Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Schijn.

De glimlach op je lippen is het laatste wat ik van je zag. De duizenden tranen, de ontelbare krassen op je ziel en het cruciale gevoel van machteloosheid die zouden volgen, heb ik niet meer meegemaakt. Jij was voor mij het mooie, zorgeloze meisje dat door de mantel der liefde werd bedekt, de vrolijke jonge vrouw in de bloei van haar leven. Dat je in feite op het randje van de afgrond stond, heb ik nooit geweten.

Het was je eerste en laatste liefde, overweldigend en onvoorstelbaar, diepgeworteld en volmaakt, fascinerend en zo meeslepend… Maar tegelijkertijd was het ook de beklemming van je al ledematen, de handen die de druk op je keel steeds groter maakten, de verstikking die het alsmaar moeilijker maakte voor je hart om te blijven kloppen...

Bezield door de angst voor een onheilspellende stilte in jouw leven, omhelsde jij deze liefde en ontving haar met open armen. Je leek zo gelukkig, zo blij dat het eindelijk ook jou over kwam.

Die glimlach die ik voor het laatst zag, was die oprecht, meisje? Was je echt zo opgetogen? Was je echt zo verliefd? Maar waar waren de tranen dan? Waar was je verdriet? Bewaarde je die in een doosje, goed opgeborgen op de zolder van jouw gedachten? Weggestopt onder de onaantastbare belichaming van jouw frustraties? Bedekt door jouw eigen stoffelijke overschot, dat elke dag een beetje meer werd?


Zie ook: http://vrijewoorden.blogspot.com

Schrijver: Lianne, 27 februari 2012


Geplaatst in de categorie: liefde

3.0 met 1 stemmen 182



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)