Alle inzendingen over Sher-Gil

(voor Amrita Sher-Gil (1913 - 1941)) Jij bent geboren op 3 januari 1913 in Boedapest. Jouw vader was Umrao Singh Sher-Gil Majithia, een Indiase Punjabi Sikh, aristocraat en geleerde in het Sanskriet en Perzisch. Jouw Hongaars-Joodse moeder was de operazangeres Marie Antoinette Gottesmann.…

Vermoeden: Sher in Ethiopië vult corrupte zakken. Daad: Passende boycot. Emotie: Kotsmisselijk van het gelul van Fairtrade.…

Gust Gils overleed in 2002. Hij ligt begraven op de Schoonselhof te Hoboken, vlakbij Herman de Coninck. Posthuum verscheen zijn dichtbundel 'Spookpijnen'.…

Opeens geeft de moedige patiënt een gil. Professor had hem met een speld gestoken. -Hoe... zó schreeuwt gij, die zo-even... --Dat's waar... maar zie je, professor, die speldenprik hoort er niet bij. De matroos had gelijk.…

Na mijn korte gil keken dezelfde ogen mij verwijtend aan. Zij wist tenslotte ook niet wat ze verkeerd deed. Ik heb haar verteld dat ze eerst toestemming moet vragen voor ze bij mij op schoot klautert. Dat doet ze nu ook, maar zonder woorden. Ze zit aan mijn voeten en ik pak een dikke doek en leg die op schoot.…

Mama, gil ik. Mama, help me toch. Maar ik kan schreeuwen wat ik wil. Zij zal niet komen en haar armen troostend om me heen leggen. Zij is niet meer. En op dit moment mis ik haar meer dan ooit tevoren. Hoe oud ik ben? Zeker geen kind meer, en zelf al moeder.…

Langs de achterkant glijdt het nare gevoel verder halverwege m’n rug krijg ik m’n stem terug, net voor het nare geval m’n nek bereikt en ik slaak een gil, zo oorverdovend hard, dat men me meteen aan zou kunnen nemen voor de maandelijkse sirene! Wat is er aan de hand, schrikt eega.…

Beeldend kunstenares Annelies van Gils toonde deze beide dames op haar website — http://www.mijnkunst.punt.nl — en ik werd onmiddellijk gegrepen, ja, ik mag gerust zeggen: aangegrepen, door de kleurenrijkdom.…

Dat alles wordt zo in en doorgegeven door mijn ouders inprentingsfase Goed, Gert van Hoef ik zie zijn handen de toetsen vinden en zijn benen zijn voeten het pedaal Hij kijkt er ijzig koud bij maar dat is bedrog zoals zoveel in het leven er is zoveel verzonnen en dat is het fundament van mijn verdriet Dan laat ik mijn tranen komen, gil…

Vooral die ijselijke gil aan het einde van het nummer vergeet ik nooit meer. Hoewel ik moet zeggen dat die op een CD toch anders klinkt dan op een langspeelplaat. Ik denk dat ze, om die gil levensecht te laten klinken, echt een oma van drie hoog naar beneden hebben gedonderd. Daar moet Talpa de hand in hebben gehad.…

Ik gil. Het water is kouder dan ik dacht. Papa tilt me op en draait me rond. Ik word duizelig en lach. Als ik nu de zee ruik, voel ik nog zijn handen, als echo's in mijn huid. Wat me raakt is hoe volkomen veilig ik me voelde. Omringd door zorgeloosheid.…

Naast Gilberto Gil en Glauber Rocha ontmoette jij de zanger/schrijver Caetano Veloso, de biseksuele zangeres Gal Costa, de zangeres Maria Bethânia, de zus van Caetano Veloso, en de schrijfster/componiste Mabel Veloso.…

Ik schreeuw, ik gil, ik huil, val neer als in een droom waaruit ik zo snel mogelijk wakker wil worden. En snikkend lig ik daar. Tranen die als laatste, maar onmisbare ingrediënt voor het vergif dienen, het vergif dat ik angstvallig uit mijn zicht wil duwen en dat ik langzaam in de emmer giet. En ik wacht op de laatste druppel.…

Spiedend van links naar rechts, niks te zien, trekt ze zachtjes de achterdeur open en spurt naar de schuurdeur, op het moment dat de de klink in haar handen heeft, voelt ze de beweging eerder dan dat ze hem ziet, ze schrikt kijkt, slaakt een gil en zet het op een lopen!…

Het moment dat de pook mijn gezicht bijna toucheert, gil ik: ‘STOP!!’ Door de schrik schiet zijn hand iets uit en ruik ik verschroeid haar. Oorlellendonshaar. ‘Ja kutje! Zit dan ook stil! Je moet niet zo miepen! Sjongejongejonge! Nu moet ik weer opnieuw beginnen.’ Ik kijk naar zijn handen en begin te jammeren.…

