Vervreemding
De deuren van de woningen van mijn medebewoners komen uit op ons trapportaal, maar nooit heb ik toegang tot hun wereld, tot hun sfeer, tot hun besloten en unieke universa, hemelsbreed verschillend van die van mij.
Soms bestijg ik de trappen als een noodzaak me hiertoe noopt, maar meestal verblijven wij hier solitair als monniken in hun cel, ieder op zichzelf, zoals meer en meer in het algemeen de trend en de mode schijnt geworden te zijn in de huidige maatschappij.
Maar vooral in het weekend hoor ik de voetstappen en de stemmen van de wildvreemden en onbekenden die de trappen bestijgen door de dunne muur die mijn kamer begrenst.
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid