Alle inzendingen van Johan

Het meisje waarmee ik had afgesproken zag er helemaal anders uit dan op de foto die ze me de week voordien had gestuurd. Ze leek ook ouder in het echt, en zeker geen 26 zoals ze beweerde. Vooral haar afgeleefde handen verraadden dat er al heel wat mannen door gepasseerd waren. ‘Wat wil je doen?’, vroeg ze nadat ik haar een zoen op haar wang had…

Ik mag al eens graag bij Albert Heijn over de vloer komen. Niet alleen omdat het aan de kassa scheelt in de portemonnee (de praktijken die Albert er daarvoor op nahoudt bij de groothandelaars, die wil u niet kennen), maar ook voor de typisch Hollandse sfeer. Dat stukje Nederland in België zonder over de grens te moeten rijden, daar doe ik het voor.…

Wat niemand weet, is dat Willem-Alexander ook een lied geschreven heeft, dat hij zal zingen onmiddellijk nadat het voltallige Nederlandse volk uit volle borst voor hem het koningslied heeft gezongen. De versie van Willem-Alexander gaat als volgt: Hier sta ik dan. Ik heb van dit moment nooit durven dromen. Maar hier is het dan. De dag die…

Wat schaft de pot? Niemand die het weet. We weten niet meer wat we eten. Rundvlees is paardenvlees geworden, paardenvlees kamelenvlees. En kamelenvlees is niet te vreten, maar u weet het niet van mij. Steeds meer mensen hebben er hun buik van vol en eten geen vlees meer of gaan naar de McDonalds, wat op hetzelfde neer komt, maar ook dat weet u niet…

Terwijl u elke maand de helft van uw zuurverdiend loon afstaat aan de overheid, die het dan maar verkwanselt en u er tegen uw pensioen niks meer van terugziet, zitten aan de andere kant van de beschaving enkele tienduizenden rijken hun geld te verstoppen in belastingparadijzen waar u en ik nooit zullen komen, laat staan dat we de naam ervan kunnen uitspreken…

Ik weet niet wat mij bezielde toen ik begin deze week een vliegtuigticket richting Nicosia kocht. Misschien wilde ik een run on the bank doen, in de rij gaan staan met honderden idiote Cyprioten en handenvol geld afhalen om die in mijn hotelkamer onder mijn matras te verstoppen, veilig verborgen voor de grijpgrage graaiers van de overheid. Misschien…

In Gent zijn ze goed zot. Daar hebben ze donderdag, op de Internationale Dag tegen Racisme, het woord ‘allochtoon’ begraven. In een echte doodskist hadden ze de letters ‘allochtoon’ opgebaard en nadien naar haar laatste rustplaats in het stadspark gebracht, omringd door honderden - euh - vreemdelingen. Het stadsbestuur wilde daarmee een duidelijk signaal…

Beste Mario, Paus begot. Proficiat. Ik was al fan toen je nog maar net op uw balkon stond. In uw eenvoudige witte kleren, met een zwart kruis rond uw nek en verder geen poespas, even uw hand in de lucht om het publiek te groeten, niet weten of je moest zwaaien of een kruisteken maken en dan uw eerste magische woorden: broeders en zusters, buona sera…

Noro, onthou die naam. Het wordt ons aller dood. Het is een teken aan de wand dat het virus uitgerekend uitbrak in het Deense restaurant Noma, het beste restaurant ter wereld. In de beste restaurants horen geen virussen uit te breken, enkel angstzweet als de ober met de rekening komt aandraven. Dat met ons voedsel een loopje wordt genomen, is…

Terwijl de woordvoerster van het voedselagentschap verkondigt dat er in België geen aanwijzingen zijn dat er kankerverwekkend gif is vermengd in veevoeder, vind ik dat de melk waarin mijn muesli drijft zuurder smaakt dan anders. Misschien is het ingebeeld, al kan ik me niet meer van de indruk ontdoen dat we elke dag door het oog van de naald kruipen…

