Alle inzendingen over De trouw van een mis

We drinken de koffie en ik werp een blik opzij, richting de kooi en zie nog net dat Swiebertje van stok wil verspringen, maar mis springt, ineens zit ie in de kelder! Vrij snel zit hij ook weer op zijn stok, ditmaal goed getimed ook nog.…

Die miss…was ik. Hoe kon het mij overkomen? Was het de kans op roem die mij verblindde? Het speelde denk ik wel mee. Maar vooral vond ik hem aardig. Hij was zo attent en wist veel. En hij behandelde mij als een lady. Ik was verliefd, misschien hield ik wel van hem. Mijn leven lang had ik gezocht naar een man en een vader in één.…

Als je toegeeft dat er iets mis is met jezelf, is er al heel wat minder mis met jezelf.…

Dan weet je gewis, soms gaat het mis. Ik concentreer mij dan op dat eerste bakkie leut, morgen. En daar is niets mis mee.…

Misdienaren, hoogmis, kindermisbruik. Ik word er misselijk van.…

(voor Veronica Micle (1850 - 1889)) Je bent geboren op 22 april 1850 in Nãsãud. Je vader Elia Câmpeanu, een schoenmaker, overleed voor je geboorte, door de revolutionairen vermoord. Je moeder Ana Câmpeanu was een verloskundige. Ze verhuisde met je broer Radu en jou naar Iasi. Op je dertiende was je klaar met de middelbare meisjesschool. In…

Zoals een verweesd kind haar ouders terdege mist, mis ik mijn trouwe, metalen metgezel, mijn attribuut en de steun en toeverlaat bij mijn excursies en wandelingen.…

Ik bouw voor jou een huisje niet te groot niet te klein, zo’n huisje aan een grasveld waarin je zo fijn jezelf kan zijn. Ik bouw voor jou een huisje met deuren, ramen en een pannendak met wel zes slaapkamers een verwarming, een huis voorzien van alle gemak. Ik bouw voor jou een huisje van steen en cement met een tuintje en een gazonnetje, een huisje…

Neen, ik heb het aanzoek niet gedaan en volgens mij is dit een vraag die op sterven na dood is. Wie durft het nog aan, en al zeker een tweede of derde maal? Waar dit de eerste keer al beangstigend voelt, lijkt het voor een daaropvolgende poging nog benauwender te zijn. Je bent voorzichtiger, minder impulsief en beseft dat het ‘boterbriefje’ ook niet…

De dag daarop trouwen we even snel en dan gaan we op vakantie met de pipowagen en de ezel en komen nooit meer terug behalve op de verjaardag van mijn moeder maar die nemen we maar ook mee geloof ik in de hulpwagen met escorte.…

En daar gaat het voor het eerst mis. Overduidelijk gay en niks en niemand ontziend. 'Zo, dus jij bent het nieuwe project van Nicky?' grijnst hij vals. Tot dan zag ik het alleen als leuk en gezellig. Met Nicky naar de sterren kijken, achter in de enorme tuin van oom. De rest van de gasten de gasten latend. De poolster. Ze wijst me hem.…

De dwangmatige trouw vormde een stelling die zij niet meer kon verlaten, als een verworven karaktertrek, gegraveerd in haar hart als een inscriptie in een gouden ring.…

" "Nee het was een stille mis", zegt mama. "Ik mag lekker volgende keer ook mee. Papa heeft me lekker leren lezen", pest Alma. "Fijn voor je", schokschoudert Miriam. Ineens krijgt ze een geweldig idee. "Ik zal je vandaag nog meer woordjes leren!", zegt ze opeens vrolijk. "Dan krijg jij ook zo'n mooi boek!…

De gevoelens van 'zaligheid', 'gelukkig zijn', 'heil en zegen', 'vredigheid', 'saamhorigheid', 'overvloed', 'vrijgevigheid' en dergelijke, die mensen in deze tijd van het jaar ervaren en elkaar toewensen, (en die veelal worden omgezet in -gezamenlijk- uitbundig eten en drinken), worden veroorzaakt door energieën die de planeet Aarde op dit punt van…

Langzaam komt de muziek ‘aangeslenterd’ steeds luider, steeds duidelijker Ik kan er niet meer omheen Dan zet de doorleefde, melancholieke stem van Bono in Weemoedig klinken de gitaren De muziek ‘wandelt’ langzaam door en ondersteunt zijn stem bijna achteloos… Daar klinkt de daverende en ontroerende stem van Luciano Pavarotti. Met een kracht…

