bovendien een onderscheid tussen "vrouwen"- en…

Het leek me wel een leuke binnenkomer in de lingeriezaak. "Ik zoek een badpak, maar ik heb niet meer het figuur van toen ik zeventien was¨. Op de mededeling dat dat toch ook niet hoeft, antwoord ik dat ik het wel zou willen. Enkele badpakken met diverse kleurige prints en met verschillende cupmaten mag ik meenemen naar een grote paskamer waar een…

De stad is sfeerloos geworden, sfeerloos gemaakt nadat helse bombardementen haar middeleeuwse en renaissancistische luister vernietigden die in later jaren vervangen werd door een welhaast eenvormige architectuur. De dramatische staketsels, de overblijfselen van de herenhuizen, hadden zich afgetekend als kale silhouetten tegen de gevel van de kathedraal…

Het is vanaf de bushalte in de Hoefstraat een klein eindje lopen naar de Houtstraat die als het ware in een enclave is gesitueerd, in een afzonderlijk deel van de stad, ingebed in een grijze, sombere buurt waar de arbeidershuizen zich eentonig aaneenrijgen, slechts onderbroken door een cafetaria. Hier woont een meneer, die als uitzonderlijke liefhebberij…

Een wit licht schemert sinds kort door het matglas van de voordeur die van die van mij gescheiden wordt door het portaal. Slechts een eenzame stoel met paarse, gecapitonneerde zitting getuigt nog van het feit dat hier eens mensen woonden, dat twee mensen elkaar hier eens vonden tot het schreien van een onschuldige baby de oren van hun onbekende buurvrouw…

Onze eventuele of momentane, dan wel incidentele liefdesgevoelens die aan het tanen of aan het afsterven waren dan wel opleefden vonden zeker herkenning onder de klanken van het wel vijftig-koppige orkest genaamd "Die Walddrum-Musikanten" dat op die herfstmiddag allerminst voor de eerste keer optrad bij "De Druiventros" in Berkel-Enschot. Een…

Het is een statig, breed pand met hoge ramen op beide verdiepingen, gesitueerd aan de Spoorlaan in Tilburg, dat de naam "Oogpunt" draagt. Mijn grijsgroene ogen, diep in hun kassen, omringd door wallen, leveren sinds enige tijd niet meer hun voorheen zo trouwe diensten en ik ben een van de gegadigden in de druk bezette wachtkamer voor oogonderzoek…