Alle inzendingen over Paulien van Deutekom

(voor Paulien van Deutekom (1981 - 2019)) Je bent geboren als Paulien Ilse Maria van Deutekom op 4 februari 1981 in Den Haag. Je was 4 of 5 jaar toen je op het natuurijs begon te schaatsen. Samen met jouw broers maakte je later lange schaatstochten van wel 50 kilometer.…

Een onhandige vraag van de interviewster aan Paulien legt een belangrijke twist in de roman bloot. Wat maakt het ook uit? We kopen het boek toch, beloven we. Vanaf een zonnig terras kijk ik naar een lange rij vrouwen met een verse cavia onder de arm. Paulien krabbelt en stempelt. Een goede zet van de plaatselijke boekhandel.…

Ze stelde zich voor : ''Ik heet Paulien, lieve jongen.'' Ze zei lieve jongen tegen me, dat had ik helemaal niet verwacht. Toen ze over haar leven begon te praten kreeg ik medelijden met haar, het was allemaal niet zo fraai. Haar ouders waren gescheiden en haar moeder was een paar maanden terug overleden aan K.…

Maxim Verhaegen, Paulien Cornelisse, Epke Zonderland, Fatima Elatik, Job Cohen, Gerda Havertong, Jort Kelder, Erica Terpstra en Emma Wortelboer overleefden de tweede selectieronde niet. Doorgewinterde cultuurkenners, zoals Geert Mak, Herman Pleij, Paul Scheffer en Bram de Swaan vielen eveneens uit de boot.…

Ze won in 2000 de eerste prijs bij het Christina Deutekom Concours. Ze won een aanmoedigingsprijs bij de Rosa Ponselle International Competition for Vocal Arts in New York en in 2000 de NPS Cultuurprijs. In 2001 verkreeg ze haar diploma. Tania nam deel aan master-classes van Dawn Upshaw, Sarah Walker en Christa Ludwig.…

Het enige wat ik verdroeg was ‘Taal is echt mijn ding’, van Paulien Cornelisse. Hilarische, informatieve columns (van een hoog ‘ouwehoergehalte’) over onze taal en de verwarring die dit soms geeft. Het gaf wat kleur aan de dag. Als ik weer een paar zinnen had gelezen en moest grinniken, wist ik opgelucht dat ik niet meteen zou bezwijken.…

In de DWDD was onlangs Paulien Cornelisse te gast die ook graag gebruik maakt van emoji. Omdat ze last heeft van bel angst vindt ze emoticons of emoji een prima communicatiemiddel. Zij is niet de enige.…

Zo'n Paulien met haar eveneens flauwe, quasi-humoristische insteek blaaskaakte ook als een vlag op een modderschuit.…

Ook Paulien Cornelisse steekt haar fascinatie voor taal 'niet onder stoelen of banken'. ('Die uitdrukking bestaat niet eens', zegt mijn zoon, waarna hij bij zijn vader bevestiging zoekt.) Met haar kijk op situaties waar anderen aan voorbij gaan, het duiden ervan, het spelen met woorden. Ik kan er geen genoeg van krijgen.…

Eenmaal richting Leeuwarden, vis ik ‘De verwarde Cavia’ van Paulien Cornelisse uit mijn tas. In korte verhaaltjes schetst ze het kantoorleven van Caaf en collega’s. Het is smullen en herkenbaar als je zelf ooit kantoormeisje in minirok en maxi-jas was. Office-Manager heet dat tegenwoordig, of wie weet is die term ook alweer verouderd.…

De NSA-man knikte instemmend: “Zo is dat mevrouw Deutekom! Positief denken!” De vrouw keek op: “Hoe weet u hoe.. Ach, never mind. Ik gooi d’r nog een tweet achteraan. Beertje Colargol, hahaha..” Er heerste inmiddels een uitgelaten sfeer in de coupé. Niemand scheen het te deren dat de privacy op straat lag. Niemand, behalve mijzelf.…

