Alle inzendingen over Begroeting

Bij de drogist word ik begroet door een, kennelijk, hongerlijdend mager ding in tourniquet-strak zwart, die mij opgetogen vertelt dat ze vochtinbrengende crème in de aanbieding hebben. Ik kan net een luid SUPER!! inhouden. In plaats daarvan zeg ik dat ik zelf even ga rondkijken.…

Vaak zie je dat mannen tot een jaar of dertig elkaar op deze manier begroeten. Soms staat er een hippe schoonvader tussen die niet wil onderdoen voor de jonge generatie. Het ziet er toch wat houterig uit, zo'n man van middelbare leeftijd die opgegroeid is met een stevige handdruk.…

Op mijn gang door de stad begroet ik mijn geliefde stadgenoten die zich verdringen rond de marktkramen op het Koningsplein waarop de glinsterende, kleurige vissoorten uitgestald liggen. In de drogisterij geurt het heerlijk naar parfums en kruiden. Het is herfst in Tilburg, we begroeten het nieuwe seizoen.......…

Vanaf mijn zitplaats bij de bushalte aan het station waar ik altijd plaatsneem en waar ik vaak eindeloos wacht op lijn zeven die me naar Oud Noord zal brengen sloeg ik eens gade hoe twee heren (mogelijk vader en zoon of twee gebroeders) elkaar omhelsden, kennelijk niet ter begroeting maar om afscheid te nemen.…

Altijd had ze de hand opgestoken in een hartelijke en welwillende begroeting. Het was nu voor het eerst in dertig jaar tot een praatje gekomen in de supermarkt.…

Daar zal het feestelijke en wonderlijke licht van een guirlande aan het begin van de Stationsstraat die de tekst "Welkom in Tilburg" draagt, mij uiteindelijk begroeten....…

In het vroege jaar 1988, op het tijdstip dat dertig jaar achter ons ligt, begroetten de narcissen in het plantsoen met hun maïsgele en heldergele kopjes mij en heetten zij mij als het ware welkom. Taai leefden zij ondergronds voort en ieder nieuw jaar vertoonden zij zich opnieuw.…

Ergens in de gemeente Opsterland, dichtbij Beetsterzwaag, staat een gezellig hotel-restaurant, dat een ieder, die langs komt gemoedelijk wenkt. De blanke muren zijn als gladgeschaafd roomijs, waar verfijnd griesmeel in vermengd is. Die gevels noden de mensen uit om hierbinnen van versnaperingen of goede maaltijden te genieten. Tegelijk moedigen ze…

Nog even en de akkers kijken weer heimweëend uit naar de klaprozen. Maisvelden rijken als grote deinende zeeën naar de hemel , hun gouden rijpen zwangere trossen roepen om geoogst te worden. Het kleine beekje vervolgt onverstoorbaar en kronkelend zijn weg. Het kabbelt rustig de herfst door de winter binnen. Ja de zomer is zachtjes voorbij aan…

Het zou geen slechte zaak zijn als op gedichten.nl een cultuur ontstond waarin dichters niet alleen complimenten, maar ook serieuze en opbouwende kritiek met vreugde begroetten, eventueel via persoonlijke mail.…

Velen zullen dit gebaar van de redactie met vreugde hebben begroet. - Soms is 'op zijn schreden terugkeren' gewoon een stap vooruit!…

Als het in de sterren geschreven staat, dat twee zielen elkaar mogen ontmoeten, liefdevol begroeten, dan hangt het precies van de tijd af, wanneer twee wegen niet alleen kruisen, maar langs elkaar lopen.…

Alwaar er niemand ons triomfantelijk begroette, want iedereen was nog in diepe slaap. De lafaards! Geweldige tijden waren dat. Ik wens U allen een heel fijne dag toe.…

Opa zegt, die is thuis gebleven en hij begroet het gezin, als ik aan de trap sta en mijn aanwezigheid laat horen, stormen de koters de trap af, de jongste van vier als laatste, die roept heel enthousiast: Omiiiiiiii, stopt op de vierde tree en springt!…

