Alle inzendingen over HEIMWEE

Dat zijn vragen die me op de been houden, terwijl ik mijn stinkende best doe, de mensen die ik missen moet een plekje te geven, heimwee naar toen, alhoewel ik het nu niet kwijt wil, behalve die ene gemene deler dan! Alleen de missers worden er steeds meer en daar is toch verdomd lastig mee te dealen.…

Ik wil je vertellen van een vrouw die ik ken. Zolang ze zich kan herinneren leeft ze met de bitterzoete pijn van verlangen. Ze heeft haar hele leven al een verlangen naar Indonesië. Zo lang ze zich kan herinneren wil ze zich daar vestigen. Dat verlangen uit ze door de kleding die ze draagt. De geuren die ze gebruikt. De inrichting van haar huis…

Zeven en een half jaar heb ik hier mijn best gedaan, vanaf 2008 welteverstaan, ik keek de boel nog even na, maar omdat heimwee me overviel, besloot ik er nog 1 x over te schrijven.…

Zacht vloeien de tranen die het lichaam huilt. Maar wie ziet de glimlach daarachter verschuilt? Wie ziet de vreugde in dit verdriet? Dat is de mens die God ziet. Een gedichtje van bijna dertig jaar oud. Ik schreef het in een weiland omzoomd door hoge weldoorvoede populieren en een leger brandnetels alsof dit me kon beschermen. Als ik bang ben…

De eenzaamheid, de verwaarlozing, het heimwee omgeven hem met een eeuwige aura van treurnis.…

Ik ben naar het westen gevlucht om vrijheid te kunnen voelen maar nu ben ik een gevangene van heimwee en eenzaamheid geworden…

Zij moest leren Het spijt me, ik was even in gedachten ze knikte en kneep zacht in zijn hand te vragen waar hij aan dacht: Neen dat deed ze niet. hij vertelde het haar Zij moest leren vanzelf wel, of ook niet…inmiddels had ze wel geleerd dat het niets met haar of hen te maken had. Als hij zo ver weg was wist ze dat hij naar zijn…

Zij moest leren Als hij terug kwam van Leiden geen vragen te stellen…na twee jaren was dit voor haar geen probleem. eenmaal terug was hij weer helemaal blij. Zij moest leren Dat de gesprekken die hij voerde met Baba niets was om jaloers op te zijn… ze begreep dat het te maken had met hun vlucht en dat kamp…daarover te Zij moest leren…

Hij moest leren Hij keek naar haar zoals ze daar lag wat had hij haar lief, hij dacht aan de avond toen hij eenzaam was en het in huis niet uithouden kon. Hij zag haar Hij moest leren in de stad, ze stond te dansen en vanaf dat moment hield hij haar in het oog. Ze was er niet alleen, maar zodra hij de kans zag, ging hij er heen. En…

Als een adellijk dier leef ik in dit prachtige kasteel. Toch ben ik nu een aftandse kater. Ja, ik mag altijd op een zijden kussen liggen. Lakeien en dienaren geven mij het allerlekkerste eten. Ik hoef de hele dag maar te spinnen en te luieren. Mijn meester, die ik ooit de markies van Carabas noemde, verwent me meer dan goed is. Andere katten benijden…

De lange St.Josephstraat ligt uitgestrekt als een kleurig lint en verbindt centrale gedeelten van de stad met de omgeving. Hier kun je nog oude villa's bewonderen en je treft ook winkels aan, een kerkhof en een buurthuis. Eens kwam een meisje uit Den Haag. Na het grootsteedse, mondaine milieu van de stad aan de zee verwonderde ze zich over de asgrauwe…

Ik ga wegens heimwee naar vroeger soms naar de plek toe waar ik gewoond heb. De oude buurt is niet meer herkenbaar, de kleine oude huisjes met een tuintje voor en achter zijn er niet meer, maar vervangen door nieuwbouw van rijtjeswoningen en geen tuintje meer aan de straatkant.…

Wij woonden in de jaren zestig op het Bickerseiland aan het IJ, achter de Haarlemmerstraat, een oud stukje Amsterdam opgezet in de zeventiende eeuw als woon- en werkeiland, die zijn plaats zocht in de nieuwe tijd. Wij woonden op het Bickerseiland toen: de geest van schrijver Jan Mens opgesloten zat in zijn met houten planken dicht getimmerd café…

Mevrouw had haar lange leven doorgebracht aan de zijde van haar man in Tanzania, Nigeria en Kenia. De dubbele ring aan haar vinger getuigde van de lange huwelijksjaren. De "West-Europese Weelde", de overvloed in de winkels, had zij na haar terugkeer niet zozeer verwelkomd. Veel liever had zij genoten van de gastvrijheid, de medemenselijkheid en de…

(voor Manfred Kyber (1880 - 1933)) Je bent geboren op 1 maart 1880 in Riga, de hoofdstad van Letland en in 1201 gesticht door de Orde van de Zwaardridders, die er een burcht bouwden. Jouw vader was een Baltische grootgrondbezitter en je bent in Paltemal opgegroeid. Je bewonderde de poëzie van Heinrich Heine. In Riga en Sint-Petersburg ging je naar…