Behoed u als u per abuis door België rijdt. De kans dat u veilig weer thuis geraakt, wordt met de week kleiner. Het is niet denkbeeldig dat als u uw wenkbrauwen ophaalt naar een andere automobilist of godbetert uw verkeerde vinger toont, hij uitstapt, zijn baseballknuppel uit zijn koffer haalt en u een paar rake mokerslagen verkoopt, waarna hij uw voorruit…

Beste gelovigen, Ik schrijf u vanuit mijn hoedanigheid van paus Benedictus XVI, een ambt dat ik eind deze maand naast mij neer leg. Ik ben oud geworden, te oud. Ik kan mijn kazuifel zelfs niet meer zonder de hulp van twee geduldige kardinalen over mijn hoofd trekken. Ik geraak niet meer alleen in de douche, en we spreken over een opstapje van nog…

Meer dan een maand na het openbaar maken van mijn goede voornemens ben ik aan nog geen enkel begonnen. Elke dag een halfuur op de hometrainer leek nochtans geen onoverkomelijke opdracht. Maar toch. Het stuur doet dienst als kapstok voor hemden, op het zadel liggen boeken die ooit nog moeten worden gelezen. Zo is het goed. Van dat gezonder eten is…

Het waren niet de initialen van de toekomstige koning van Nederland die door de gangen van het Koninklijk Paleis in Laken weergalmden toen prins Filip ‘WAAAAAA’ uitschreeuwde. De Belgische kroonprins wist niet waar hij het had toen hij Beatrix maandag hoorde verkondigen dat ze de fakkel zou doorgeven aan Willem-Alexander. Filip kookte van jaloezie…

Iemand zal het wel grappig gevonden hebben. Dat de leerkrachten in spe Morgan Freeman antwoordden toen hen in het kader van een onderzoek naar hun algemene kennis een foto van Nelson Mandela werd voorgehouden. Dat ze denken dat de Tweede Wereldoorlog zich ergens in de jaren 1800 afspeelde en dat de Waalse socialisten in de Vlaamse regering zitten.…

Je zag er niet goed uit bij Oprah. Er kon niet eens een lachje af. Je keek alsof je laatste uur geslagen had. En dat je net bij het sensatiebeest Oprah ten onder wou gaan, ik kan er met mijn gedachten niet bij. Het had ook in een donker achterkamertje gekund, gevolgd door een kort persbericht. Je zei niet veel in het begin. Meer dan ‘yes’ kwam er…

Ik heb een zwak voor bejaarde vrouwen van boven de tachtig. Zo weerloos ze zijn tegen het griepvirus en handtasdieven, zo aandoenlijk zijn ze. Heel hun leven hebben ze zich te pletter gewerkt, hun kinderen met vallen en opstaan grootgebracht, ziektes overwonnen en geliefden begraven, en toen ze eindelijk met pensioen konden, begon het afzien opnieuw…

Ik denk veel aan de verkrachte studente uit India. Hoe ze mijn leven veranderd heeft. Hoe ze mijn naïviteit heeft weggemaaid. Tot ze verkracht werd, wist ik niet veel over India en haar inwoners, die ik sinds het voorval Indianen noem, zoals ik wel meer doe met mensen die geen manieren hebben. Ik wist dat ze met meer dan 1 miljard zijn en dat ze altijd…

Er was eens een land met een koning. Het was een klein land, met aan het ene uiteinde een zee en aan het andere dennen, maar ook met kleine bergen en grote problemen. De koning leefde in een groot paleis, drie buitenverblijven en een jacht en kreeg elk jaar miljoenen euro’s van zijn inwoners om zich afwisselend de koning te rijk en God in Frankrijk…

We leven nog. Niets is er veranderd. Het regent dan wel meer dan vóór 21 december, maar dat kan ook toeval zijn. Ik had in de nasleep van het voorspelde einde van de wereld graag geweten wat die doemdenkers nu met hun bunkers en gehamsterd voedsel gaan doen. Een ondergronds hotel beginnen voor depressievelingen die graag eens op verplaatsing in de put…

