Even weg ...
Dat de vermoorde politicus Fortuijn ons kleine land stevig door elkaar heeft geschud, is vanaf den beginne duidelijk geweest.
De beelden van de begrafenisplechtigheid die door een groot aantal binnen- en buitenlandse tv-stations werden uitgezonden, zorgden voor een dusdanig gecompliceerde, niet in woorden te vatten emotionele mix, dat, ook achteraf bezien, rustig geconcludeerd kan worden dat ons land een buitengewoon zware schok te verwerken heeft gekregen.
Volgens sommige televisiecommentatoren was de schok zo zwaar, dat parallellen werden getrokken met de schokken die destijds werden veroorzaakt door de moorden op de Amerikaanse president Kennedy, op de Amerikaanse dominee Martin Luther King, de Egyptische president Sadat, de Indiase politiek leider Mahatma Gandhi, de Indiase premier Indira Gandhi en haar eveneens tot Indiase premier opgeklommen zoon Rajiv Gandhi. Stuk voor stuk kopstukken van formaat. En aan dít indrukwekkende rijtje namen werd - postuum - de naam van Fortuijn toegevoegd.
Nu, zoveel jaren nà de moord, welde spontaan de vraag in mij op, of de moord ook invloed had gehad op óns dagelijkse leven en mijn eerste gedachte was er één van: “Weinig tot niets”. Tot ik, gezeten achter mijn computertje op het balkon van ons vacantieadres, wat dieper over de vraag begon na te denken en mijn gedachten onwillekeurig afdwaalden naar ons in een rustig, beneden-modaal Zuidhollands dorpje gelegen huis. Zoals bekend was Fortuijn nogal bezorgd over de veranderende samenstelling van de landsbevolking, over de in dit land veranderende normen en waarden en over het bij een groot deel van de bevolking levende gevoel van onveiligheid.
Welnu, na onze reis eergisteren, van huis naar onze stoel in het van Schiphol vertrekkende vliegtuig, kan ik, en ik verzeker U dat Fortuijn niet bepaald mijn man was, niet anders concluderen dan dat de man op alle drie de punten gelijk gehad lijkt te hebben, want nog nooit zag ik zo’n verschillend geklede, getinte, versierde, van uiterlijke agressie overlopende en van een niet te ontkennen verwording getuigende hoeveelheid mensen aan mij voorbij trekken dan tijdens die paar uren. En dan zal ik het voor het gemak maar niet hebben over de opgefokte ontvangst, controle en doorlating door de veiligheidsmensen en machines op Schiphol.
En hier, op dit zalige, zonnige eiland net boven de evenaar, weg van de gekte waarin ook wij ongemerkt verzeild zijn geraakt, denk ik na over de gevolgen van de moord op Fortuijn en denk ik aan ons huis. Het huis dat ook wij, vanwege de aanbevolen inbraakpreventie en een moeilijk te duiden gevoel van onveiligheid, hebben omgebouwd tot een kleine beveiligde vesting. Om met een gerust hart even weg te kunnen. Dankzij de politiek in het algemeen en de ideeën van Fortuijn in het bijzonder. Dat wij leven!
kpnplanet.nlGeplaatst in de categorie: politiek
Even weg
762
Geef je reactie op deze inzending: