Alle inzendingen van Katty

Elke schaduw-dood die je dood gaat is al een geschenk en een ademtocht in geboorte naar nieuw leven!

Vanmorgen door mijn slaapkamer-dakvenster beleefde ik een magnifiek dag-ontwaken.. "De rijzende zon steekt vingers van licht door de bleek witte ochtendmist en kortstondig kleurt de lucht oranje goud op plaatsen waar ze in warme doorbraak zichzelf achterlaat. Vluchtig tussen de nevelslierten...

Ik crash op de kortsluiting tussen de vele lijnen, die verstrengeld liggen rond de omhelzing van het non-verbale, waarbij de naaktheid van het lichaam, in maanlicht, op het rimpelend vijveroppervlak weerkaatst en zilverig doorschijnend wordt. "Je me sens nue comme un verre vide...!"

Een weekje voor mijn verjaardag (10 mei) werd ik uitgenodigd en onwetend via auto en tram naar hartje Antwerpen geleid. Niet wetend naar waar de weg mij bracht en wat het doel was van deze dwaaltocht, was op zich al een avontuurlijk en hart-kloppend gebeuren, omdat ik wel wist dat het een...

Hoe het ego soms spreekt vanuit alle hoeken,in zo vele talen,met zo vele gezichten en vormen...Hoe gemakkelijk het is van te falen en verloren te geraken in je eigen verhalen. " In het spel der 1000den angsten ,danst het egoritme een regengordijn van maskers en schijn " "Ook een...

Even de winkel binnen aan het marktplein in Keerbergen. De kerk lonkt mij.... soms kan ik daar de stilte gaan opzoeken. Met een trage beweging klap ik de zwaaideur open en voel de rust als een mantel over mij heen trekken. Aan het altaar zit een oud vrouwtje. Haar hoofd lijkt te zwaar voor haar...

Sommige gezichten zijn als archieven, boeken die je (bijna) niet kan lezen, begrijpen of doorgronden. Elke bladzijde heeft een verborgen verhaal...!

Gracieuze munt het beeld uit in het verbergen van de verboden vrucht en met een mond vol parelende prikkeling bijt ze in haar goddelijkheid ....proeft haar bittere mildheid en verdwijnt in ultieme intimiteit !

Hoe verlichtend het soms voelt van weer een stukje achter te laten..... In de broze vergeelde bladzijden van het oude versleten dagboek, vervagen de aaneengeregen letters tot nog slechts schimmig verleden. Als trosjes spelende beelden worden ze verdrongen door het nieuwe heden en verdwijnen ze...

Stille gedachten ontsproten bij het kijken naar deze foto. Met klotsende schuimende kousenvoeten golf je over me heen om in ontelbare druppels uiteen te spatten. Duizend keren zullen jullie sterven in die eeuwig durende tijd van seconden, om het mystieke mysterie van miljarden jaren...

Nog even en de akkers kijken weer heimweëend uit naar de klaprozen. Maisvelden rijken als grote deinende zeeën naar de hemel , hun gouden rijpen zwangere trossen roepen om geoogst te worden. Het kleine beekje vervolgt onverstoorbaar en kronkelend zijn weg. Het kabbelt rustig de herfst door de...

In de diepe roerloze stilte van het bestaande "Zelf" is er niets of niemand nodig. Slechts het "ego" kan zich verliezen in zijn "echo". Het "ZELF" heeft geen weer-galm nodig.... HET IS...! Binnen in de stilte van deze rijkdom, laat ik mij deinen op het dragende leven !

In het contrast van ZWART WIT blijkt grijs haast onvindbaar !

Vanmorgen had ik dat gevoel aan de zee ... Het schelpenstrand, het water dat zijn weemoed achter laat, dood uitspuwt in verloren opeengestapelde, lege, gekleurde schelpen ... maar in zijn voortdurende veranderlijke beweging van eb en vloed zijn levendige zichzelf blijft, geworteld in zijn vloeibare...

Mijn blik verzacht om de glans van d'avondzon en de bedenking dat je als kind leerde praten en je als ouderling opnieuw leert zwijgen, luisterend naar je eigen hartslag die over het leven vertelt en waarbij je denken in de fluisterende stilte blijft hangen. Speels laat je je even vangen in de...