Inloggen

Alle inzendingen van Lianne

12 resultaten.

Sorteren op:

Schijn.

hartenkreet
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 238
De glimlach op je lippen is het laatste wat ik van je zag. De duizenden tranen, de ontelbare krassen op je ziel en het cruciale gevoel van machteloosheid die zouden volgen, heb ik niet meer meegemaakt. Jij was voor mij het mooie, zorgeloze meisje dat door de mantel der liefde werd bedekt, de vrolijk...
Lianne27 februari 2012Lees meer >

De meerwaarde van joh

column
1.8 met 5 stemmen aantal keer bekeken 811
Sinds ik in staat ben om ook maar enkele woorden te begrijpen, vliegt het me om de oren. Toen ik mijn eerste stap zette, of iets wat daarop leek, zei mijn vader: ‘Kijk eens! Wat goed, joh!’. Vervolgens kwam mijn moeder kijken en zei: ‘Joh! ’t Is niet waar! Ze loopt!’, en daarna stortte ik ...
Lianne27 februari 2012Lees meer >

Helend.

hartenkreet
3.7 met 3 stemmen aantal keer bekeken 197
In de stilte van de nacht: de chaos van het onstuimige dagelijkse leven onttrekt zich aan de sporen die de sterren naast de wegen achterlaten. Opgeschrikt door de snelheid van het licht, wendt de stroom mensen zich richting de ontelbare vallende spelden. Geruisloos dalen zij vanuit de wolken ...
Lianne26 februari 2012Lees meer >

Leegte.

hartenkreet
1.2 met 4 stemmen aantal keer bekeken 248
Het was als een pistoolschot. Voor de eerste keer werd ik geraakt door een kogel die zich door de oppervlakte van mijn huid een weg naar binnen drong. Volledig in extase bekeek ik de holte in mijn borstkas, het gapende gat dat lonkte naar een zachte hand met helende werking. Ik voelde de pijn niet, ...
Lianne25 februari 2012Lees meer >

De meest tergende uitspraak van de huidige generatie

column
4.2 met 4 stemmen aantal keer bekeken 317
Het is zo’n woord waar niemand van weet waar het vandaan komt en waarvan nog steeds onbekend is wat het nou werkelijk voor nut heeft: de ‘hè’. Tegenwoordig ontsnap je niet meer aan dit typerende, maar met name uiterst irritant taalverschijnsel, hoe diepgaand of juist oppervlakkig de conversat...
Lianne25 februari 2012Lees meer >

Bedtijd

verhaal
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 258
Wat zeg je, lieverd? Ben je moe? Maar het is pas elf uur… Ga je slapen? Weet je het zeker? Heel zeker? Heel, héél zeker? Oké, lieverd. Ga dan maar lekker slapen. Ja? Is goed. Ik zal je niet meer storen. Vergeet je trouwens niet het licht op de badkamer uit te doen, lieverd? Is sle...
Lianne24 februari 2012Lees meer >

Ik sterf in duizend doden.

verhaal
3.3 met 3 stemmen aantal keer bekeken 324
Het was te laat om nog te leven. De klok sloeg elf uur en ik voelde hoe mijn ziel weggleed, steeds verder weg in mijn onderbewustzijn. Nog voor ik het wist, was ik overleden. En het voelde niet eens zo gek. Mijn lichaam liet ik achter en ik steeg op, alle sterren en planeten voorbij. Ik vroeg me ...

Aan jou.

hartenkreet
3.5 met 2 stemmen aantal keer bekeken 365
Toen ik jou voor het eerst zag, was het alsof er een enorme vuurzee aan mijn voeten ontvlamde. Jouw woorden lieten een enorme stofwolk in me opwaaien. Als een tornado vlogen duizend zandkorrels heen en weer door mijn lijf en schuurden langs mijn ingewanden en aderen, zodat ik van binnen schoon en gl...

Balans.

hartenkreet
2.5 met 4 stemmen aantal keer bekeken 569
De zwartste dag was voorbij. Met haar lange, blonde lokken dansend op de zachte avondbries, schreef ze alle donkere wolken uit de lucht en noteerde ze op een groot vel papier, waar de pluizige deeltjes naar hartenlust konden onweren en waaien. De plaats die ze had vrijgemaakt aan de hemel, vulde ze ...

De duivel op je schouder

beschouwing
3.8 met 5 stemmen aantal keer bekeken 539
Balancerend op het randje van de werkelijkheid, blies ze al haar onzekerheden de afgrond in. Als gemene zwarte eksterveren dwaalden al haar ongrijpbare verlangens en onbeantwoorde vragen de diepte in. Ze deed geen poging ze na te kijken, of - traditiegetrouw - uit te zwaaien, want ze wist hoe gevaar...
Lianne12 juli 2008Lees meer >

Vlucht

hartenkreet
3.8 met 5 stemmen aantal keer bekeken 826
We rennen weg. Jij en ik – samen. Er is geen noodzaak – geen onzekerheden of angsten die ons dwingen te gaan. We rennen weg omdat we willen. We lopen door straten, over duistere enge wegen, en doorkruisen grote, onbekende pleinen en wanneer we moe zijn, rusten we uit op plekken waar het geluk...
Lianne29 oktober 2007Lees meer >