Alle inzendingen van i.Broeckx

We spraken elkaar aan met de half-eerbiedige, half-respectvolle eretitels "u" en "mevrouw". Ze was twintig jaar ouder dan ik hoewel mijn zeventigste levensjaar nu ook begonnen was en ze droeg haar krullerige grijze haar als een engel uit de Barok. Gaandeweg smolt het aanvankelijke wederzijdse...

Café-Restaurant "Zomerlust", gesitueerd aan de rand van de stad in de nabijheid van de oude draaibrug en van het zwarte, ondoorgrondelijke water van het Wilhelminakanaal, draagt op haar witte zijgevel waarop in "Jugendstil"-letters haar naam staat vermeld een kleurige tekening. Aan de rand va...

Voor de gymlessen was op mijn middelbare school een oranje sportbroek met elastiek in de pijpjes gewenst. Vermoedelijk een oranje sportbroek omdat de school de beeltenis en de persoon van Koning Willem II, de grote coryfee en voorvechter van onze stad, hoog in het vaandel droeg en naar hem genoemd w...

Op het terrein aan de overzijde van de snelweg, die mijn woning begrenst, rijden de auto's af en aan die de kinderen komen halen. De kinderen spelen hun dartele en onschuldige spel in de zonneschijn die hun jeugdjaren overspoelt en begeleidt. Het leven ligt nog geheel en al vóór hen. Nog zijn zij...

In die tijd vormde de rij winkels die grensde aan het plein in onze volkswijk (de slager, de drogist, "Textielhuis Fatima" en het snoepwinkeltje genaamd "Splendid" waar we drop en kauwgum kochten voor vijf cent en filmsterrenplaatjes cadeau kregen) als het ware een klein formaat winkelcentrum. ...

Meneer, een grijsharige gentleman, kwam aanzetten met de witte Regiotaxi. Hij uitte de loze en volstrekt overbodige verontschuldiging dat hij te laat was, een minieme stoornis die mij echt niet kon kwellen. Zoals te doen gebruikelijk kwam de conversatie onderweg op gang. Meneer merkte op dat hij...

Bij de eerste, aanvankelijke aanzet tot de wandeling die ik, welhaast noodzakelijkerwijs, volvoer over het kronkelige, slingerende pad naast mijn woning, manifesteert zich opnieuw en allerminst voor de eerste keer de felle pijn in mijn linkerheup die "Gang und Gebe" is geworden. Een slijmbeurson...

Twee statige en zeer florissante boeketten staan sinds kort te pronken in mijn schamele woning van oude vrijgezel. De lelie opent haar fraaie roze kelk, bezet door haar meeldraden en zij wordt vergezeld door de schitterende zomerroos en door andere bloemen waarvan de naam mij ontgaat. De boeketten...

En zo herinner ik me tevens het kleine plaatsje achter het oude huis, allerminst een tuin, dat afgebeeld staat op de zwart-wit-foto uit 1954 waarop mijn vader mij in zijn armen koestert. Hulpeloos en uiterst kwetsbaar lig ik op de foto tegen het brede veilige baken van zijn borst. Hem was een dochte...

De Maas gaat haar trage gang en stroomt rustig en gelaten bij Bokhoven. Een enkel schip vaart aan onze ogen voorbij, gedragen door het water. Restaurant "Het Veerhuis" biedt uitzicht op de rivier, maar vandaag stonden de rieten stoelen als het ware "werkloos" en ondersteboven op het terras. We...

Op een zonnige zomermorgen met een lauwe temperatuur doorkruisten we de lange Willem II straat geflankeerd door haar panden van diverse signatuur om tenslotte Bioscoop Cine Citta te bereiken. Een mooie, romantische film over het altijd armoedige Ierland, getiteld "The Quiet Girl" zou ons beelde...

Vandaag speelde de vijfenzestigjarige man die mijn broer is met het houten kinderspeelgoed, met de klok die hij cadeau heeft gekregen voor zijn verjaardag. Ik vroeg hem de cijfers te benoemen die daarop vermeld staan. Dit is een uiterste prestatie voor hem en hierom prees ik hem de hemel in. Hij ...

Op een dag maakte ik opnieuw aanstalten naar je toe te gaan; naar jou, mijn werkelijke vriend om de overigens onoplosbare problemen aan de orde te stellen die de Kantiaanse filosofie omtrent het zozeer beroemde "Ding an sich" oproept en die door Schopenhauer met zijn interpretatie opnieuw belicht ...

Een merkwaardig staketsel, gelardeerd met groene, gazen schermen, omgeeft sinds enige tijd ons appartementencomplex. In het voorstadium van de renovatie zijn de gehelmde heren bouwvakkers gearriveerd die driftig rondmarcheren op de nu gecreëerde houten etages rond mijn woning. Zij reopen elkaar van...

Een pijn manifesteerde zich in mijn linker bovenbeen dat bezet is door lillend wit vlees; een lichte maar zeurderige pijn die me vaak het lopen belette. Ik moest me uitstrekken op de onderzoeksbank en mevrouw de fysiotherapeute deed onderzoek; ze betastte het kwetsbare, uitgestrekte been en boog ...

