Alle inzendingen over Einde Nederl

Herfst; kou, regen, wind. Gekleurde bladeren dwarrelen over het asfalt. Je bent blij als je boodschappen in huis zijn en je de voordeur op slot kunt doen. Kachel aan, televisie aan. Gordijnen sluiten. Even snel een hapje eten en daarna lekker languit op de bank. Rond tienen misschien iets op Nederlands.nl publiceren, altijd de moeite waard om te proberen…

Ik ben in Groningen dan wel het slachtoffer geworden van leeftijdsdiscriminatie, maar zoek in Nederland nog steeds een baan in het onderwijs! Ja, ik ben 59, nou en!? Al is het een zwaar beroep, voor Jan-Peter veeg ik zelfs na mijn 65e nog twee jaar lang gratis de schoolse stoep. Kind, je hebt groot gelijk, wie deze meester lumpsum aan het werk houdt…

Agressief suiker, zoet einde, leukemie, Chinese pretletters in de soep. Als de tekenen van het verval daar zijn, dan wil ik niet behandeld worden, geef mij maar een spuitje.…

Het hoogste duin, in helm verwikkeld, ziet de zee en de laatste zon. Ondergang, je hoort water koken, de illusie van wat ginds de einder is. Kolkend sluiten golven af wat ooit is begonnen.…

Als het einde zoek is, valt er weinig meer te knopen.…

Het wordt me niet gegund, maar de vlekjes op mijn handen die groeien naar mijn armen die eens mijn kinderen omhelsden, die liegen niet de jaren. Afscheid is kortdag, zie daar maar eens tussen te komen met die honderden inzendingen. Wat ik zeggen wil is dat ik hier met plezier mijn stukkies heb neergepleurd met wat er met mij is gebeurd. Eindebrei…

Kijk, dat niemand ons vertellen kon wat er moest gebeuren om al die nare virusjes te lijf te gaan, dat snap ik wel. Dat ook niemand precies wist dat een epidemie ineens een pandemie zou worden, begrijp ik ook wel een beetje en volgzaam als ik ben, liet ik me dus braaf prikken, jawel! Prik nummer 1 was geen toffe procedure, want we zijn hier allebei…

Die van het ontegensprekelijke nieuwe einde der tijden, meer bepaald op 14 februari 2014. 1402. Heeft u ‘m? Houden zo.…

Het begon ruim een jaar geleden, ik werd er min of meer door overvallen. Een plots besef van eindigheid, knipoog naar de man met de zeis, en die man ben ik dus zelf. Onherroepelijk, er is geen weg terug, alleen de confrontatie met het weten dat, hoe verder je komt, hoe dichterbij een afscheid wenkt. Ik heb er nu vrede mee, ben zelfs onverwacht mild…

Bevrijdend Einde…

Daar waar de plataan regeert, de es en de els zoet regenen, de ruwe berk meedogenloos zwamt, de den anorexia propageert en de haag mussen herbergt, daar waait soms de wind. Daar kreunen kruinen, buigen takken, draait het blad 180 graden. Als het waait is niets meer zeker. Alleen de rode beuk hakt er nog in, standvastig als ie is. Hij weet niet…

Roos in de knop, al het begin heeft het einde al in zich. Illustratie, Joke de Groot…

Hoe bewuster het einde in zicht komt hoe meer er gepiekerd wordt. Uiteindelijk kom ik dan weer uit bij het grote dilemma. Is er een grote gangmaker of gaat het gewoon zoals het gaat. In het eerste geval komen er weer zielenroerselen aan de oppervlakte en in het tweede geval blijft er niets over dan het aanvaarden van het lot.…

De stralende legende van onze liefde en vriendschap kwam ten einde......…

Eind december, de tijd ruikt lont.…

Het was zo eenvoudig, op nederlands.nl kon je een ei kwijt. Simpele tabbladen, zat je verkeerd dan zette de redactie het toch wel in de juiste context. En anders werd je gewoon afgewezen, niet goed genoeg. En nu, nu kan je kiezen tussen nederlands en gedichten punt en el, hartenkreet netgedicht citaat column recensie hartenkreet verhaal stelling,…

Ook in Hilversum zijn de poortjes gesloten. Dit op zich weinigzeggende nieuws moet toch vreemd binnenkomen bij vluchtelingen uit Afrika die zich (als ze onze taal al machtig zouden zijn) na een dramatische tocht via Italië een plekje hebben kunnen bemachtigen in ons landje aan de zee. Na de controlepoortjes in Rotterdam zijn dus nu ook de controlepoortjes…

