Ik noemde haar "Mevrouw A."

We spraken elkaar aan met de half-eerbiedige, half-respectvolle eretitels "u" en "mevrouw". Ze was twintig jaar ouder dan ik hoewel mijn zeventigste levensjaar nu ook begonnen was en ze droeg haar krullerige grijze haar als een engel uit de Barok.

Gaandeweg smolt het aanvankelijke wederzijdse wantrouwen weg dat ten onrechte op onze harten gerust had. Ze had jaren geleden belangstelling getoond voor het luttele boekwerkje dat mijn opstelletjes bevatte en we ontmoetten elkaar op het zomerse terras van Café-Restaurant "Zomerlust" waar we muntthee dronken. Ik prees haar status van directeur van de solide maatschappelijke organisatie die haar maatschappelijke carrière bepaald en gevormd had.

We hadden elkaar gaandeweg leren kennen en ze was voor mij als de moeder, die sinds lange tijd dit leven verlaten heeft.

haardracht ontmoeting opstellen moeder

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 97