Jullie dochter Paulien Charlotte Lena werd geboren en je raakte in Parijs bevriend met Marianne Breslauer, die een leerlinge van Man Ray was, wat je buitengewoon fascineerde. Je richtte samen met Charles Roelofsz de Nieuwe Kunstschool op, maar die raakte naar vier jaar failliet, waardoor je wel leraar werd aan de Haagse Kunstacademie.…

Bij toeval loop ik langs een pand aan de Lindendreef. Doorzonliving, drie slaapunits, waarvan één met de gebruikelijke afmetingen van een hondenhok en bestemd voor het derde kind dat niet gepland was en waar geen rekening mee is gehouden in het bestemmingsplan. Ook nog een 'ruim bemeten' zolder die, ‘desgewenst,’ in een handomdraai als ‘study’ kan…

Nog geen koffie op en dan een rekening van het gasbedrijf krijgen. Niet zomaar een rekening. Een rekening van drieduizend euro. En dertien cent. Bellen, bellen en nog eens bellen.’Hebt u toch echt gebruikt meneer. Misschien ligt het aan uw meter, meneer. U moet het helaas gewoon betalen, meneer.’ Helaas? Gewoon? Een uur later wandel ik helaas…

Er wordt gebeld. Voor de deur staat een jongen van een jaar of twintig. Hij is gekleed alsof hij zo van een begrafenis is weggelopen: driedelig zwart, rode stropdas. ‘Laat mij raden,’ zeg ik. ‘Een Jehovagetuige die de religieuze kledingcode niet helemaal serieus neemt. Uw schooltas ontbreekt en uw schoenen zijn te slap om tussen een deur te steken.’…

Negentienvijfennegentig. Een accountantskantoor zoekt een vennoot en gezien mijn ervaringen denk ik wel te kunnen solliciteren. De personeelschef, een op Andries Knevel lijkende zenuwlijder , scheiding rechts, bril en pak, ontvangt mij vriendelijk in zijn kantoor en begint het gesprek met de mededeling dat het koud is voor de tijd van het jaar.…

Er komt nogal wat nieuws voorbij zo hier en daar. Even een kleine greep hieruit: De uitgesproken gek Elon Musk: “Mars koloniseren is de enige manier om de mensheid voor een apocalyptische ramp te behoeden. „We moeten een multiplanetaire soort worden”, zegt hij al jaren. Merkwaardig idee. Suïcidale idealisten uit heel de wereld zijn overigens razend…

Mijn collega Fröhlich, met wie ik samen een accountantskantoor run, en ik, zijn onderweg naar een hotel ergens in Nederland. De eigenaar nodigde ons uit vanwege “boekhoudkundige kwesties, die opgelost moeten worden”. Of wij dat als gerenommeerd accountantskantoor op ons willen nemen. Met de auto naderen wij het hotel. Voor de ingang een groot bord…

Net voor ik mijn kantoor binnen wil lopen word ik begroet door twee dames. Allebei een jaar of vijfentwintig. Ze lijken sprekend op elkaar. Tweelingen. Geen twijfel mogelijk. ‘Dag, van Gellekom, ik ben Hannie,’ zegt één van de dames. ‘En ik ben Jannie,’ zegt de ander. ‘Is het werkelijk??,’ vraag ik. Ik dacht echt dat ik alles al had meegemaakt.…

Een van de belangrijkste cliënten van ons accountantskantoor, heeft in onze woonplaats een heuse Rotary-sociëteit opgericht. Dat ontbrak er nog aan. Ik kreeg een uitnodiging voor de opening van: deze ‘club voor ontmoeting en gezelligheid voor een gezelschap illustere “kerels”. Ik verzin het niet, het staat echt zo in de uitnodiging. Dus bel ik mijn…