Mosgeuren begroeten mij terwijl fijne regendruppels mijn huid strelend zoenen ...en de kracht van innerlijke rust even mijn pad komt kruisen ...Het leven leeft mee.…

Dan volgt er na een hele begroeting een likbeurt een hele week weidse vlakten ontdekken, ontelbare bossen om in verloren te lopen, bijpraten en voor ik het weet is het –hondschap, zijn beurt dus. Hij haalt de hond op, die begroet en likt weer en wat hij daar dan doet is me een raadsel, ik vraag het niet.. Ik heb dan de haren.…

Toch betrap ik me er soms op, dat ik ’s ochtends tijdens het scheren mijn spiegelbeeld met welgevallen en een lichte zweem van narcisme begroet. Het oogt verfrissend goed, zoals het mij, rimpelloos en onder het scheerschuim, wazig en diffuus toelacht – zonder bril uiteraard, maar dat had u natuurlijk al meteen begrepen.…

Het resultaat is mogelijk en hopelijk een mooie teruggave die ik zal verwelkomen zoals ik iedere nieuwe dag die zich aankondigt, van harte begroet....…

En vanuit mijn hooggelegen ziekenkamer begroette ik bij voorbaat mijn wankele en onvoorspelbare en waarschijnlijk nog zo korte toekomst, juichte haar toe en nam haar - roekeloos - alvast in bezit.....…

Naar het oude huis, naar de "boerderij" waar zovele van mijn voetsporen liggen, waar eens de dartele hond met glanzende zwarte vacht die niet meer te midden van de levenden is, speelde en mij kwam begroeten, zal ik blijven verlangen.…

Spoedig zullen de nieuwe morgen en de nieuwe dag mij begroeten met kleurige tinten achter de bomen.…

De narcissen die mij al begroetten bij mijn vroege komst in deze woning staan weer te pronken met hun licht- en donkergele kopjes. De vogels die zijn teruggekeerd, bevolken de bomen aan mijn venster. Een meesje heeft de dennenappel op mijn balkon ontdekt en klampt zich eraan vast met de tengere pootjes....…

Nu herfst en winter aanbreken en nu zij ons begroeten is de tijd gekomen van het afscheid van wat mij enige tijd tot onderdak en woning diende; de summier en provisorisch ingerichte maar van chique meubilair voorziene kamer op de vierde verdieping die mij vertrouwd werd maar waarin de eenzaamheid regeerde en deze mij omringde....…

De esdoorn met haar brede kruin die trots haar stam bekroont en die als het ware mijn huis beschermt en bewaakt, maakt al aanstalten om het voorjaar te begroeten en te verwelkomen.…

Ook mijn ex-collega's van de Wijkraad van wie ik om mij onduidelijke redenen afscheid heb moeten nemen, waren present en begroetten mij. Zo kwam de middag ten einde en door de grauwe straten vond ik weer mijn weg huiswaarts.....…

Als ik de lichten weer zie; de lichten die mij begroeten, dan weet ik dat ik in mijn Tilburg ben; in mijn geboortestad; de stad die mij trouw is gebleven; te midden van mijn goede mede-Tilburgers. En zo heten ook de trotse, kapitale letters op de gevel van haar station mij steeds weer welkom, die haar naam weergeven: "Tilburg!…

Spoedig mocht ik nieuwe, glanzend wit gelakte deuren "begroeten" die nu de ruimte begrenzen en als het ware een "voorgeborchte" doen ontstaan dat nog niet onmiddellijk toegang verleent tot de kelder.…

Ik begroet ook opnieuw de oude koepelkerk met het oranje pannendak. De wereld die mij nog gegeven is, de wereld die mij nog omringt, heb ik lief....…

Allen begroeten mij; allen reiken mij de hand. Ik had hen verloren maar de nacht heeft mij hen teruggegeven....…

In Heeze wacht nog altijd de boerderij waar mijn zuster en zwager en de zwarte, lieve hond mij zullen verwelkomen en begroeten. De genadeloos voortrazende tijd zal ook het laatste bolwerk van mijn geluk te gronde richten.....…