Alle inzendingen over Begroeten

!n Amsterdam ben ik op weg naar een drogist. Al lopend kom ik langs een zaak waar ze tatoeages zetten. Op de gevel een bordje: “Klaar terwijl u wacht”. Ik frons. En lees het nog een keer. Klaar terwijl u wacht. Hoe dachten ze het anders te doen? Bij de drogist word ik begroet door een,...

...tot een jaar of dertig elkaar op deze manier begroeten. Soms staat er een hippe schoonvader tussen die niet wil onderdoen voor de jonge generatie. Het ziet er toch wat houterig uit, zo'n man van middelbare leeftijd die opgegroeid is met een stevige handdruk. Het kloppen op de rug gebeurt veel...

...In de drogisterij geurt het heerlijk naar parfums en kruiden. Het is herfst in Tilburg, we begroeten het nieuwe seizoen.......

Vanaf mijn zitplaats bij de bushalte aan het station waar ik altijd plaatsneem en waar ik vaak eindeloos wacht op lijn zeven die me naar Oud Noord zal brengen sloeg ik eens gade hoe twee heren (mogelijk vader en zoon of twee gebroeders) elkaar omhelsden, kennelijk niet ter begroeting maar om...

Sinds zestig jaar zetelt de familie in het mooie huis aan het Nassauplein dat ik zo vaak van buiten af aanschouwde. De staketsels van de "gekandelaberde" bomen staan voor de deur die ondanks alles in het nieuwe seizoen enige bloei tonen en waar kennelijk het mij zo vreemde en onbekende geluk...

...de Stationsstraat die de tekst "Welkom in Tilburg" draagt, mij uiteindelijk begroeten....

In het vroege jaar 1988, op het tijdstip dat dertig jaar achter ons ligt, begroetten de narcissen in het plantsoen met hun maïsgele en heldergele kopjes mij en heetten zij mij als het ware welkom. Taai leefden zij ondergronds voort en ieder nieuw jaar vertoonden zij zich opnieuw. In lange,...

Ergens in de gemeente Opsterland, dichtbij Beetsterzwaag, staat een gezellig hotel-restaurant, dat een ieder, die langs komt gemoedelijk wenkt. De blanke muren zijn als gladgeschaafd roomijs, waar verfijnd griesmeel in vermengd is. Die gevels noden de mensen uit om hierbinnen van versnaperingen of...

Nog even en de akkers kijken weer heimweëend uit naar de klaprozen. Maisvelden rijken als grote deinende zeeën naar de hemel , hun gouden rijpen zwangere trossen roepen om geoogst te worden. Het kleine beekje vervolgt onverstoorbaar en kronkelend zijn weg. Het kabbelt rustig de herfst door de...

Het zou geen slechte zaak zijn als op gedichten.nl een cultuur ontstond waarin dichters niet alleen complimenten, maar ook serieuze en opbouwende kritiek met vreugde begroetten, eventueel via persoonlijke mail.

"Naar aanleiding van de reacties hebben we de oude lay-out vooralsnog hersteld." Velen zullen dit gebaar van de redactie met vreugde hebben begroet. - Soms is 'op zijn schreden terugkeren' gewoon een stap vooruit!

Als het in de sterren geschreven staat, dat twee zielen elkaar mogen ontmoeten, liefdevol begroeten, dan hangt het precies van de tijd af, wanneer twee wegen niet alleen kruisen, maar langs elkaar lopen.

...op uit. We liepen dan eerst tot aan de duinen, begroeten wat mede-idioten, want je was net als hen natuurlijk veel liever nog een uurtje in je comfortabele warme bedje gebleven, en gingen steevast met onze kont in een mierennest zitten om het inmiddels in je rugzak platgedrukte ontbijt ter...

En natuurlijk volgen we de vorderingen aan het nieuwe onderkomen van dochter, man en drie kinderen. Natuurlijk moeten we alles zien, bewonderen want zo hoort dat, als Oma en Opa, toch? En zo togen we zondag richting het nieuwe adres, wetend dat ze daar waren, kwamen met de sleutel geruisloos...

...zuchtte de wind zich vleiend een weg onder de koepel van het loverbos om uit te deinen in de slaap van het kleurrijke bladtapijt. Mosgeuren begroeten mij terwijl fijne regendruppels mijn huid strelend zoenen ...en de kracht van innerlijke rust even mijn pad komt kruisen ...Het leven...

het is mijn week van het co-hondschap. Ik probeer al twee jaar uit te zoeken of ik de co- of het -hondschap heb. Bij co-ouderschap is dat simpeler, maar daar ga ik niet over uitweiden. Dus ik haal de hond, zo dacht ik dat we afgesproken hadden, en na twaalf mails weet ik waar en wanneer. Het...