Nu bijna vijfenveertig jaar geleden liep ik mijn geboorteplaats V. met mijn toenmalige vriendin op straat en opeens “wist” ik: jij wordt zesenzestig en ik overlijd twee jaar na jou. Flauwekul natuurlijk. Ik moest er weer aan denken doordat ik onlangs na een beetje googelen ontdekte dat zij in oktober 2011 op zesenzestigjarige leeftijd is overleden.…

Nog vijf dagen. Meer niet. Dan is het gedaan, met alles, met iedereen. Dan is alles voor niets geweest. De bomen, de liefde, de zomeravonden, de uren studeren voor een diploma dat nergens toe leidde. De Maya’s zitten er niet vaak naast. Ook niet toen ze hun kalender lieten eindigen op 21 december 2012. Die van ons eindigt ook, maar dan tien dagen…

Verpleegster Jacintha is nog de slimste van allemaal. Maar laat ons beginnen bij het begin. Bij de twee Australische dj’s die er deze week in geslaagd zijn om via die verpleegster met een andere verpleegster te bellen en haar uit te vragen over de ochtendmisselijkheid van Kate. In de hoedanigheid van Queen Elizabeth en prins Charles. Een kotsmisselijke…

Op dagen als deze kan ik er zeker niet tegen. Ik kijk naar het junior eurosongfestival, waar kinderen tussen tien en vijftien op een podium voor miljoenen kijkers elkaar de loef staan af te steken. Ze willen winnen, allemaal, dat zie je in hun ogen, ook al hoor je het niet altijd in hun stem. Ik zie geen kinderen. Ik zie miniversies van competitieve…

Ook u kent er ongetwijfeld enkele, want ze zijn met almaar meer: de vegetariërs. Ik moet er niet van weten. Die extreme afzweerders van een sappig stuk vlees, die ons maar al te graag een schuldgevoel aansmeren als we een subtiel lachje niet kunnen onderdrukken bij het zien van een steak béarnaise. Ik noem die slavreters ook wel eens de wansmakelijke…

Zo kwam het dat iedereen geëvacueerd werd uit het winkelcentrum en in de grootste verwarring samentroepte op de parking. Sommige ouders bedekten met trillende handen de ogen van hun jongste kinderen. Net daarvoor waren twee mannen van middelbare leeftijd met elkaar op de vuist gegaan. Het was onschuldig begonnen, met enkele verwijten over en weer, gevolgd…

We moeten maar eens ophouden met elkaar bij de voornaam te noemen. Jan, Willem, Henk, het zegt weinig. Beter is het als wij elkaar bij ons ergste uiterlijke kenmerk noemen. Puistenkop, Bultrug, Dikzak. Dan komt er aan dat pesten eindelijk eens een einde, want als iedereen elkaar pest, dan zijn er geen winnaars en verliezers meer. Dan moeten er geen…

Ik denk er begin november altijd meer aan dan anders. De bruine bladeren op de grond, de mistige morgens, de nevel over de velden: lang zal ik niet meer leven. In deze herfstige tijden zijn er ook meer sterfgevallen dan in andere jaargetijden. Dat klein beetje neerslachtigheid is soms genoeg om het draadje waarmee je nog aan het leven hing te breken…

We zijn een volk van klagers. Over ons loon, het lawaai van de buren, de zomer die niet blijft duren. Nooit zijn we tevreden, nooit gaan we languit liggen in het gras en roepen we: ik kan niet gelukkiger zijn. Altijd is er wel ergens een zwarte vlek die ons leven verziekt. Het meest klagen wij over ons werk. Want als we zouden mogen kiezen: we zouden…

Vrouwen die make-up gebruiken zijn geen haar beter dan Lance Armstrong. Ook zij willen zich beter voordoen dan ze zijn, in hun drang om de beste te zijn. Wat ze van de natuur niet gekregen hebben, smeren ze er in de badkamer wel op. Uren zijn ze bezig met hun poedertjes, eyeliners, hun blush en hun lippenstift. Als ze dan eindelijk de deur opendoen…