Alle inzendingen over Gaten in het geheuge

Daarnaast had hij ook in de gaten dat zijn geheugen minder werd. “Waar ben ik hier? Waarom mag ik niet naar huis? Waar is mijn kamer, mijn bed? Waar is mijn vrouw?” Onrust. Boosheid. Angst. Eenzaamheid. Verdriet. Teveel om op te noemen. Uiteindelijk moest hij naar de psychogeriatrische afdeling. Dit raakte mij behoorlijk.…

Je leeft vandaag! Enkele jaren geleden kreeg je als senior al deze nadrukkelijke terechtwijzing van een goede kennis, die het niet eens was met de vermeende mate van het moeten inleveren van een leven lang gehanteerde vaardigheden. Je leeft vandaag! Tegenwoordig en ook vandaag tracht je als inmiddels een aantal jaren oudere senior je bewust te…

Gaat hij roken, of belt hij zijn beste vriend om de gaten in zijn geheugen te vullen? De onthullingen van Wijnand D. kunnen me thans gestolen worden. Als zij eindelijk de telefoon neerlegt, wil ik haar vragen wat er aan het kroelen voorafging en wat er daarna is gebeurd. Zou zij zijn naam nog weten?…

Beide groepen toonden zich doordrenkt van schuld en zwarte gaten in het geheugen. Berouw door de kennis van nu overheerste in de verhoorzaal. Via de camera zagen wij vanuit de tweezitter geworstel bij de ambtenaren en politici en beheerste verzuchtingen bij de leden van de commissie.…

Hij creëert kloven, die onoverbrugbaar zijn, als gaten in het geheugen, echt zorgwekkende verbindingsproblemen. Toch was hij bij vele internationale festivals present, maar sociale lef is niet het hele eieren eten.…

Als men mij vraagt hoe het met mij gaat zeg ik meestal: "goed hoor". Intussen probeer ik alle touwtjes aan elkaar te knopen, maar "het gaat goed". Terwijl ik me in alle bochten wring met een soort van cynisme, wat mij overeind houdt, meestal.…

Het is veelal visuele poëzie met steeds meer gaten in het geheugen. Alcohol, drugs, ouderdom? Gefragmenteerde beelden, als ijsschotsen, bijna onsamenhangend. Steeds griezeliger wordend, maar nog steeds hanteerbaar door geniale geesteskunsten. Ooit zond ik hem een hommage, waarop hij mij een dankbriefje stuurde.…

Deze bank maakt ons duidelijk dat ook in Nederland het ene gat met het andere wordt gedicht...…

''Darling, ik ga een eindje wandelen hoor, misschien gaat mijn rugpijn over.'' Mien was allang blij, eindelijk effen alleen nu ze een ochtend had meegemaakt, die een beroepsminnaar nog voor elkaar moet zien te krijgen.…

‘Aan het geheugen van water’ zei hij tenslotte, ‘Zou het water nog weten dat het hier ooit was, dat wij nog bestaan?’. Ze wist het niet. De lucht spuwde vuur zoals iedere avond, vloekte tegen de bliksem die donderend terugschold. Het werd donker. De dag was geëindigd zoals deze was begonnen. Er was mooi licht om te fotograferen.…

Tijdens het ophalen van herinneringen raak ik de laatste tijd zo af en toe het spoor bijster. Mijn herinnering aan een gebeurtenis, waarbij ook mijn echtgenote aanwezig was, staat vaak haaks op die van haar. Helaas heeft zij achteraf dikwijls het gelijk aan haar kant.…

Nu kunnen veel mensen nog nauwelijks fatsoenlijk schrijven, want alles gaat via computer. Toch is en blijft met de hand schrijven belangrijk. Het is goed voor de creativiteit. De fijne motoriek en het geheugen. Schrijven is een goede methode om iets te leren, want als je met de hand schrijft reflecteer je op de inhoud.…

Zo zal het ook met dat zwarte gat in het heelal zijn, je vangt de uitstraling van het fenomeen misschien, maar de kern niet. Ach wat moet en kun je er eigenlijk mee. Mocht de aarde door zo’n gat opgeslorpt worden wat dan? Wie gaat daar wat aan doen dan? Wie kan dat keren?…