Ik pretendeer op mijn vergevorderde leeftijd in het geheel niet ijdel meer te zijn. Toch betrap ik me er soms op, dat ik ’s ochtends tijdens het scheren mijn spiegelbeeld met welgevallen en een lichte zweem van narcisme begroet. Het oogt verfrissend goed, zoals het mij, rimpelloos en onder het...

Het viel niet te ontkennen dat het aardige jonge studenten waren die de belastingaangiften behartigden. Zij "zetelden" in een omvangrijk lokaal van "Wijkcentrum West" waarin ook ooit gymlessen plaatsvonden en een kunstzinnige muurschildering herinnerde aan jeugdig enthousiasme. Een toch wel wat...

....en in de verte, aan de horizon, aan de einder van het landschap, geflankeerd door de bebouwing en overwelfd door de lichtblauwe hemel, zag ik de bussen van "Arriva", zo vaak het decor van mijn wanhoop en vertwijfeling in het verleden, af en aan rijden. En vanuit mijn hooggelegen ziekenkamer...

...midden van de levenden is, speelde en mij kwam begroeten, zal ik blijven verlangen. Daar rekken nog altijd mijn enig overgebleven dierbaren hun nog zo kortstondige, vluchtige leven en zij zijn zo onbereikbaar voor mij. Zullen de onschatbare momenten van ons toekomstig weerzien nog komen en...

...nacht is als een balsem voor mijn ziel. Spoedig zullen de nieuwe morgen en de nieuwe dag mij begroeten met kleurige tinten achter de bomen.

Ijle, witte berkenstammen tekenen zich in de verte af. De avond valt en een late zon zet de bomen in een schemerachtig licht. De narcissen die mij al begroetten bij mijn vroege komst in deze woning staan weer te pronken met hun licht- en donkergele kopjes. De vogels die zijn teruggekeerd, bevolken...

Nu herfst en winter aanbreken en nu zij ons begroeten is de tijd gekomen van het afscheid van wat mij enige tijd tot onderdak en woning diende; de summier en provisorisch ingerichte maar van chique meubilair voorziene kamer op de vierde verdieping die mij vertrouwd werd maar waarin de eenzaamheid...

...bewaakt, maakt al aanstalten om het voorjaar te begroeten en te verwelkomen. Kleine groene blaadjes sieren al haar takken en in de zomer zal de groene weelde van wat men wellicht zou kunnen omschrijven of betitelen als "volwassenheid" intreden. Breed en weelderig, trots en majestueus zal de...

De Montfortkerk in Tilburg Noord heeft volgens sommigen wel iets weg van een bioscoop en zij ligt verscholen tussen de straten en de overige bebouwing. Al vijfenveertig jaar vindt daar met Kerstmis een Kerst-in plaats. In die tijd heeft de wijk veel blijdschap, maar ook veel t;reurnis gezien. In de...

Als ik de lichten weer zie; de lichten die mij begroeten, dan weet ik dat ik in mijn Tilburg ben; in mijn geboortestad; de stad die mij trouw is gebleven; te midden van mijn goede mede-Tilburgers. En zo heten ook de trotse, kapitale letters op de gevel van haar station mij steeds weer welkom,...

...die zolang de ondergrondse ruimte hadden afgesloten tegen de buitenmuur gestapeld stonden. Spoedig mocht ik nieuwe, glanzend wit gelakte deuren "begroeten" die nu de ruimte begrenzen en als het ware een "voorgeborchte" doen ontstaan dat nog niet onmiddellijk toegang verleent tot de kelder.

En ik ben opnieuw op weg gegaan en ben de oude speeltuin, die verscholen ligt tussen de bomen en die vanuit de verte een vervallen indruk maakt, gepasseerd. En ook het stille water dat daar onvermoed ligt te glanzen in de morgenzon. Ik heb de boerderijen weergezien en de langbenige aandoenlijke...

...voor mijn geestesoog. Daar is vader, daar is moeder, daar is de vriend die niet meer te midden van de levenden is. Allen begroeten mij; allen reiken mij de hand. Ik had hen verloren maar de nacht heeft mij hen teruggegeven....

...dood. In Heeze wacht nog altijd de boerderij waar mijn zuster en zwager en de zwarte, lieve hond mij zullen verwelkomen en begroeten. De genadeloos voortrazende tijd zal ook het laatste bolwerk van mijn geluk te gronde richten.....