En ook in later jaren vond het heimwee vermoedelijk geen woorden in de opgetogen en enthousiaste brieven over het prachtige huis en de nieuwe auto.…

En ook in later jaren vond het heimwee vermoedelijk geen woorden in de opgetogen en enthousiaste brieven over het prachtige huis en de nieuwe auto.…

Ik moest gewoon weten of de heimwee-hut nog steeds bestond. Het is niet langer stil in de heimwee-hut. Geluiden dringen tot me door. Een zangstem en een akoestische gitaar. Een lied over de liefde. Zwierig, zonder zwaar te doen. Ik geniet ervan. Maar het zijn deze keer geen herinneringen. Er klinkt een zangerige belofte in de lucht.…

En ook in later jaren vond het heimwee vermoedelijk geen woorden in de opgetogen en enthousiaste brieven over het prachtige huis en de nieuwe auto.…

Ik denk met heimwee terug aan al die fijne jaren. Als kind het spelen met de kinderen uit de buurt, die ik allemaal kende, ik zag ze elk jaar. Het proberen om ook het dialect te spreken, om erbij te horen, het gelach, omdat me dat niet echt lukte. Die zomervakanties, om nooit te vergeten.…

Het was met gevoelens van heftige, tomeloze melancholie en heimwee dat ik mij bevond onder voortijlende en drachtige wolkenluchten in alle mogelijke eenzaamheid op het terrein van de zwakzinnigeninrichting, in afwachting van mijn taxi. De redeloze, razende tijd had alles als in een stormachtige wind meegesleurd en in haar razernij verzwolgen.…

en zo lieflijke en tedere metgezellen van onschuldige kinderen uit lang vervlogen tijden aan, die hun vroege, ontluikende levens begeleid hebben aan de vooravond van hun mogelijk turbulente en veelbewogen levens die zich zouden gaan ontvouwen waarin hardheid en ongeluk hun deel zouden worden en hun kinderspel een verre herinnering om vol weemoed en heimwee…

alles weer op gang windmolen aan trekker op het land winkel weer open onland onbewoonbaar maar toch zijn hier grote mensen met een eigen bildtse taal fries met een accent moai meisie fan de merk mag ik met dy met soms wil ik hier weg maar dat kan niet je wilt je leven lang in friesland blijven mijn thuisland het is hier rustig maar soms heimwee…

Heimwee naar het gemeentelijk energiebedrijf, de Nederlandse Spoorwegen, de Duinwaterleiding. Ik hoor het mijn vader nog zeggen als hij iets niet in de haak vond, "het zit zo scheef als een hoer".…

Soms wens ik dat ik nooit je gezicht gezien had en voortgeleefd zou zijn in mijn woning, op mijn rommelige etage waarvan ik nog de foto's vol heimwee koester, in alle rust, onwetendheid en onschuld. Maar jarenlang troostte je me met je schoonheid, charisma en vrolijkheid al moest ik ook afwijzing op afwijzing incasseren.…

De vogels in de bloesembomen laten dat heimwee-geluid weer horen. De prille lente doet dappere stappen om ons te overtuigen dat alles hetzelfde is zoals in andere jaren. Nieuwe energie is voelbaar in de lucht. Het leven in de stad is als een winnend lot uit een loterij.…

Melancholie melancholie, dit is haar naakt gelaat een diep gevoeld en grondeloos verdriet verlangen dat naar vreemde verten ziet en heimwee naar een thuis dat niet bestaat een wolf die eenzaam huilt bij volle maan zo klinkt haar stem des avonds in een lied wanneer ze recht in iemands borstkas schiet en vraagt: waarom zou je nog verder gaan…

Wat een oeverloos verhaal, in huize T komt het voor dat we zeggen: we zetten geen wekker, dat is zo relaxed, echt waar, je hoeft niks, moet nog minder en alles verloopt op zo’n dag van een leien dakje. Geen punt, geen gehaast en nog beter: alle tijd aan jezelf hebben. Dan: als we het over de tijd hebben, mag volgende maand de klok weer worden verzet…

Ook ik heb een kerstboom; alsof ik een werkelijk thuis zou hebben in de wereld; alsof niet de meditatieve kerstavonden met Moeder voorgoed een gepasseerd station zouden zijn; alsof niet alles mij ontvallen is; de familiekring, de mistletoe, de kerstgedachte en alles wat daarmee verbonden is sinds onheuglijke tijden..... Een klein mannetje, een kleurig…

Het Amsterdamse jaagpad aan het Nieuwe Meer was de oude route van de trekpaarden. Deze werkdieren in dienst van de mens trokken de trekschuiten langs de oevers van de ringvaart en het Nieuwe Meer naar Amsterdam. Later werd het een fietspad in een natuurgebied. Een kronkelend fietspad voor herfstkinderen die geen ouders hadden. Kinderen die iets waardevols…