Met collega Fröhlich van ons accountantskantoor van Gellekom&Fröhlich , ben ik op uitnodiging van onze cliënt, Johannes Burg, onderweg naar een golftoernooi ergens in het Gooi. Burg schijnt daar hoge ogen te gooien. Onderweg zijn wij, op verzoek van Fröhlich, even gestopt bij een McShit voor iets hartigs. Zelf neem ik alleen karnemelk. Als ik die…

Buurjongen Mink, de 14-jarige zoon van mijn buren, Wiebe en Gré Witje, kan goed voetballen. Zo goed dat er een delegatie van de Engelse voetbalclub Arsenal hem een bezoek bracht. Vette contracten, dikke handgelden, exclusieve appartementen, nog vettere bolide, het kon niet op. Alles kon Mink krijgen als hij maar wil spelen voor die club. Mink’s…

Mijn telefoon gaat en ik neem op. En zwijg. 'Hallo?' Het klinkt aarzelend. Alsof degene die belt bang is per ongeluk de belastingdienst aan de lijn te hebben die met terugwerkende kracht een aanslag op hem wil plegen. 'Ook hallo,' zeg ik dus maar. 'Ja, met wie spreek ik?' Nu een beetje ergernis. 'Eerst jij,' antwoord ik beleefd.…

Collega Fröhlich en ik besluiten onze zakelijke beslommeringen even van ons af te zetten en ons te gaan vermaken in een zaak waar een bluesavond op het programma staat. Als je depressief bent kun je beter thuis blijven. Tenminste, zo werkt het bij mij. Bij bluesmuziek moet ik er zeker van zijn dat ik een pot antidepressiva bij me heb. Twee potten…

Na alle ellende van verkiezingen en Zwarte Piet-gedoe mag ik wel even iets nuttigen in het café naast mijn huis. Van de cafébaas krijg ik een glaasje rode wijn aangereikt. Hij kijkt belangstellend toe hoe ik mijn eerste slokje neem. Zelf zet hij zijn tanden in een gehaktbal en een klant vraagt hoe hij dat, op dit uur van de dag, door zijn strot kan…

Ik sta net bij de drogist een doos condooms te bestellen voor de gepensioneerde pastoor die tegenover mij woont, als onze grootste klant van ons accountantskantoor, Hankie lam belt. Naast mij staat een scootmobiel terroriste met krulspelden, in een troosteloos gebied dat sommige mensen haren noemen , mij ijzig aan te kijken. Ze kijkt van mij naar…

Als ik ergens een hekel aan heb is het aan winkelen. Dat kun je bijna niet uitleggen. Dat je dan een broek moet kopen. Een broek Godbetert! Dat je tijd moet vrijmaken om jezelf in zo’n ongekend irritante winkel, in een pashokje, in een stuk of twaalf broeken te hijsen die geen van alle passen. In zo’n pashokje waar een gordijn voor zit dat altijd…

Terwijl ik vanmorgen ruim twee uur mocht luisteren naar een uitvoering op tv van het Brandenburg concerto no.1 in F major:I Allegro, door het Nederlands kamerorkest besef ik weer hoeveel mooie muziek wij eigenlijk ter beschikking hebben. Heel wat anders dan het concert in C ongesteld waar ik nu naar zit te kijken. Iets wat Voice of Holland heet..En…

In het park staat een bankje. Zo’n bankje voor mensen die geen haast hebben. Die de tijd nemen even naar de bomen in bloei te kijken. Of naar de redelijk kale takken, zoals nu, in deze tijd. Niets voor mij, maar toch ga ik even zitten. Naast de bank een vuilnisbak waar nooit iemand iets ingooit. Behalve in deze. De vuilnisbak is tot de rand gevuld…

Viral gaan! Die term hoor ik steeds vaker. Ik krijg een jeuk-achtig gevoel, ergens bij de darmen, als ik die term hoor. En vooral van wat er staat voor die term. Viral gaan betekent, in het kort: Wanneer bepaalde content, vaak een video, via You Tube zich in razend tempo als een inktvlek over het internet uitspreidt. Sinds Matthijs van Nieuwkerk…