Alle inzendingen over Bossen

Tanka: Zomeravondbos: zacht, lieflijk geurend strelen zuchten het lover, waar verborgen leven wacht op een strijdperk bij nacht. Tekst in proza: Wat is het heerlijk om op een mooie zomeravond door het bos te lopen, terwijl er een koele of zoele zucht door bomen en struiken gaat. Wat een stemming van rust en vrede stralen al die eiken…

Tussen het vrolijke bosgroen zie je soms een afgeknapte, dorre stam, die druk bestaan herbergt. De dode boom is vol grote paddenstoelen, krioelt van leven. Dat meertje binnen hoge beuken en eiken speelt een mooi spel met de zon. De waterrimpeltjes zijn nu eens mat, dan glanzend, een enkele keer schitteren ze. De omringende bomen hebben beelden…

Tanka Het oude bosveld os vol jonge, wijde hei. Dank aan de schapen, die hier ruime plaats grazen voor het verlangde purper. Prozatekst In het bos bij Strijbeek (Noord-Brabant) waren veel velden met wild gras en grote poelen, ofwel vennen, waar ook wat heide groeide. Al enige jaren grazen kuddes schapen op die velden. Die dieren zijn…

De beide instellingen overzien met elkaar het ruime water, de velden en de bossen van de Friese wijdte.…

In Mei en Juni wordt dit pareltje in de bossen bij Chaam elk jaar met omringend geel versierd: IJl bijengezoem zweeft voort, stijgt en daalt weer, soms vloeiend dan hortend, door de wijde en luchtig geurende kring van gele lis, die het bosmeertje betoverend omrandt.…

De beken Turfvaart en Bijloop stromen naar Breda. In de buurt van het dorp Rijsbergen komen ze heel dicht naast elkaar te liggen. In dat gebied zorgen de beide dwergriviertjes voor beeldschone velden aan hun oevers, waar heel veel moois bloeit. 's Ochtends wekken bloemengeuren de bijen uit hun rust. De zoemende diertjes vliegen over de velden, van…

de tijd heeft geen invloed, ze is slechts aanwezig omdat ik het daarmee moet doen, ik heb vandaag mijn edele delen geschoren en daarna moisturized behandeld, ik kwam er heerlijk glad mee weg morgen neem ik een andere religie aan, genitaal en okselhoudend groei ik schamend bossen haar, maar ik mag dan wel weer mijn vrouw slaan de tijdgeest doodt…

Meiklokjes laten zich zien als kleine bevallige bruidsmeisjes, die gedurende de maand mei het ontwaakte liefdesleven en de doorbrekende bloeikracht van bossen en tuinen bescheiden vergezellen.…

Je reed gisteren door de bossen van Oekraïne binnen. En daar werd gisteren vandaag. De Oekraïners schoten vanuit konijnenholen terug. Je moest van de vrachtwagen af als er drones overvlogen – waar waren onze straaljagers? En als er niets overvloog stond je te wachten en in de bossen te staren of daar niet iets bewoog.…

Terwijl je daar met genoegen bij de ingetogen tapkast zit of aan een bevallig tafeltje van vorstelijke spijs geniet, dringt de adem van bossen en boerenland door de ramen. Vogellied vrolijkt je verblijf op.…

De bossen bloemen zijn ietwat gekortwiekt en ze staan beiden in een andere vaas. Zelfs de plek heb ik veranderd. De ene bos kleurt fantastisch bij de eethoek, de andere bij de zithoek. Ik heb niet zo een grote kamer, dus als ik op de bank zit, dwalen mijn ogen van de ene vaas naar de andere.…

De Opstapbus voerde ons ditmaal door Brabantse landerijen, velden en bossen tot we de Kampina Heide bereikten. We zagen er zwarte runderen grazen. De vele langgevelboerderijen tekenen daar zeker onze provincie. We lieten Boxtel links liggen en arriveerden in Liempde op een klein, bescheiden plein, omringd door bebouwing.…

Valse tongen beweerden dat je herten had gedood in de bossen van een rijke adelman en dat je daardoor naar Londen vluchtte, maar de ware reden was dat je als toneelschrijver in de hoofdstad de beste vooruitzichten had.…

We aanschouwden samen de kerken en de boerderijen aan een verre horizon en in de herfst de bonte vliegenzwammen, de runderen en het levendige, gerimpelde water en de kathedraal van de bossen met de hoog oprijzende boomstammen, waartussen het slingerende, bochtige pad.…

Lanen en pleinen, heuvels en dalen, haagkanten en bossen staan kaal. Langzaam sleept de waterstroom van de beek zich voort onder de drukkende ijslast. Het donzige sneeuwkleed breidde zich in verte uit. Snerpende noordenwind woei door bossen, over weiden en brake velden.…

