Lanersbach waar op zondagen de muziekkapel met de mannen in de kleurrijke en feestelijke kledij uittrekt en paradeert.
En het stille, vredige dal wordt omringd en beschermd door de hoog oprijzende bergtoppen, bekroond door de eeuwige sneeuw.
Daar wil ik terugkeren: in Lanersbach. Lanersbach wil ik weerzien.…
In Lanersbach was ik jong; mijn jeugdfoto toont een gezicht zonder lijnen of groeven; mijn nog blonde haar.
Ik zal mijn Lanersbach nooit terugzien, maar het zal daar ten eeuwigen dage liggen, ingesloten door de Oostenrijkse Alpen....…
Veertig jaar geleden richtten mijn voetstappen zich al naar haar, die ik mijn vriendin noem en zal noemen tot mijn stervensdag; de trouw is in mijn hart gebeiteld als een inscriptie in een voorhistorische munt
En zo herinner ik me die zomer met haar in Lanersbach; die zomer van onze jeugd; de stram voortmarcherende heren van de muziekkapel in uniform…
En we werden vriendinnen en brachten de dagen van ons leven gezamenlijk door; de stille zondagmiddagen als je wanhoop zegevierde; de vakanties, onder meer in zonnig en feeëriek Lanersbach.…
Ik was met mijn jeugdvriendin Lucia die, nu ik 63 ben, nog altijd aan mijn zijde loopt, naar Lanersbach in Oostenrijk gereisd.
De blauwe hemel van dat land strekte zich kennelijk welwillend boven ons uit en de groene berghellingen vormden een uitdaging voor ons.…
73
Bezig met laden