Tussen mijn ruim 200 columns op deze uitstekende website zaten heel wat voorstellen om de wereld te verbeteren. Helaas is die wereld alleen maar slechter geworden: We breken al jaren achter elkaar warmterecords, maar we werken onverdroten voort aan de vernietiging van onze planeet. We blijven wanhopig zoeken, maar we hebben nog steeds geen broertje…

Met al de kracht die nog in zijn lichaam aanwezig was, duwde hij moeizaam zijn ogen open. Kijken! Dacht hij vermoeid, blijven kijken! En hij keek, zijn angstige, blauwe ogen richtten zijn blik op de bewolkte hemel. Maar hij zag het niet. De grijze wolken maakten langzaam plaats voor kleuren. Groen, geel en oranje flitsten door elkaar heen. Hij probeerde…

Het einde van een tijdperk en het begin van een nieuw. Vandaag heeft de theedrinkende,zalvende en vooral GEEN enkele beslissing nemende politicus ,eindelijk, afscheid genomen van de politiek. Vraag me werkelijk af of het echt vrije keuze was van de man want het afgelopen weekend waren de peilingen WEER lager dan daarvoor.…

Weer een doelpunt tegen. Ik ren naar het doel en gris de bal uit het net, nog voordat onze keeper op is gestaan na zijn mislukte reddingspoging. Langs mijn medespelers ren ik naar de middenstip en leg de bal op de stip. We hebben geen tijd te verliezen. Maar net wanneer ik mijn opricht, zie ik dat er geen tijd meer over is. Ik sta niet op een voetbalveld…

Of we nou- met zijn allen op het verkeerde been staan, erop gezet zijn of dat eigenlijk niemand precies weet wat te doen bij deze nare periode, ik weet het niet! Of we allemaal in de maling genomen worden- ik weet het niet, of niemand weet wat er nu precies aan de hand is ( en was), ik weet het niet maar wat we inmiddels allemaal wel weten is: dat die…

Enkel weet ze: Einde vriendschap.…

Weet u wat ik leuk zou vinden, morgen in de loop van de dag het einde van deze wereld meemaken. Maar dan wel zo dat iedereen zich daar op kan voorbereiden en beseffen wat dat inhoudt.…

En zo kwam er een einde aan aqua. Het gaat u goed…..…

Het lijkt een zoektocht, zonder einde. Af en toe voel ik me zo dicht bij dat eindpunt. Soms weet ik zeker dat ik het gevonden heb. Maar met drie woorden en twee zinnen ben ik weer terug bij af. Ik heb het gevoel alleen maar meer te verdwalen. Houd ik dit vol? Moet ik het volhouden? Ik moet je loslaten.…

Over vijf maanden is het budget voor noodgevallen op. Dan zal ik van de ene op de andere dag weer vervangbaar blijken. Dat te weten en steeds te beseffen hoort bij het beroep van zwerfwerker en het is mij best. Toch lijkt het alsof ik niet kan leven zonder scenario met een rol daarin voor mij. De gedachte deel uit te maken van een stuk dat alleen nog…

Groei is het sleutelwoord, en aan die groei is geen eind, zelfs als bejaarde is er nog van alles te ontdekken en zijn er talloze nieuwe, betekenisvolle ervaringen op te doen. In deze optiek heeft ziekte dan ook een zin. Het moet wel, want het leven is alles wat je hebt.…

Het was Adriaan die hem vond, hij kwam langs om Sebastiaan op te halen, want die dag zouden ze met Joachim gaan eten bij een restaurant in de stad. Adriaan belde meteen de politie en ging daarna naar de plek waar hij met Joachim had afgesproken. Daarna vertelde hij Joachim wat er gebeurd was, die kon het nauwelijks geloven. Adriaan was er zelf ook nog…

Naar boven, en dan, en dan - einde verhaal, boek dicht.] De eerste trappen gaan snel. Zijn ritme stokt, zijn pas vertraagt. Nog een halve trap. [Stop met denken. Het gaat goed, ik voel me goed, er is geen twijfel. En dan, en dan… Ik voel geen pijn meer, niks, niks. Ik hoor nergens. Thuis niet. En hier in dit fucking life niet.]…