De lichtgele en dieppaarse bloesems van de struiken in een tuin aan het Theresiaplein contrasteren en harmoniëren tegelijkertijd ongelooflijk fraai met elkaar. De bevallige bosschages spreiden hun schermen op elegante wijze en zij vormen een sieraad voor de buurt en voor de wijk waar dertigerjaren-...

De auto's op de brede baan, op de snelweg naast mijn huis stormen bij dag en nacht aan in dubbele rijen. Zij passeren en vervolgen hun weg; in de avond met de koplampen op. Is ons leven hiermee niet vergelijkbaar: een kort moment van verlichting tussen oceanen van eeuwige duisternis?

In de wachtkamer, die ik sinds jaar en dag met enige regelmaat bezoek, staat in een hoek op een klein tafeltje speelgoed opgesteld: Lego-blokken en een kleine plastic bontgekleurde jeep. Een voorbereiding en leerschool voor de onvoorspelbare toekomst waarin een onschuldig jongetje, dat aan moeders r...

In de Umberstraat in Tilburg West, genoemd naar een mij onbekende grootheid, is de nieuwe medische praktijk met de mysterieuze maar toch wellicht toepasselijke naam "Comed" die ook op het glas van de gevel staat weergegeven, gevestigd. Het nieuwe onderkomen betekent zeker een verbetering ten opzic...

De echte, waarachtige en vasthoudende vriendschap die wij al veertig jaar deelden, kende niet de wisselvalligheden en teleurstellingen van de ontrouw en van de desertie die ons doen twijfelen en wanhopen aan de aard van onze medemens en aan die van de menselijke soort in het algemeen. Daarentegen ...

Het Arendplein ligt erbij zoals vijftig jaar geleden, met in zijn midden het groene, hoog opschietende, zomerse, welige gras. Maar de winkels zijn er niet meer die ons, kinderen nog, eens met hun brede en weelderige etalages lokten; de speelgoedwinkels met het zo begeerlijke speelgoed. Tegenwoor...

Het huwelijk was op handen. Mijn zus en toekomstige zwager hadden elkaar veertig jaar geleden in een liefde die bestendig blijkt tot op de dag van vandaag gevonden. De moeder van de bruid koos gele zijde voor de trouwjurk van de aanstaande bruid die zij eigenhandig zou vervaardigen voor haar dochter...

Men beweert: "Rozen zijn de eeuwige tekenen van de Liefde". Bij het tankstation, bij de rotonde, waren diverse boeketten te koop en ik koos er een uit voor Haar, de trouwe en lieve huishoudelijke hulp van mijn overleden moeder, die sinds lange jaren niet meer te midden van de levenden is. De ro...

We vierden de zomer vandaag in Nieuwkuijk op het terras, nabij de oude kapel. Een menigte had zich verzameld en opgewekt deinde men mee op de klanken van de muziek van een band genaamd "De Parelmuzikanten", geleid door een flamboyante en charismatische meneer die de trompet bespeelde en die heftig...

Voor de tweede keer betrad ik vanavond het gebouw met de lange gangen van GGZ Breburg aan de Korvelseweg. Vanavond scheen het licht frivool rond te dartelen als vormde slechts dit gegeven nog de enige schamele troost voor de stumpers die hier in de kale vertrekken welhaast noodzakelijkerwijs verblij...

Ik was vroeg gearriveerd in het WOK-restaurant in het naburige dorp, een locatie die plaats bood aan vele gasten. Bij binnenkomst werd ik meteen al hartelijk verwelkomd door een kennelijk Chinese dame die me een kop koffie aanbood. Ik probeerde bij haar over het voetlicht te krijgen, in weerwil van ...

In latere jaren, toen ze weduwe was geworden, had ze de grond wel open willen krabben waaronder hij rustte, vereenzaamd en alleen als ze was in het grote huis. Hij was mijn opa die staat afgebeeld op het grote familieportret dat nog altijd mijn slaapkamer siert. Zijn dunne haar gescheiden, de vinger...

De wereld, de bonte, veelkleurige, heerlijke maar ook wrede en misdadige wereld. De wonderlijke, mooie, verbazingwekkende wereld, die niet te vangen is in theorie of formule, ontvouwt zich nog altijd voor mijn ogen. Mijn grijsgroene kijkers nemen haar nog altijd waar, beschouwen haar nog altijd, sav...

Het terrein en de bebouwing van "Prisma" in Biezenmortel bieden onderdak aan vele cliënten en ook mijn broer behoort tot hen. De oude, eerbiedwaardige bomen herinneren mij aan vele, vele bezoeken, deels daterend uit een ver verleden. Vandaag leefden kennelijk onrust en agitatie niet zozeer op ...

De woontoren van Huize "De Heikant" verheft zich aan de Brucknerlaan. Ze biedt woonruimte aan vele ouderen die vaak de centrale hal aandoen waar, eventueel ter bevordering van het moreel, fleurige bloemen in riante vazen zijn opgesteld. Vriendelijke en voorkomende senioren zijn hier altijd wel ber...