Niet 1, niet 2 maar drie bossen voor je riks, het is allemaal te geef. En nu, een pond aardbeien voor slechts 2 euro en 49 cent, in de aanbieding dus, ik kan me niet herinneren ooit 11 gulden te hebben betaald voor een kilo zomerkoninkjes.…

Of ze enkel en alleen in steden wandelen en de bossen links laten liggen. Ligt het misschien aan mij dat ik slechts autochtonen tegenkom buiten de gebaande paden of is het een algemeen verschijnsel? Het ligt aan mij want daar in de prachtige bossen van Wolfheze kwam ik een hele groep tegen.…

De bomen staan als het ware in afwachting van een veelbelovend nieuw seizoen als zien zij uit naar een lente die nu spoedig aan zal breken Een klein "dorp" dat gesitueerd is op een terrein buiten onze stad, te midden van bossen en landerijen biedt sinds jaar en dag met haar paviljoens onderdak aan uitzonderlijke bewoners onder wie mijn zeer zwak…

De bossen zijn daar oneindig.Het houdt maar niet op al die zusters sparrebomen en die berken. Je hebt daar beren en die slapen in holen. Oh het was al avond en de bossen lagen in donkerblauwe leegtes. In zwarte nevelen gehuld. Ik liep maar verder en ik fantaseerde dat ik zou verdwalen in oneindige sparrewouden.…

Ergens in het wijde boerenland, Gemeenteweg 95 van de gemeente Dongen, staat een vriendelijk spijshuis, wiens ramen knipogen naar de Efteling van Kaatsheuvel en naar de bossen, vol landduinen, rondom Loon op Zand, daarbij vragen om binnen te komen. Zachte muziek uit allerlei landen klinkt zacht over de toog en de tafels.…

Zijn bossen, zijn weilanden, zijn kleine dorpjes, waar men elkaar nog begroet. Lieflijke gebouwtjes en de sfeer, die je alleen daar maar proeft, voelt en meemaakt. De rust is er bijna hemels te noemen, sprak ooit een voor ons bekend figuur en weet je, dat ís ook zo..…

Op de lang-vergeten dag waarop de foto werd genomen waren we ongetwijfeld, zoals bijna iedere zondag, bij het broertje op bezoek geweest dat ondergebracht was en verbleef in de statige witte villa, eveneens gesitueerd te midden van de bossen en bereikbaar via een hardstenen, feeërieke brug die een wild-stromende beek overspande.…

Om ook nog met prikkertjes door de bossen te gaan, zeker door de oneindige Zweedse bossen, dat gaat niet. Daarom zijn mensen als Sebastian belangrijk. Niet alleen je eigen rommel mee nemen, maar ook dat van anderen oprapen en thuis in de vuilniszak stoppen.…

Naast het ronddolen in die uitzonderlijke bos donker schaamhaar van Marie, zal hij inderdaad in vele bossen zijn dorst gelest hebben, wat hem de voldane kracht schonk om driftig door te pennen. Maar dit is geen wereldwonder, wel zijn vurige, onaangepaste gedachten, die werkelijk terecht boezemontzag inboezemen.…

Dan volgt er na een hele begroeting een likbeurt een hele week weidse vlakten ontdekken, ontelbare bossen om in verloren te lopen, bijpraten en voor ik het weet is het –hondschap, zijn beurt dus. Hij haalt de hond op, die begroet en likt weer en wat hij daar dan doet is me een raadsel, ik vraag het niet.. Ik heb dan de haren.…

Land van verdwenen bossen, van verdoemde aarde. Reiziger in een zwarte mist. Ontsloten aan het ziende oog, als overlevende op deze lichtloze dag. Luisterend naar gepiep en gebrom, lekkende kranen, fluisterende onzichtbare stemmen. Badend in het stinkende zweet van waterloze hitte.…

Vandaag de dag wandelt ze alleen nog maar; stilzwijgend, stug en stoer trotseert ze iedere vermoeidheid; maniakaal volgt ze de paden die kronkelend slingeren door bossen en heidegebieden, langs duinen en weiden.…

Ja, die openbare tuin noodt vriendelijk de wandelaars, heeft kleine ruige bossen, die met elkaar een geheimzinnige, versnipperde wildernis scheppen. Op de wijde Bergsche plassen golft stil én luid vreugdevol vaarvermaak, waaiend, roeiend of ronkend, dan wel brommend.…

Bomen worden ontworteld, hele bossen weggespoeld. Koeien en geiten rennen in doodsangst weg, maar het brullende water haalt hen in. De dieren verdrinken. Tenslotte drijven er ook dode mensen in de kolken en stromen rond. De Reuss klaagt zichzelf aan: "Ik was een mooie, maar niet al te grote rivier.…

Heerlijk met de mountainbike in de bossen en dergelijk fietsen, maar hij kwam er ook niet meer. En zo links en rechts nog meer mensen die zich over de overdreven houtkap beklagen. Gisteravond zag in Nieuwsuur tot mijn verbazing een item over de houtkap. Mijn mond viel van verbazing open.…