Alle inzendingen over kinderen

In Ben 1 had ik het over de kracht van herhaling... Zo worden teksten van mij wel eens herkend maar alleen door terugkomende lezers! Een nieuwe bezoeker immers vraagt zich misschien wel af waar ik het in godsnaam over heb. Ook kan het zijn, dat ik tien keer hetzelfde vertel, omdat sommige misstanden...

Met de schoolklas hadden we eens, in een ver jaar van onze jeugd, "Bosbad Hoeven" bezocht, een paradijs voor de kinderen, die we eens waren. Een eveneens nog zeer kinderlijke tekening van mijn hand in een schetsboek dat nog altijd in mijn bezit is, toont de fragiele, kwetsbare en stakerige beentje...

Mijn oom, de broer van mijn vader, genaamd Gérard, die wij de bijnaam "Der Grosse Vertreter" hadden toebedeeld en wel omdat hij als vertegenwoordiger in schoolartikelen met de auto de scholen in onze provincie afging (vanuit de restaurants die hij frequenteerde bezorgde hij mij trouw de suikerzak...

In ons ziekenhuis treft men, naast de overige voorzieningen een kadoshop aan waarin tal van artikelen zijn uitgestald, onder meer diverse poppen voor de kleinsten die mijn tranen op gang brachten en deze overvloedig deden stromen. Te midden van genoemde collectie signaleerde ik een grotere pop ge...

Ik groeide op in de vierkante kamer op de eerste verdieping van het chique, pontificale huis, gesitueerd in de doktoren- en specialistenbuurt rond het oude Tilburgse St. Elisabeth Ziekenhuis. Gabie's moeder en die van mij waren ongeveer rond dezelfde tijd bevallen. In latere jaren moest ik verne...

Merkwaardig gesitueerd naast de snelweg die mijn woning flankeert en waarover het verkeer in dubbele rijen bij dag en nacht voortraast in tegengestelde richtingen, bevindt zich daar de kleine, besloten speeltuin, naast het gebouw dat een mij onbekende zorginstelling herbergt. In een kleine, afgeslo...

"Ik zal jullie eens een poepie laten ruiken," zeg ik met een bravoure die ik niet echt meen. Mijn zoon schatert het uit. We zitten in de auto op weg naar de ijsbaan. Ik heb sinds kort nieuwe schaatsen. Bij het huren van schaatsen hield ik nog een slag om de arm. De toon is gezet, nu moet ik wel. ...

De straten die de namen dragen van medici die ongetwijfeld hun sporen verdiend hebben zoals Pieter Pauw, Reinier de Graaf en Gerard de Bondt omcirkelden het oude St. Elisabeth Ziekenhuis dat in later jaren aan de slopershamer ten prooi viel. Daarna verrees op zijn grondgebied Psychiatrisch Ziekenhui...

‘It´s the most wonderful time of the year’. De mannenstem klinkt croonerachtig door de speakers. Er staat een gure oostenwind en we lopen met toegeknepen ogen en ijshanden richting Babyplanet voor een groots moment. Zoon dribbelt voor ons uit met een doelgerichtheid alsof hij heel goed weet wat...

De brug die het zwarte water van het Wilhelminakanaal overspant en waarover een flinke verkeersstroom dagelijks zijn weg zoekt, heft vier trotse pijlers ten hemel. Zij moet al in de jaren van mijn jeugd een forse indruk op me gemaakt hebben. Merkwaardig genoeg (maar dit kennelijke feit is omhuld do...

De man tegenover ons aan tafel lacht. 'Dag jochie', groet hij. Mijn zoontje zit op schoot. Ik buig me over hem heen, kijk vluchtig naar zijn gezichtje ‘hoe de vlag erbij hangt’. Ja hoor, hij grijnst terug naar de man. We zijn zojuist aan deze tafel aangeschoven in afwachting van de afspraak...

Ik was elf jaar. Oom Gerard, vertegenwoordiger in schoolartikelen, die met zijn bescheiden auto de scholen in onze provincie aandeed, bezocht ons vaak. Hij voorzag ook ons van artikelen zoals een lettertang en een viewmaster die tot onze verbeelding spraken. Als dochters van een klein ambtenaart...

De moeder blikt met een welhaast onbeschrijflijke uitdrukking op haar gezicht de camera in. Triomfantelijk, zelfverzekerd, vervuld van rustige vreugde om het moederschap. Ze houdt het zoontje omklemd in haar armen dat in de mollige handjes een speelgoedje vasthoudt. Zal de Wereld, zal de Liefde d...

Paul is een oude man van ergens tussen de 70 en de 80. Elke avond heeft hij veel moeite om in slaap te komen. Lange uren ligt hij in zijn bed te woelen. Kleine naalden en speldjes lijken voortdurend op zijn huid te drukken. Hoe lang zullen zijn ogen dicht zijn? Dat zal heus maar heel even zijn. O...

