Alle inzendingen van I.Broeckx

Kennelijk had ik mijn charmes als oudere dame nog niet geheel verloren. Tijdens het uitstapje naar de Basiliek had meneer mijn rug gestreeld met een vluchtig en onopvallend gebaar. De geste was niet onwelkom geweest en toen ons gezelschap neergestreken was op een terrasje, had hij verstolen blikken ...

De moeder was zoals moeders zijn en altijd zullen zijn. Dromen, ambities, aard en keuzen van hun kind zijn hen heilig en dierbaarder dan het eigen bloed. De dochter had haar liefde gevonden ver van haar ouderlijk huis in Krakau; in een Brabants dorp. In een winkel in de Poolse stad had de moeder de ...

Een kastanjeboom met trotse, witte kaarsjes die in de verte zichtbaar is, vormt een merkwaardig contrast met het geheel verwaarloosde en verloederde interieur en zij kan meneer en mevrouw niet troosten. Zij rijst op tussen bouwvallige panden en ingezakte daken in een achterbuurt. Meneer en mevrouw h...

Daar staan ze op een rij in de "Thuiszorgwinkel"; de rollators; de hulpmiddelen die sommigen "elegant" noemen en waarvan er een wellicht mijn ouderdom zal markeren.... Men kent ze het predikaat "lichtgewicht" toe (ten onrechte???) en ik mag er een optillen van die oudere grijsharige mevrouw...

De broer die naast mij zit in het kleine kamertje dat sinds jaar en dag zijn thuis vormt, de vierenzestigjarige broer, die de intelligentie heeft van een vijfjarige; de broer met het verweerde, verouderde gezicht, lacht breed en opgetogen om een filmpje op You Tube, een kleurige tekenfilm over een d...

De wijk die zich vlakbij onze welhaast kosmopolitisch aandoende Korvelseweg uitstrekt en die deze als het ware "omhelst" in een onwerkelijke "omarming", kan men met recht een "achterbuurt" noemen. Via een merkwaardige "arcade" kan ik het huis van de pedicure bereiken. Zoals zij woont, zou...

Er heersten een serene stilte en rust op het Rosmolenplein op 4 mei, nog wel een nationale gedenkdag. Het helder groene, welige gras kon mij wel bekoren, in tegenstelling tot het danig verzakte dak van de woning naast de voormalige drogisterij, dat het pand tot een krot degradeerde. Een jongeman...

Het zal nu niet meer voorkomen dat ik welhaast aarzelend de zware deur die toegang geeft tot haar spreekkamer zal openduwen. Ze zal er niet meer zijn achter het imposante, massieve bureau waarop het naamplaatje met de ingewikkelde Chinese naam; Atillaoglu-Tjon-a-Tham en ik zal haar nog altijd liefli...

Het is een merkwaardig "museum" in Nijnsel, waar in twee grote "loodsen" tal van artefacten bewaard worden, voor de toekomst of kennelijk voor de eeuwigheid en het wordt omringd door uitgestrekte grasvelden met in de verte een vijver die blinkend de hemel weerkaatst in haar oppervlak. Zelfs word...

De zonneschermen zijn opgetrokken bij "Anvers" aan de Oude Markt en ik neem op het tarras een plaats in beslag voor een kop Earl Grey thee. Starende blikken van verschillende bezoekers en passanten. Ik vraag me af wat er in feite voor bijzonders is waar te nemen. Serveersters met een lang, zwart s...

In een klein, heel curieus "museum" in Nijnsel, een van de acht "zaligheden", omringd door een grasgroen veld en met aanpalend riant woonhuis, bewaart men tal van artefacten uit vroeger jaren, onder meer een zilverkleurige koffer waarmee te vroeg geboren baby's in de vroegere tijd naar het ziek...

Onze Hasseltstraat, die zich "onbekommerd" en welhaast "roekeloos" uitstrekt en die het Textielplein met de Kwaadeindstraat verbindt, is op deze Koningsdag met haar kramen omgetoverd tot de winkelstraat die ze eigenlijk nooit is geweest. Het trotse rood-wit-blauw, vergezeld van een chique oran...

Als het feest is op het Wagnerplein, in de nabijheid van het grote, monsterlijke winkelcentrum dat kaal en massief oprijst met haar betreurenswaardige, mislukte vormgeving, staan de kramen opgesteld waarin de lieflijke, schattige babykleding te koop is en de parfums en de leren riemen en -tassen. En...

Grote stalen hekken blokkeren sinds kort een gedeelte van de Lage Witsiebaan en een verbodsbord verhindert de toegang tot dit terrein. Een ondergrond van geel zand vertoont zich in de straat. Ik ben op weg gegaan en bij een oversteekplaats verleende plotseling een oudere heer, in het zwart gekleed, ...

Op het dressoir van mijn lang-overleden oma, die de leeftijd van drieënnegentig jaar zonder slag of stoot bereikte, placht in vroeger tijden een glazen schaal te staan met zilveren hengsel, voer voor antiquairs. De schaal ging na oma's dood op onnaspeurlijke wijze verloren en ten huize van mijn go...