Ik mis je.…

Ik mis je. Omdat je gewoon m'n laatste was. D'r is nog niemand geweest die mijn gevoel voor jou heeft laten vervagen. Elke keer dat ik even figuurlijk thuis wil zijn, moet ik aan je denken. En dan mis ik je. Praten met je, lachen met je, kijken naar je, houden van je. Ik mis je. Denk jij ook wel eens aan mij?…

Dat voelt als een bevrijding, niets mis mee.…

Ik mis je.…

Ik mis je gewoon. Op de dag valt het gemis best mee, dan heb ik kleine dingetjes te doen, de kat verzorgen, extra een douche nemen, de tijd doden met spelletjes achter de pc, de post doornemen, de boodschappen doen die helemaal nog niet nodig zijn. Maar ik mis je zo.…

AD, 13 februari 2003 Jennifer Hoes is verloofd. Op 28 mei geeft ze het jawoord in de trouwzaal van het Haarlemse stadhuis. Maar een gewoon huwelijk wordt het niet. De 29-jarige kunstenares moet de ring om haar eigen vinger schuiven, want er is geen partner. Jennifer trouwt met zichzelf. Het is geen publiciteitsstunt of grap. Op de dag dat ze afstudeert…

Jarenlang heeft hij ons trouw terzijde gestaan. Nu is het einde in zicht. We hebben gewikt, gewogen en de knoop doorgehakt. Zelden liet hij ons in de steek. Maar toch, stel je voor dat hij dat wél zou gaan doen, kuren zou gaan vertonen… Dat moesten we vóór zijn.…

Als ik later jong ben, zei de vrouw, dan ga ik met hem trouwen.…

Pijltjes bleken bij Trouw voor geplaatste gedichten te staan. Van Nota Bene dichters als Kees Godefrooij Loes Essen en Pom Wolff, werelddichters die eigenlijk zelfs te groot gegroeid leken voor onze hoofdstad! Van wie ik nooit had durven denken dat die tot provinciaal of plaatselijk niveau zouden afdalen.…

Ooit ga ik aan een tafel zitten en schrijf hoe ze naar jong gras ruikt. De lentegeur die hangt boven dauw in een meiveld tussen dromende dorpen onder voorzichtig zonlicht, brengt haar als vanzelf bij mij. Niet dat het nodig is dit vast te leggen. Zij blijft toch wel licht geven. Ook als niemand leest dat ze dat kan. Het is mijn eigen donker dat hunkert…

‘Wat we wel doen is een glas sherry schenken,’ zei de vrouw, ‘en dan zetten we tafels neer voor de zoutjes’ ‘We kunnen hier geen feest geven,’ zei Muis, ‘maar voor trouwen is het leuk’ Ze namen een folder mee en praatten over hun huwelijk. Het was gek.…

‘En, wanneer gaan wij trouwen?’ wil ze weten. ‘Ik heb wel zin een feestje’ antwoord ik. Een beetje muziek, een beetje dansen, wat roken en drinken, samen, met anderen. ‘Leuk toch’ zegt ze. ‘Ja, leuk’ zeg ik. Haar benen, dat feest, de vogels, de caravan en zelfs die black tie. Gewoon alles.…

Je weet, dat ik gelovig ben en trouw iedere zondag naar de kerk ga.…

Ik, de bezielende geest van Drachten, rust uit onder het grote carillon, dat nu zwijgt. Nadenkend lig ik hier, waar Noorder- en Zuiderbuurt elkaar ontmoeten. Heerlijk om te genieten van de nachtelijke stilte en de sterrenhemel. Vandaag heb ik veel ondernomen. De ochtend was vol zonnige werklust. Winkels en warenhuizen lachten mij tegen om naar hen…

Een paar vrienden die hem zijn leven lang trouw bleven. een vrouw, net als Schopenhauer. Dat leidt maar af van de zaak. Woemi gromt; 'O, dus dat is het' Ik lach. 'Nee, ik heb geen vrienden' Op mijn werk in ieder geval niet meer, ik heb me in mijn boosheid over mijn ontslag wel aardig onmogelijk gemaakt. En thuis?…