Alle inzendingen over Lianne van Kalken

Lianne van Kalken is geboren in 1990 te Vlaardingen. Ze is verhuisd naar Hoesbroek en daar zat ze op het VWO, het Sint Jan College te Hoensbroek. Ze observeert met vlijmscherp gevoel/intuïtie en ze is een uitstekende sfeeraanvoelster. Ze stond in de Doe Maar Dicht Maar-bundels van 2005 en 2006. In 2007 was ze één van de beste tien winnaars.…

Robert en Lianne hadden graag de wei in gewild om naar de ondergaande zon te kijken. Maar nee, ze moesten maar wat spelletjes doen. 's Ochtends vertelde boer Pieters het avontuur van zijn kleinkinderen aan boer Klaassen. Gniffelend hoorden Robert en Lianne toe.…

Het rode spook ging naar het raam toe, met Robert en Lianne. (Wordt vervolgd)…

Kinderen rapen kalken dragers van weke dieren. En de zon, ach ja de zon, die zakt bloedrood en beschaamd achter het halfrond, het strand voor de gek gehouden. Maar niet de kinderen, die poetsen thuis hun schatten nog maar eens op na een avontuur aan de rand van de zee.…

Jij, Ik schreef je op. Je naam boven aan de bladzijde, als een soort trotse, adellijke titel: groot en sierlijk, opvallend en krachtig - maar tegelijkertijd ook ingetogen, klein en zwak. De letters stonden als huizen, als grote villa’s, met een zwembad, een butler en vierentwintig slaapkamers – maar een woeste wind zou ze als krakkemikkige tuinhuisjes…

We rennen weg. Jij en ik – samen. Er is geen noodzaak – geen onzekerheden of angsten die ons dwingen te gaan. We rennen weg omdat we willen. We lopen door straten, over duistere enge wegen, en doorkruisen grote, onbekende pleinen en wanneer we moe zijn, rusten we uit op plekken waar het geluk ons blijft achtervolgen. We vermommen ons – want misschien…

Balancerend op het randje van de werkelijkheid, blies ze al haar onzekerheden de afgrond in. Als gemene zwarte eksterveren dwaalden al haar ongrijpbare verlangens en onbeantwoorde vragen de diepte in. Ze deed geen poging ze na te kijken, of - traditiegetrouw - uit te zwaaien, want ze wist hoe gevaarlijk ze daar stond. Onrustig deinde ze mee op een slinkse…

Het is zo’n woord waar niemand van weet waar het vandaan komt en waarvan nog steeds onbekend is wat het nou werkelijk voor nut heeft: de ‘hè’. Tegenwoordig ontsnap je niet meer aan dit typerende, maar met name uiterst irritant taalverschijnsel, hoe diepgaand of juist oppervlakkig de conversatie waarin je je bevindt ook is. ‘Wist je dat het morgen…

Wat zeg je, lieverd? Ben je moe? Maar het is pas elf uur… Ga je slapen? Weet je het zeker? Heel zeker? Heel, héél zeker? Oké, lieverd. Ga dan maar lekker slapen. Ja? Is goed. Ik zal je niet meer storen. Vergeet je trouwens niet het licht op de badkamer uit te doen, lieverd? Is slecht voor het milieu als die lamp onnodig brandt. En het…

In de stilte van de nacht: de chaos van het onstuimige dagelijkse leven onttrekt zich aan de sporen die de sterren naast de wegen achterlaten. Opgeschrikt door de snelheid van het licht, wendt de stroom mensen zich richting de ontelbare vallende spelden. Geruisloos dalen zij vanuit de wolken neer op de gestroomlijnde vormen rondom het prikkelende…

Het was als een pistoolschot. Voor de eerste keer werd ik geraakt door een kogel die zich door de oppervlakte van mijn huid een weg naar binnen drong. Volledig in extase bekeek ik de holte in mijn borstkas, het gapende gat dat lonkte naar een zachte hand met helende werking. Ik voelde de pijn niet, niet de schreeuwende stroomschokken, niet het verstikkende…

De glimlach op je lippen is het laatste wat ik van je zag. De duizenden tranen, de ontelbare krassen op je ziel en het cruciale gevoel van machteloosheid die zouden volgen, heb ik niet meer meegemaakt. Jij was voor mij het mooie, zorgeloze meisje dat door de mantel der liefde werd bedekt, de vrolijke jonge vrouw in de bloei van haar leven. Dat je in…

Sinds ik in staat ben om ook maar enkele woorden te begrijpen, vliegt het me om de oren. Toen ik mijn eerste stap zette, of iets wat daarop leek, zei mijn vader: ‘Kijk eens! Wat goed, joh!’. Vervolgens kwam mijn moeder kijken en zei: ‘Joh! ’t Is niet waar! Ze loopt!’, en daarna stortte ik weer neer. Nou is er in feite helemaal niks mis met deze aanmoediging…

De wegrijdende intercity onthulde de tekst die op de muur aan de overkant van het spoor met witte kalk was aangebracht. Maak het leger leger stond er. Het was de ochtend van de tweede juli en al best warm. Links en rechts van mij een stuk of wat lotgenoten, te zien aan de weekendtassen en de wat onzekere houding.…

Ruwe bakstenen vertonen zich, door kalk omrand. Die openingen geven het denkbeeld van houd je gedachten ondanks deze drukte ruim en vrij. Neem het er maar van, onbezorgd en hoe dan ook.…

