Alle inzendingen over Gust Gils

...jaren vertoefde hij in afzondering. Gust Gils overleed in 2002. Hij ligt begraven op de Schoonselhof te Hoboken, vlakbij Herman de Coninck. Posthuum verscheen zijn dichtbundel 'Spookpijnen'. 'Vrienden, ik heb de pijn maar op de kachel gezet om ze warm te houden, als iemand pijn wil,...

...Burssens, Willem Elsschot, Marnix Gijsen, Gust Gils, Alice Nahon, Gerard Walschap en Paul van Ostaijen begraven zijn. Je vriend Jeroen Brouwers schrok ervan hoe diep je grafkist werd neergelaten. Zijn adem stokte en hij wilde van die gapende rechthoek in het gras terugdeinzen. Hij schreef:...

...kom ne keer”, riep een bekende stem hem toe…. “Gvd….” siste Gust, Gvd!

(voor Amrita Sher-Gil (1913 - 1941)) Jij bent geboren op 3 januari 1913 in Boedapest. Jouw vader was Umrao Singh Sher-Gil Majithia, een Indiase Punjabi Sikh, aristocraat en geleerde in het Sanskriet en Perzisch. Jouw Hongaars-Joodse moeder was de operazangeres Marie Antoinette Gottesmann. In...

(Netring@nederlands plaatst met enige regelmaat een column van Henk van Dorp uit zijn bijdragen destijds in Meteorologica, die nog niet aan actaliteit hebben ingeboet.) Toen in Valkenburg en IJmuiden binnen 5 minuten de wind omging van hard zuid naar stormachtig west was de tijd gekomen om...

In 't ziekenhuis te Amsterdam - dat gasthuis heet, ik weet niet waarom - moest een matroos geamputeerd worden. Professor - ik meen Tilanus - zette hem z'n been af. De man rookte bedaard z'n pijp, beet nu en dan op de tanden, maar verhief zich boven de pijn. Professor T. bewonderde die sterkte...

Nagels drongen diep in mijn vlees en ik gaf een klein gilletje. Aandoenlijk, dat wel, maar ik ben er eigenlijk niet zo van gediend. Twee grote ogen hadden mij liefdevol aangekeken. Na mijn korte gil keken dezelfde ogen mij verwijtend aan. Zij wist tenslotte ook niet wat ze verkeerd...

Het is koud in het schuurtje. Ondanks al mijn verdriet voel ik de klamme kou tot diep in mijn botten doordringen. Ik huil en ik voel dat ik niet meer stoppen kan.Leunend tegen de oude keukenkastjes aan komt al mijn machteloosheid naar buiten. Ik hoor mijn gierende snikken en ondanks alle ellende...

Kijkend naar een film, wetende dat me dit ‘s nachts eens parten zou kunnen spelen, doe ik het licht uit, draai me behaaglijk in m’n holletje en lig nog even de dag te overdenken als ik iets voel kriebelen bij m’n been! Niet iets kleins maar wel heel erg glibberig! M’n stem doet...

...schoonheid Dat Annelies van Gils tot de categorie van de betere kunstenaars behoort, moge ook blijken uit haar uiltje van speksteen, driedimensionaal, 20 cm hoog, waarvan één kant abstract gehouden. Waarlijk schitterend, maar een uil, groot of klein, kan ik er niet in...

Als de pijn van het leven me te groot wordt en ik wil afkicken van alle ellende en pijn dan zet ik 'Gert van Hoef' organist op via 'Youtube.nl' tik ik in "Blijf mij mij Heer" of "Eens als de bazuinen klinken"; "Grote God wij loven U"; "Komt als kinderen van het licht" Dat...

In een verveeld moment vroeg ik aan iemand: ‘wat zou er toch van die Heintje Simons geworden zijn?’ Stomverbaasd, nee verbijsterd was ik toen ik als antwoord kreeg: ‘who the fuck is Heintje Simons??’ Ik bedoel maar, altijd maar weer dat woord “fuck” in een zin gebruiken. Mag ik daar...

Het zand voelt warm aan mijn voeten als ik naar de zee ren. Mama roept dat ik uit moet kijken. De golven spatten tegen mijn zwembroek. Ik gil. Het water is kouder dan ik dacht. Papa tilt me op en draait me rond. Ik word duizelig en lach. Als ik nu de zee ruik, voel ik nog zijn handen, als echo's...

En het doet pijn, pijn, pijn! Alles in mij schreeuwt. Ik brul als een wild dier, ik verlies de controle en zak weg in mijn pijn. Mijn eigen losgeslagen wanhoop maakt me angstig en ik brul nog harder. Frustraties, herinneringen, nooit geheelde wonden en nooit verwerkte ruzies wervelen rond in...

Niemand naar buiten, ramen en deuren gesloten houden meldde de omroepwagen in de straat, geluid kwam nader en nader. Houd alles dicht: er loopt iemand door de buurt, die gevaarlijk is. Stijf van schrik doet niemand iets, het blijft stil als de wagen de straat uitrijdt. Politiewagens rijden...