Een mooi bijna rond gat, met een soort aanhangseltje aan de onderkant. Als een luchtballon met een tuutje er aan. Het gat zit op een druk punt, waar 's morgens bijna elke dag een file staat. Ik zie het helemaal voor me als ik straks dagelijks die plek passeer.…

De herinnering aan degene die ik lang was geweest vervaagde en de reflectie in de nu bijna beslagen spiegel verbleekte tot een wit vlak met een groter wordend gat ter plekke van mijn vastgevroren hand. Het laatste wat ik als entiteit met lichaam dacht, was: ”Hoe kan ik door dat gat in mijn hand kruipen”?…

“Nee, mijn geheugen laat me nooit in de steek!" “En toen U naar het Hoofd van de St. Josephschool moest liep U gewoon lachend zijn kantoor binnen.” “Dat vergeet ik nooit!”…

Gelukkig ben ik dus niet de enige met een ‘zwart gat’ als handicap.…

Zittend in mijn stoel bedacht ik ineens dat gisteren net liggend in bed me de gedachte te binnenschoot om over geheugen te willen schrijven, domweg omdat er zo vreselijk veel mensen dement worden en zijn. Wat zou je doen, als je dingen vergeet, vooropgesteld dat je het door hebt dat je inderdaad dingen gaat vergeten!?…

- Daar heb ik geen actieve herinnering aan - En daar wou ik het juist met u over hebben, wat is er toch met uw geheugen meneer Rutte.. - Hoe bedoelt u? - Telkens als er een moeilijk dossier op uw bord dreigt te belanden laat het u in de steek. - Wat? - Uw geheugen - Oh ja?…

Zo gaat dat dus. Op vreemdgaan volgt vervanging. En nu? Achter de laptop gezeten lijkt een scheiding met PC onvermijdelijk en een verzoening onmogelijk. Mevrouw Ontwikkeling moet verder, ze moet groeien. Geestelijk en literair. Dit jaar wordt ze 40, pardon, 140.…

Ik val meteen maar met de deur in mijn stukje en zeg het maar eerlijk, ik heb gerookt in mijn vakantie. Verkeerd, fout, vreselijk natuurlijk! Na mijn laatste rookweekend in september 2009 had ik me nog zo voorgenomen om er niet meer in te trappen, in dat roken. ‘k Had het ook weer netjes volgehouden. Met hier en daar een misstap, zo af en toe, stiekem…

En zo draai ik de caleidoscoop van mijn geheugen rond en rond en zie ik een werveling van veelkleurige, bonte beelden, alle uniek, alle bijzonder.....…

Goede herinnering aan een familie wordt bewaard op de droge zolder van m’n geheugen, ze leven er al veertig jaar zonder verandering in samenstelling, zonder veroudering en in dezelfde entourage. M’n gedachten gaan regelmatig bij ze langs.…

Of ik zijn feilen maar even op kon vullen want zelf had hij niets meer in de gaten. Voor een verre kennis doe je natuurlijk wat je kunt, daar is het tenslotte een verre kennis voor, voor verre kennissen heb je alles over. Dus bij deze, verre kennis, neem ik jouw vaandel over en bedek daarmee jouw gat.…

Ik schreef, zij schreef, dat het geheugen zwak is en dat de loop van een leven kort is en alles zo snel gaat, dat we het verband tussen de gebeurtenissen niet meer zien en de gevolgen van de daden niet meten kunnen.…

Zijn geheugen maakte overuren.…

Mijn blik vernauwt en versmalt zich tot een enge, beperkte sfeer en kring, tot een klein universum. De machtige vleugels die mij droegen en die ik kon uitslaan dragen mij nog nauwelijks en zij laten het afweten. Op mijn schouders draag ik als een rotsblok het gewicht van de ervaring, van het verdriet en de tranen, maar ook van het geluk, van de schoonheid…

Binnenkort gaat mijn vaas in andere handen over. Met een bestelbusje zal ze naar het veilinghuis vervoerd worden. Ik hoop dat ze haar bescheiden maar feestelijke functie in de toekomst voor anderen gaat vervullen...…

Het voordeel van een slecht geheugen is, dat je nog maar één boek nodig hebt…

Schaamteloos mooi gaan, verenpronkend gestolen uit de kont van een voorbij paraderende pauw. Het dendert maar door, naar de rand van de afgrond. En ik, ik kijk hoopvol naar de zon.…