Alle inzendingen van mohair

We staan te wachten in de hal van het tehuis, tot de glazen schuifdeuren beschilderd met een Tweemaster, zich openen. Voorzichtig stappen we naar buiten. Ze loopt beter dan ooit, de ‘sloffen’ die ze draagt vanwege haar ingezwachtelde onderbenen, geven haar ruimte. Ze leunt op mijn arm. Afkeurend...

Dat je met lood aan je voeten door je huis sloft, kijkt naar je badkamervloer, de berg kleding op de grond in de kinderkamer. De trap, die wel een stofzuigbeurt kan gebruiken, de puinhoop aan toiletspullen in je slaapkamer, het nog te vouwen wasgoed, de mand met nog te wassen goed, ernaast. Dat j...

We stonden net in de kamer, toen de vrouw binnenkwam. Mijn moeder zag haar bank, herkende haar lamp, keek me vragend aan. Mijn broer zette de stoelen om de vertrouwde eettafel. De vrouw stak van wal om ons te berispen op de grote hoeveelheid spullen, dit kon zo niet. Ik voelde mijn hoofd gloeien, za...

Ik bel mijn moeder, luister naar de harde, alarmerende toon. Heeft ze nou de stekker uit de telefoon getrokken? Uit pure frustratie bel ik haar nog twee keer. De dwingende beltoon werkt op mijn zenuwen. Mijn moeder gaat drie keer per week naar de dagbesteding in het plaatselijke verpleeghuis. Ze ...

Zoon stapt met loeizware rugzak op de deur uit, hijst zich op zijn zadel. Het regent. Vorige week vergat hij zijn sleutel. Gelukkig zag zijn vader dit op tijd voordat hij zelf de deur uit ging. Man belde zoon onder schooltijd, fluisterend smeedden ze samen een plan, iets met schuur en zoveelste plan...

Mijn moeder belde mijn broer om te vertellen dat haar telefoon het niet deed. Zaterdag hadden we onze jaarlijkse familiedag. Dit keer was mijn neef aan de beurt voor de organisatie. Het was een zonnige dag in een prachtig stadje, ’s avonds aten we buiten aan een lange tafel op een plek in een ...

We halen de Veerdienst van half drie nog net. Stormachtig weer is voorspeld, niets van te merken. De boottocht is korter dan ik dacht. De meeuwen vliegen met ons mee. Zoon, 11, kijkt gefascineerd naar de vogelkoppen op ooghoogte. Een Duits meisje van zijn leeftijd houdt ze een stuk brood voor. Rap g...

‘Mama, ik kan er makkelijk op fietsen, alleen je zadel staat te hoog’. Ik weet dat hij liefst zou ruilen van fiets. Zoon, elf, heeft een prima fiets. Vorig jaar nieuw gekocht. Ik weet een leuk onderwerp voor aan tafel, zei hij een week geleden. Verwachtingsvol keken we hem aan. Ik wil een nieuwe...

Met dikke slaapogen komt zoon, elf, uit bed. Het eerste wat hij doet is zijn koptelefoon opzetten en een YouTube filmpje aanklikken. Maarten, zegt zijn vader, met lichte ergernis, wat heeft die gast voor interessants te vertellen, joh? ‘Nou, meer dan jij, kan ik je zeggen’ antwoordt zoon, zijn s...

Aan een tafeltje in de buurt, zitten twee jongens met hun moeder. De moeder zit met haar rug naar ons toe. Ze kijkt, net als wij, naar het meer. Zoon bestelt een puntzak met friet. ‘Lekker met een salade erbij?’ sporen we hem aan. 'Nee, maar ik neem chocomel en misschien nog een ijsje’ stelt h...

Ik loop het water in. Er zwemt verder niemand. Het is koud, ik denk aan de Noordzee, Hoek van Holland, het strand. Voel ogen in mijn rug branden, dus ik zet door, neem een halfslachtige duik en ga kopje onder. Mijn hart bonkt. Als een bezetene zwem ik heen en weer. Als ik even ga staan, zak ik weg i...

U heeft besteld? vraagt de man met het jasje van TNT, niet helemaal accentloos. ‘Ah, de fietsbanden’ zeg ik vlot. Die zouden vandaag immers worden bezorgd. Mooi, nog net voordat zoon en ik vertrekken richting tandarts. ‘Een moment, ik ga het pak even uit de wagen halen’. Enkele minuten la...

Hugo, de man rechts van haar, sloeg een paar keer dreigend op de tafel met het racket gemaakt van schuimrubber. ‘Zo gaan we hier met elkaar om’ zei hij. Zijn iets geaffecteerde stem verraadde ironie. Zou zij dit ook horen? De mannen aan de overkant, lachten verlegen. De linker, zou een broer van...

Brief kwijt. Uur gezocht. Overal liggen nu stapeltjes post, weekbladen en reclamefolders die allang weg kunnen. ‘Is dit het soms?’ Ze houdt een oude bijlage van het AD omhoog. ‘Ma, we zoeken naar een envelop’. Mijn stem schiet omhoog. Ik adem in en uit, rustig blijven. Haar kwetsbare blik, m...

‘Verzin een ander woord, ik wil het niet meer horen’, zeg ik tegen zoon. Hij laat het zich ontvallen, in de hitte van de strijd tijdens het gamen. ’s Avonds proberen we andere woorden uit. ‘Zeg chips of potvolkoffie. Broccoli voor mijn part’. ‘Kontjes’ roept zoon plotseling. Onlangs k...

‘Kijk’, mijn moeder staat voor me, in haar blauwe nachtjapon. Ze lijkt op een klein meisje. Haar benen en voeten bloot. De dikke blauwe aders duidelijk zichtbaar op haar gezette onderbenen. Als babysloffen hangt haar huid bol om haar enkels. Haar knieën tegen elkaar aan. Schouders gebogen, kwet...

‘Wat heb je vandaag gegeten op de bso?’ Zoon, zeven, kijkt op van zijn tablet, het eerste wat hij pakt als hij weer thuis is. ‘Vla en een koekje’. Vla en een koekje? reageer ik verbaasd. Je hebt de hele dag gesport, waarom heb je het brood niet opgegeten wat ik je heb meegegeven? ‘Dat zeg ...

Zoon, negen, gaat voor het eerst alleen op de fiets naar school. Uitvoerig leg ik uit hoe hij de kortste route naar de overkant van de verkeersweg moet fietsen. ‘Mama, ik ben zo’n gast die met een pokerface kijkt, maar ik snap je al na een minuut. Dat is het meest irritante aan jou, dat je een h...

De ‘treintjesbeurs’ vindt plaats in hetzelfde weekend als het autisme evenement, zien we op het maandoverzicht in de hal van de Jaarbeurs. Man kijkt me grijnzend aan. ‘Ik ben naar de gemankeerde mannenclub’ zegt hij weleens, voordat hij de deur uit stapt. Het blijkt dan te gaan om een vergad...

Ik sta bij de Lekdijk, op het pad tussen de uiterwaarden. Kijk naar de steltlopers vlak bij de geul, merk een groep ganzen op, een paar eenden. Langs het slikrandje lopen twee plevieren. Hoewel, dit weet ik niet zeker, mijn vogelkennis schiet tekort. Het licht valt mooi, de beplanting is wonderschoo...

Ik sta bij het water. Een verademing, de rivier zo dichtbij. Aan de overkant de contouren van Vianen. De Grote Kerk, de Pannenkoekenboerderij. Ik zie een clubje koeien mooi gegroepeerd in het zand liggen. Paar meter verderop, nog iets dichter naar het water toe, een torenhoge boom. Ik herken de soor...

Glassex, ik ben er dol op. Geef me een keukenrol en een fles met het blauwe schoonmaakspul en ik voel me in mijn element. Wat zeg ik, ik raak in vervoering. Eerst had ik dit zelf nog niet in de gaten. Totdat zoon opkeek van zijn IPad en zei: mama, loop je nou alweer rond met je spuit? Alles! nee ...

Gedachteloos hap ik mijn banaan naar binnen. Shit, weer niet mindful gegeten. Gisteren had ik de tweede bijeenkomst van de training mindfulness. Naast iedere dag mediteren, horen hier ook opdrachten bij. Eet eens mindful je fruit. ‘Mondvolnes’ grapt man. Wat is dat mama, mindfulness? Nou, pro...

‘Vanaf level 7 kun je pas echt beter worden, mama’. Ik kijk op. Hij draait zijn hoofd om, kijkt me half over zijn schouder grijnzend aan. Zoon zit in de stoel achter de computer, koptelefoon op zijn warrige haar, slechts in hemd en onderbroek, zijn knieën houdt hij opgetrokken onder zijn kin. H...

‘Ik ga voorop’ zegt zoon in de rij naar de ‘Crazy River’. Het is een van de weinige attracties in pretpark Walibi, waarin je niet op zijn kop of in schroefbeweging de lucht in wordt gegooid met een snelheid van 120 km per uur. Hij dribbelt, springt van vrolijke zenuwen op onze tenen. ‘Ik g...

Ze knikt tegen de huilende vrouw tegenover haar. Peinzend kijkt ze naar het verwrongen gezicht. Haar magere hand omklemd het zakdoekje, waarmee ze onder haar ogen poetst. Ze ziet er ontredderd uit. Nee, het had geen enkele zin te duiden naar de realiteit. Nog niet. Wilt u koffie, vraagt ze haar.‘G...

‘Als iemand mama’s haar nog goed krijgt, dan is dat een genie’, zegt zoon terwijl hij met geconcentreerde blik, het futuristisch uitziende wezen van zijn Lego Bionicle in elkaar zet. Kinderen reageren op hun ouders. De beste feedback krijg je van je kind. Dat voelt haarfijn aan wat er speelt...

Ik druk de verrekijker stevig tegen mijn voorhoofd en tuur intens naar een geel streepje. Zoon zit zonder zwemvest in de gele kano van zijn vader en is naar het eilandje in de verte gepeddeld. Het eilandje ligt in het Veluwemeer. Onze vakantieplek is een huisje aan het strand van het meer. Op de ...

Ze is klein, tenger en prachtig om te zien. Ze lijkt zich hier niet van bewust. Ernstig kijkt ze me aan, zucht eens diep. ‘Wat wel lastig is, hij is een podiumkind’. Ik kijk haar vragend aan. ‘Bij ons op school heb je allerlei groepen. De alto’s hangen altijd op het podium rond. Hij is du...

Op Station Utrecht Centraal, wandel ik het hippe huiskamer-café binnen van het bekende koffiemerk. Dit heb ik tot nu toe weten te vermijden. Door vertraging van het eerste openbaar vervoermiddel is er een kwartier over, voordat het volgende me uiteindelijk naar huis zal brengen. Ik wacht op mijn...