Alle inzendingen over Even weg

‘Ik was even anders weg!’…

Ik ben even weg.…

Om met een gerust hart even weg te kunnen. Dankzij de politiek in het algemeen en de ideeën van Fortuijn in het bijzonder. Dat wij leven!…

Niemand is het opgevallen dat de man op het bankje even weg is geweest.…

foppe heeft schizofrenie en twee psychoses gehad van verwardheid. ik woon op een heel klein kamertje met pillen van verpleegkundigen en kook twee maal per week en een keer schilder ik en doe mijn eigen was en een keer komt moeder langs dan gaan we even weg met de auto. er is koffie en rust dat heb ik nodig.…

Ik vraag verschoning aan diegenen die mij eerlijk hebben gedaagd, zij kennen hun eigen naam, treft geen blaam, desgevraagd, even weg van hier. Mezelf beklinken, kritiek laten bezinken, u heeft links en rechts best wel een beetje gelijk, van uw woorden word ik rijk, edoch ik ben maar gewoon Fredje, wilde u er vrolijk in laten stinken.…

Of ze weer even weg was. Ze knikt van niet maar is bang van wel. “weer even weg” alsof het niets is. De trap beweegt als ze naar boven loopt en ze voelt zich high als ze de vloerbedekking ziet draaien. Ze weet dat het niet echt is, maar kan er niet omheen. Straks zal ze vallen in de rode draaikolken op de vloer.…

Ik droom even weg op het geronk van de maaimachine van Geerlings vanachter de schutting. Dat is het schoolhoofd en misschien is hij gaan maaien om geen kinderen te horen. Nancy heeft een mooi nestje met jonge vogeltjes op haar herfsttekening getekend.…

Mama zegt we gaan even weg en ze stappen de oude suzuki auto in en rijden naar harlingen. Foppe zit achter in hij is een beetje bang maar mama weet de weg.…

Ik adem mijn tijd in,even weg van de wereld en laat mij opslokken in de melodie van dit natuurlijk ritmische gebeuren ....tot de zon haar regenbogen gaat kleuren!…

Veel mensen lijken te denken dat je ze negeert als je even "weg" bent. Aangezien ik tegenwoordig een beetje de kluizenaar uithang, is ook dat probleem verminderd. P.S. Ik las onderstaande hartenkreet van Joke Bot en besloot toen mijn verhaal ook maar te doen.…

Je loopt je eigen weg. Zie kasten vol met boeken. Sluit nogmaals mijn ogen. En weet, je eigen weg, loop je niet alleen.…

‘Ik ga even weg, mijn zinnen verzetten’ zei hij. Trok de deur achter zich dicht. Door maanlichtstralen getrokken naar het strand, leek het nog warme zand hem te begroeten. Hij hield zich doof. Langzaam verdween het malen in zijn hoofd en verloor hij zich in dromen van lange reizen in waterstromen, kinderzeefjes en zandgebak.…

Op de weg is het dan een uur rustig. De zon schijnt, de rozen bloeien nog weer even en ik rijd verder met tranen in mijn ogen. Ik vraag me af hoe dat komt. Ik weet het. Na het overlijden van ons zusje dat aan leukemie leed, in 1960, waren we allen verdrietig en moe. Ik, als oudste van vijf, was 14 jaar.…

Hij droomt over zijn geboortehuis en pillen en biesheuvel boeken in de bibliotheek en wordt al vroeg wakker en gaat douchen en schrijft in zijn computerlaptop dit verhaaltje print uit en dan is zijn pakje shag op en hij is blij met zijn kleine avontuurtje een dagje aan zee even weg van zijn kleine kamertje waar hij veel alleen is.…

Nog even naar het plein, pakkie shag + vloe en een kraslootje, wie weet is het lot deze krasse knar gunstig gezind. Op de weg terug toch maar langs de slijter, je kunt nooit genoeg beerenburg in huis hebben. Lodderig kijken poezenkind en dementevent mij aan, alsof ze het mij kwalijk nemen weer thuis te zijn.…