In Tilburg Zuid strekken zich nog altijd de grasgroene velden uit waarop wij, scholieren nog, eens, in lang vervlogen tijd, sportten. Een met gras en mos begroeid, breed pad voert naar het gebouwtje met de kleedkamers. In een lange stoet liepen wij eens naar het sportterrein....Daar, op die velden,...

Terugkerend van de bibliotheek trof ik in lijn zeven een jongeman die een zwarte, kleine hond met rafelige vacht en met kleine witte vlekjes op de poten knuffelde en tegen zich aan klemde en die zijn hoofd begroef in de warrige vacht van het dier. "Het is een schat" merkte ik op en ik vroeg he...

Door de lange gang, die deels behangen is met Brabants-blauwe tegeltjes en waarin een rij boeken in een boekenkast alsmede een lieflijk Paastafereel is uitgestald, heb ik "De Refter", het restaurant van Woonzorgcentrum "Joannes Zwijsen" bereikt.... Het is hier langzamerhand drukker geworden e...

....en zo bewaar ik nog altijd een klein boekwerkje met romantisch aandoende en kunstzinnig verantwoorde tekening op de kaft en de titel: "Es gibt also die Liebe". Het geschrift moet de verloving en de prille eerste huwelijksjaren van mijn ouders begeleid hebben.... Beide kinderen van de Crisis...

De allerliefste bracht onlangs een wagentje, een karretje op wieltjes en van rood linnen mee dat nu werkloos staat te pronken in het halletje van mijn flat, maar dat nooit in gebruik zal worden genomen.... We leven langs elkaar heen. De diepgaande sentimenten, de obsessies, de gedachten bewaar ik...

Enkele "onduidelijke" vrijwilligers hebben zich geschaard rond een tafel in Wijkcentrum "De Poorten". Het is nooit goed want ze vliegen er hier in en uit als duiven in een duiventil. De mannen kijken naar de meisjes, de meisjes naar de mannen. Ik zit er verwezen en verweesd bij met een lullig kn...

In mijn boekenkast vond ik onlangs tussen "restanten van mijn leven" ofwel tussen "Forgotten Lore" het leerboek van mijn goede, lieve Vader die ik lang geleden heb moeten overgeven aan God, dan wel aan de Kosmos, dan wel aan de Sterren. De titel van het boek is: "Le Francais accéléré". ...

Tegen haar, tegen mijn vriendin, had ik vaak en uitgebreid verhaald over "my secret love" die "no secret anymore" was maar mijn vriend verdween in verre tropische sferen en zocht onpeilbare, onnaspeurlijke, verre horizonten om daar zijn heil te zoeken.... Met lege handen, met een leeg hart en leg...

We waren naar het West-Brabantse dorp Rucphen gereisd om een Heemtuin te bezichtigen; een van de mooiste wilde bloementuinen van Nederland en Vlaanderen. Vanuit een houten paviljoen, waarin opgezette dieren als een bunzing met opengesperde bek en eveneens opgezette vogels zoals een sperwer, een e...

Lucie, we legden samen een groot deel van de levensweg af; de levensweg die voor jou zo bochtig en hobbelig was met ravijnen en spelonken waar je telkens in dreigde te vallen. Samen leefden we, samen werkten we en samen beleefden we die zo schitterende zomer in Oostenrijk, zo lang geleden. Je wens...

Van onze beide oma's noemden we haar "oude" oma. Op de foto's die ik nog altijd bewaar is ze afgebeeld; in een roeibootje met haar toekomstige echtgenoot August, onze opa, sinds lang niet meer te midden van de levenden, en op latere leeftijd, in ouwelijk aandoende kledij; zorgelijk, bezorgd. Ik ...

De naam "Benatzky" is ongetwijfeld Russisch en mogelijk van een componist, zoals ook de andere namen van musici die zo prominent zijn in de wijk. In het kleine zaaltje waarin we zullen gaan sporten vanavond liggen de attributen hiervoor al klaar en de loopband en hometrainers staan opgesteld. Meer...

Mijn liefste, meest dierbare, goede zus, slechts eenmaal heb ik je lange grijze haar tegen mijn wang gevoeld; slechts eenmaal heb ik je omhelsd. Na de lange, stormachtige jaren van onze turbulente jeugd die we zij aan zij doorbrachten, heb ik je teruggevonden; verouderd en door vele kwalen getergd e...

Af en toe kom ik hem tegen; mijn onbekende buurman die al twintig jaar in alle anonimiteit bivakkeert in de woning beneden mij op de begane grond. Nogmaals: de anonimiteit en onwetendheid omtrent elkaar heersen hier in het appartementencomplex met haar vier verdiepingen. De overleden eveneens on...

Het prikje in de vinger, waardoor een druppel felrood bloed ontsnapte, was weer toegediend en tot mijn grote verbazing gaf het vernuftige apparaat het cijfer acht weer ten teken van het feit dat het ijzergehalte in mijn lichaam op peil was.... Later, op de markt aanschouwde ik een zielige, betreu...