Weet je zeker dat het om kalk gaat vraag ik nog? Ja hoor dat weet ik zeker, maar weet je, de allereerste keer ging ik voor huidkanker, bleek een tumor zich verstopt te hebben dus je snapt dat ik op mijn qui vive ben hè? Volgend jaar terug, maar geloof me: als ik iets merk zit ik er al!…

Nu ik zesenzestig ben siert het boek nog mijn boekenkast.Professor S. zou vóór het amfitheater dat de collegezaal was het bord vol kalken met formules en cijfers en nachtenlang zou ik studeren op de statistiek. De studie zou veel te zwaar zijn. Ik zou er mijn hoofd op breken tot mijn hersenen kraakten zoals de liefste zou beweren.…

De zwartste dag was voorbij. Met haar lange, blonde lokken dansend op de zachte avondbries, schreef ze alle donkere wolken uit de lucht en noteerde ze op een groot vel papier, waar de pluizige deeltjes naar hartenlust konden onweren en waaien. De plaats die ze had vrijgemaakt aan de hemel, vulde ze op met haar viltstift, waarmee ze sterren, enkele planeten…

Toen ik jou voor het eerst zag, was het alsof er een enorme vuurzee aan mijn voeten ontvlamde. Jouw woorden lieten een enorme stofwolk in me opwaaien. Als een tornado vlogen duizend zandkorrels heen en weer door mijn lijf en schuurden langs mijn ingewanden en aderen, zodat ik van binnen schoon en gladgeschoren eindigde. Jij liet me dansen, jij liet…

Het was te laat om nog te leven. De klok sloeg elf uur en ik voelde hoe mijn ziel weggleed, steeds verder weg in mijn onderbewustzijn. Nog voor ik het wist, was ik overleden. En het voelde niet eens zo gek. Mijn lichaam liet ik achter en ik steeg op, alle sterren en planeten voorbij. Ik vroeg me af waar ik terecht zou komen als ik het heelal eenmaal…

Ik zit op een kruk in de hoek en spuw een scherf van kalk, een draad van rood kwijl in een glas. Een waterstraal uit een rubberslang blust mijn verhemelte. Te laat valt de besmeurde handdoek in de ring. De rest is uitgegomd. Nu kan mijn neus nog net bij de hendel die de rolstoel stuurt en stuwt.…

Het is een rustiek, ouderwets kerkhof met oude beelden in grijze kalk die tot de verbeelding spreken. Daar ben je nu, en daar zocht ik naar je graf, recent gedolven, gesitueerd tussen antracietgrijze grafstenen die andere, oudere geboorte- en sterfdata dragen, maar ik kon het niet vinden.....…

Een onbeduidend stukje kalk, maar ik kijk met ontzag naar wat ik in handen heb. En dat geldt ook voor die oeroude duizendpoot, de trilobiet, die me met grote ogen vanaf 300 miljoen jaar aanstaart op het kastplankje naast mijn werktafel. Of die tand van een 20 meter lange 70 tons superjaws met een bek die twee meter open kon.…

Dan strekt de aap zijn rug en bloed voedt zijn brein, de kwab die hij koestert, als een smaragd in een gewelfde kist van kalk. Het brein bloeit. Nu zwelt het eerste woord in zijn strot, zijn stem kraakt, nog wat onwennig. Sindsdien noemt de aap zich mens. Hij tikt met een tak op de fouten van zijn meester. De dieren gapen.…

Julia, Sammy en Lianne: dans en toneeltalenten….die gaan we vast nog een terug zien! Liza……als Wessel geen president wordt, wordt zij de eerste vrouwelijke minister-president!…

Het is zo’n dikke waar je van die heel brede strepen mee kunt kalken. Zwart. Gekocht bij de HEMA, professional in worsten, garen en band.’ Op het bordje zou ik dan de naam professional door willen strepen en vervangen door een iets bescheidener en meer met de werkelijkheid verband houdende benaming: “Van der Huizenhoog, Ritselaar in huizen.”…

Op een dag stapte hij ons leslokaal binnen en begon zonder omwegen of aarzeling fluks het Griekse alfabet op het schoolbord neer te kalken. Dit kordate optreden luidde het begin in van onze vele uren met hem en in het "papieren gezelschap" van onder anderen zijn favoriete auteurs Herodotus en Euripides.…

Op een dag stapte hij ons leslokaal binnen en begon zonder omwegen of aarzeling het Griekse alfabet op het schoolbord neer te kalken. Dit kordate optreden luidde het begin in van onze vele uren met hem en in het "papieren gezelschap" en van onder anderen zijn favoriete auteurs Herodotus en Euripides.…

Nanna is beïnvloed door Gayngs, Lianne La Havas, Leslie Feist, Justin Vernon en Bon Iver. Samen met de zanger/gitarist Ragnar Porhallson, de gitarist Brynjar Leifsson, de drummer Arnar Rosenkranz Hilmarsson en de bassist Kristján Páll Kristjánssón vormde ze de band Of Monsters and Men. Nanna woont nu in Reykjavik.…

Die moet precies de juiste samenstelling hebben, namelijk 45 procent rivierklei, 20 procent zand en 35 procent kalk. Bij de geringste afwijking van deze verhouding gaat de weidestreuvel namelijk over tot een zogeheten 'grondweigering'.…