Na schooltijd liepen Anje en ik gearmd naar mijn huis om daar te gaan spelen. Toen we door de achterdeur naar binnen stapten, zagen we op de keukenvloer een klein mandje staan. Van wie was dat korfje met pupje dat daarin lag te slapen?
‘Oh, die is vast voor jou,’ riep Anje.
‘Nee,’ antwoordde ik, ‘dat kan niet’, want zoiets kon ik na jaren zonder…
Met een slokje op dacht hij dat hij er best wel mocht zijn; aantrekkelijk en succesvol. Het hoertje op schoot baalde van zijn aangelengde spraak, grijpende handen en de nèt iets te harde lach in haar oor. Maar ach, hij betaalde. Voordat zij de deur uit ging, bevestigde zij zijn vermoeden: ‘Je bent een echte man.’
Jaren geleden was hij gescheiden…
Ze staat op de kade. Haar lange, blonde haren wapperen wild in de wind. Omdat ze een dikke winterjas draagt heeft ze het niet koud. Toch rilt ze even. De boot met haar Cees aan boord is net vertrokken. Zal ze hem ooit weer zien? Nog steeds zwaait haar hand met een felgele baret, ook al weet ze dat de man voor wie het bedoeld is haar niet meer kan zien…
Als je het geluid dat een kerkuil maakt niet kent, klinkt het misschien onheilspellend in de nacht. Zelf ben ik opgegroeid op het platteland en gewend geraakt aan hun schreeuwen als ze overvliegen, of aan het luide sissen van de kuikens. Ieder jaar was er een nest jongen op de zolder van de deel. Omdat de diertjes op de rode lijst van bedreigde soorten…
Ik kan nooit ergens op tijd zijn. Of ik ben net te laat, of ik ben veel te vroeg. Die dag had ik voor de zoveelste keer de bus gemist. Dat werd een half uur blauwbekken en wachten op de volgende. Heen en weer lopen, wijdbeens staan en dan het ene been naar het andere toebrengen. Dat laatste deed onze natuurkundeleraar vaak voor de klas als hij ongeduldig…
379
Bezig met laden