Ongerust kijk ik naar de enorme pook die aan een tang in het hellevuur hangt. Hij zal toch niet … Nee, hij houdt van me! ‘Weet je zeker wat je doet?’ Toch maar even vragen. ‘Ja natuurlijk. En nu stilzitten graag.’ Ik wiebel nerveus op de keukenstoel en sluit half mijn ogen. Stiekem...

Kunstenaars ? Ludwigshafen in Duitsland De jonge spoorweg beambte had de schim gezien, hij gaf zijn positie door aan zijn collega en vriend Je weet het…je moet ze op heterdaad betrappen .. anders zijn ze hier morgen weer. de jonge man Kunstenaars… knikte. hoewel niemand het...

Met zijn tweetjes even boodschappen doen, oke, niet mijn hobby maar het moet nou eenmaal omdat " van de liefde leven " zo'n eentonig diner wordt. Het is druk bij de zaak en allerlei mensen doorkruisen de winkel, al dan niet met een winkelwagentje. Ook een moeder met twee dochters doen...

Het was zo simpel, alles verliep vlekkeloos, ehhh, nou ja achteraf bezien was dat natuurlijk niet zo, maar daar kwam ik later pas achter. Vorige week werd er een biopt uit mijn knie genomen, ach het werd verdoofd dus al teveel kreeg ik er niet van mee, ook al omdat er een alleraardigste...

...leger en ging je naar Oostende terug. Samen met Gust De Smet had je een atelier in de Kaaistraat. Het rauwe vissersleven beïnvloedde jouw kleurgebruik. In de lente van 1909 leefde je teruggetrokken en adoreerde je de sombere kleurgebruiken van Albert Servaes, die als de eerste expressionist...

Vol voorpret gingen ze op weg, weken van tevoren was al alles in gereedheid gebracht, koffers ingepakt familie op de hoogte gebracht, sleutel afgeven bij de buren die voor de post, vissen en vogels zou zorgen. Weken van tevoren werden dagen al afgevinkt zo van: nog zeven nachtjes slapen, nog...

...op je arm en je stak jezelf met een mes. Op 6 augustus 2003 stopte je met alcohol, cafeïne, suiker en jouw medicatie. Op 21 oktober 2003 overleed je door twee messteken in jouw borst in de wijk Echo Park in Los Angeles. Jennifer en jij hadden ruzie. Zij ging douchen en zij hoorde jou...

...van Henri Hendricks, net als de Belgische Ketty Gilsoul-Hoppe. Juliette volgde later schilderlessen bij Jean Capeinick (1838 - 1890), gespecialiseerd in stillevens en realistische schilderijen met bloemen, fruit, groenten en tropische planten. In het atelier van Capeinick hebben Juliette en...

Het was 1964, mijn eerste reis als matroos. We moesten hout halen in Finland in het één of andere haventje waar ik nadien nooit meer geweest ben. Het duurde een week om ons schip te laden en in die tijd kreeg ik verkering met een lief meisje dat ik niet verstond, maar ze kon wel zoenen. We...

(voor Mary Elizabeth Hartman (1943 - 1987)) Je bent geboren op 23 december 1943 in Youngstown. Je was de middelste van drie kinderen. Je moeder was Claire Mullaly en je vader was B.C. Hartman. Je groeide op in Youngstown en als kind was je verlegen en teruggetrokken. Op de Ohio High School...

Deze week complimenteerde ik een goede kennis omdat ze een fraaie rok aanhad. Na een milde glimlach kreeg ik haar reactie. Ik ken je nu al jaren Es, maar ik zie jou altijd maar in een broek lopen. Ik vertelde haar dat ik er uit zou zien als een travestiet met een rok aan. Haar eerste vraag was het...

Vlucht naar nergens EEN SCHREEUW, EEN GIL gevangen in ontheemd verlangen spreken ze zoals ze zwijgen de naakte woorden door kusdode lippen uitgekleed DAARNA ALLES UITZICHTLOOS STIL verwelkt in een mistbed verdampt zuchten de opwinding lichamen klieven verslagen ...

De eerste klas was een brave smeltkroes. Tussen de verwaaide binken in spijkerbroek en de gave meisjes met vlechten zat Bas. Bas zat op de laatste rij te staren naar het geschenk. Met moeite verbeet hij de ontgoocheling. Een suikertante had het hem toegeschoven na het Brood dat heilig smolt op...

Lekker zo'n mini-vakantie op de camping. Met z'n allen gaan we dus naar onze stacaravan. Zodra je zit in het mini-tuintje van je stacaravan dringt de sfeer van het boerenland in al je poriën. Je oogleden worden zwaarder en in je hoofd zweeft een zoete zomerdroom. Er is ruimte, tijd voor totale...

Voor zijn huis staat mijn buurman Wiebe, die lijdt aan het syndroom van schriftelijke gilles de la tourette en daarnaast autistisch is. Hij staat op één been voor zich uit te staren terwijl hij tegelijkertijd een bak kreeftensalade naar binnen werkt. Ik vraag waarom hij zo staat. ‘Omdat ik...