In een bocht van onze Heuvelstraat, waar deze bijna afbuigt en overgaat in de Nieuwlandstraat, naast de drogisterij die haar assortiment breed uitstalt en tegenover mijn voorvaderlijk huis, bevindt zich een kleine, bescheiden speelgoedwinkel. In haar etalage tref je welhaast onverwacht een Bambi ...

De strikt juridische opstelling van de Raad van State in zake de Armeens-Nederlandse jongen Mikael - met een vonnis dat qua formulering soms zelfs enigszins belachelijk aandoet - heeft geen rekening gehouden met de rechten van het kind, zoals die zijn vastgelegd in het ook door Nederland erkende Ki...

Eens, echter nog niet zo lang geleden, bevond ik mij in de wachtkamer van de Huisartsenpost en trof ik daar een babypop aan. Deze lag daar zomaar als een door achteloosheid of verwaarlozing achtergelaten kind, als een baby die om onduidelijke redenen verstoken was van de onontbeerlijke zorg van een ...

De verdiepingen van het huis waren verbonden door twee trappen. In de vierkante, grote voorkamer, gesitueerd op de eerste verdieping, bracht ik de eerste drie jaar van mijn leven merendeels door. De bekleding van de ronde stoelen en van de bank die behoorden tot het bankstel was goudkleurig en daari...

'Ik wil, ik wil’. Mijn zoon, 3, weet goed wat hij wil. ‘Ik wil het, ik wil het hebben, mama, ik wil het nu’. Net zolang tot hij het begeerde in handen heeft herhaalt hij zich. Wat wil ik eigenlijk nog? mijmer ik, terwijl ik hem de soepstengel geef. Iets willen is het begin van een doel. I...

Ik had een goede, lieve oma die zonder slag of stoot, zonder ziekte, zwakte of misselijkheid de leeftijd van drieënnegentig jaar heeft bereikt. Op haar dressoir in de door eenzaamheid getekende bejaardenflat koesterde zij mijn portret van jonge vrouw. Zij is het geweest die mij mijn allereerste ...

Tot het speelgoed waarmee wij, kinderen nog, ons amuseerden, behoorde een puzzel die in pasteltinten was uitgevoerd. Die puzzel toonde de Scandinavische, noordelijke landen. De talrijke steden, dorpen, zeeën en meren waren erop weergegeven die ruimschoots tot onze verbeelding spraken. Graag legd...

De wijk Jeruzalem bevindt zich aan de rand van de stad. Zij grenst aan het Wilhelminakanaal dat daar haar kalme dan wel turbulente stroom tot in lengte van dagen zal voortzetten. De witte huizen vormen een decor waartegen mijn jeugd zich voltrok; mijn jeugd die zich hoofdzakelijk afspeelde in de ...

De bevalling was zwaar en moeilijk geweest; een lijdensweg. Pas op het laatste moment had vader dokter Adeling erbij geroepen. "Waarom heb je mij niet eerder laten komen?" had hij gevraagd. In een kistje werd ik ijlings vervoerd naar het Elisabeth Ziekenhuis, naar het glazen broeikasje dat de naam...

Als kind had ik me magische, wonderlijke schijngestalten geschapen, denkbeeldige vrienden of kameraden die me begeleidden en vergezelden bij mijn kinderlijke bestaan, in mijn eenzaamheid, kwetsbaarheid, argeloosheid en onnozelheid. Ik noemde mijn kameraden "de Duna's" en mijn grote, fantastische ...

Ik verzocht de nog jonge en zo elegante dame achter de toonbank van de boekwinkel het jeugdboek als een cadeautje in te pakken. Ze voldeed graag aan mijn wens en met rappe vingers die eindigden in keurig gelakte spitse nageltjes deed ze het papier er omheen. Ze vroeg nog of het cadeau voor een jonge...

De Maycrete-woningen zijn lage, witte behuizingen, vermoedelijk kort na de Tweede Wereldoorlog in het kader van de Wederopbouw of de Marshallhulp gebouwd op drie locaties in Tilburg, zo ook in de wijk Fatima. Mijn jeugdvriendje Martin woonde met zijn ouders, broer en zus in zo'n woning. In de ga...

In een hoekje van de steeg stond een kartonnen doos, die een beetje bewoog en er kwam gemiauw uit. Nieuwsgierige voorbijgangers keken in de doos en zeiden: ‘Ach, kijk nou toch, vier jonge katjes, wat schattig.’ Even later was er een man, die ook in de doos keek. ‘Schandalig!’ zei hij, ‘...

In het dorp is het zomerfeest in volle gang. Er is een kermis, er zijn spelletjes en elk kind heeft een mooie, gekleurde ballon gekregen. Er zit een kaartje aan met daarop een adres in het dorp en de vraag om een kaartje terug te sturen en te vermelden, waar ze de ballon hebben gevonden. Zo meteen z...

Eens, in onze jonge tijd was ik met zus, broer en ouders het Leypark ingegaan dat zich met grasgroene zomerweiden, slingerende paden en weelderige bosschages uitstrekte aan de rand van onze wijk, de Tilburgse wijk genaamd "Fatima". Vermoedelijk gingen we picknicken en we torstten een rieten mandje...