Gewoon omdat we het heerlijk vinden om even weg te kunnen dromen.…

Alleen het stilstaande beeld van het geheel herinner ik mij nog zoals mijn hele leven even weg lijkt te zijn momenteel door gebrek aan hersensactiviteit.…

Leg die blackberry even weg. Ja maar. Wég Wouter en telefoon UIT!.. Maar ik. En die dikke tas dicht.. Maar Bar, ik word zo opgehaald en Jij gaat nergens heen mannetje.. Hoezo? Vertel eens Wouter hoeveel kinderen hebben we? Eh, twee? DRIE! 'N jaar geleden is er een bijgekomen.. Nou zeg wat leuk, jongen of 'n meisje?…

Sansevieria is even weg geweest van het kantoor. Na een mislukte poging om een ander soort kantoorplant te introduceren (deze overleefde de barre omstandigheden niet), is deze plant geherintroduceerd in zijn vertrouwde bak. Het is een sterke plant die minimale zorgen vereist. Hij is niet duur. Hij is echt (niet van plastic).…

Fijn is dat, even er tussen uit en de zinnen verzetten, nieuwe plekken ontdekken waar ik me even thuis voel en opleef en de gedachten veranderen. Het fijne van weggaan is ook het thuiskomen. Eerst wil je weg van je kamertje dat je benauwt en de wereld roept immers.…

Natuurlijk is dat goed en ook Els komt even langs, wat zeg je? Tegelijk nee joh natuurlijk niet, alles komt hier apart sinds we ons aan de regels moeten houden toch? Als ook vriendin weg is, de boel weer even heeft open gestaan, omdat dat moet vanwege dat virus, komt P langs, ook hij is na een half uur weg.…

Doe nog maar even niet, zei ik hardop. Ik keek eens even naar mezelf liggend in de kist, 'k lag er best netjes bij al zeg ik het zelf. Maar die kist hè, die paste me niet echt, lag een beetje hard, ondanks de satijnen onderkant en het ditto kussentje. Ik wilde het kussen stompend opduwen, weet je wel, zoals je ook doet als je in bed ligt.…

Vijf minuten “Even tot hier” en ik was al genezen. Goedkope “humor” over alles en nog wat. Smakeloze voorzetten gevolgd door gemakkelijk te voorspellen inkoppen. Vermaak zonder enige diepgang met als ultieme drijfveer om te scoren in het open doel der plebejers.…

Nee mevrouw van Donselaar..laat maar ik heb 't al gezien..ga uw gang maar, ik ben even weg eh.. golfen.…

Ze besloot nu met het goede been uit bed te stappen, haar linker dus, en douchte en ging de stad in om op een terras te gaan zitten even weg van het huishouden en het verkeerde been. Die avond zat haar man alleen bij de magnetronmaaltijd en zij bij een leuke vriendin, haar kind sliep alweer. Om elf uur kwam ze thuis en haar man sliep al.…

De gedachte zonk even weg. Het was ook een gekke gedachte geweest. Hij at, bewoog en ging rusten. Daarna ging hij eten. Plotseling was de gedachte er weer, en nu sterker; hij móest. “Ik ga! zei hij tegen de ander, ik heb er genoeg van!”…

Hoe dan ook, ik ben even weg en u kunt rustig nazomeren in eigen land, sterker nog in Tiel met Fruitcorso en/of Appelpop, en u loopt niet het risico mij tegen het lijf te lopen. Want ik moet mijn caravan ‘winterklaar’ maken. A bientôt.…

Ik zou hem wel even! Weg daarmee! Hoewel ik niet echt bang was voor spinnen, had ik ze toch liever buiten dan in huis. Met mijn voet op de stofzuiger de zuigkracht regelend tot op de krachtigste stand, mondstuk eraf, schoof ik de koude glimmende stang richting dat zwarte geval...…

Even weg van de waan van de dag. Rutte niet de kans geven telkens weer op de economische trom te tamboereren. Over de bedorven sfeer in het land, de waanzinnige tegenstellingen tussen groepen mensen, de resultaten van 12 jaar liberaal beleid, het kapot geprivatiseerde landschap van openbare voorzieningen, de machteloze overheid.…