Hij was zo Kunstenaars… geconcentreerd…hij gleed uit en de trein greep hem, een ijselijke gil en toen werd het stil. Nooit zou hij zijn vrouw nog in zijn armen nemen. Hij had voor een stel graffiti kunstenaars zijn leven gegeven. En morgen ? zou er weer Kunstenaars… een andere groep hier zijn.…

Wauw wat een geluid, de kassa waar wij aanstaan ligt en een meter of vijf vanaf en ik besluit ook een gil te geven. Leuk, maar wie er ook van schrikt, niet die kleine brulboei. Wanneer wij klaar zijn, loop ik langs de wagen, een allerliefst koppie omlijst met blonde haartjes blikt naar me op en ik vraag: wat doe jij nou!?…

Geef een gil naar manlief die meteen komt met tissues, om de boel te stelpen en er een zwaluwstaartje op legt, daar een grote pleister overheen en mijn hele boeltje zit onder het bloed! Uit een gaatje dat de naam gat, niet mag hebben ook nog!…

Het wordt inmiddels licht, is rond een uur of zeven als ze voor de laatste keer de tijd bekijkt in de auto, want een gil, een dreun een klap, gerinkel en dan het grote immense NIETS.…

Ik gaf een gil. Georgios keek me angstig aan. Ik probeerde hem uit te leggen wat er aan de hand was, maar hij haalde de schouders op en liep weg. Gelukkig had ik mijn vrouw ooit verteld over die bewuste verkering en zij geloofde me. Ze maakte zelfs nog een foto van die balk.…

Op je achtendertigste zijn Gil en jij gescheiden. Op je veertigste verdween je uit de filmwereld en ging je in Pittsburgh wonen, om dichter bij je familie te zijn. Je deed een zelfdodingspoging en je zat een jaar in een psychiatrische kliniek in Connecticut.…

Als ik me dan omdraaide hoorde ik een hilarische gil: ohhhh 't is een meid! Toch is mijn testosterongehalte kennelijk niet extreem hoog aangezien ik met m'n enigszins mannelijke uitstraling me nooit seksueel tot vrouwen aangetrokken heb gevoeld. Als kind speelde ik graag met jongens. Ik was een wildebras.…

Vlucht naar nergens EEN SCHREEUW, EEN GIL gevangen in ontheemd verlangen spreken ze zoals ze zwijgen de naakte woorden door kusdode lippen uitgekleed DAARNA ALLES UITZICHTLOOS STIL verwelkt in een mistbed verdampt zuchten de opwinding lichamen klieven verslagen een dicht te huilen kloof OP SLIKKEND KWELZAND GESTRAND…

De gil dreef de eerste klas tot opperste verwarring tot Bas wakker schrok. De juf kraste in een wolk van krijt: ‘Zus plukt een roos’ Terwijl ze voorlas plooide ze haar lippen overdreven, alsof ze in een vertraagde film een leger doofstommen toesnauwde. Bas dacht: ‘Hoe verzoen ik mij met het geschenk?…

Een tweede gil vanuit ons verblijf klinkt alarmerend. Binnen spuit het water uit drie lekken. Leiding weer gesprongen. Ach ja, die fijne schaatswinter. Door de heg hoor ik mijn andere buurman, een onvervalst Hagenees: 'doet het vuur maar an dan pak ik effe wat burgertjes.' We moeten wegwezen want straks staat het hier blauw van de walm.…

De mond van de vrouw spert wagenwijd open, maar haar gil blijft ergens tussen verbijstering en ongeloof in haar keel steken. Wiebe veegt zijn handen af, gaat weer op één been staan en zegt: ’dat doe ik anders nooit hoor. Alleen als honden vlooien hebben.’ Dat logische denken van Wiebe. Wordt nog steeds te veel onderbelicht..…

Ik gil en huil met harde uithalen, die een ieder wel door ziel en hart moeten snijden! Een eeuwigheid gaat voorbij. Een gemene scherpe steek voel ik in mijn arm, maar die steek die ken ik, die heb ik al vaker gevoeld…daar trekt de pijn van weg…De rust in mijn lichaam keert terug. Nu voel ik pas weer hoe moe ik ben.…

Opeens hoorde hij een gil. Dan was het even stil. En toen Allah zij geprezen hoorde hij de baby huilen. Na een tijdje gingen de vrouwen weg. Ze waren stil. Omdat ze wisten..... Ibrahim snelde naar zijn vrouw en slikte een bittere pil. In de armen van Fatma lag in plaats van een zoon een klein meisje. Oh, wat jammer wat een pech.…

Ik voel me hier heel alleen en ken bijna alleen de verpleegkundigen Auke, Sjoerdje en Loes en de psychiater van Gils en Rutgers. Soms slik ik Lorezpam bij tegen het huilen om rustiger te blijven, yoga vind ik het leukst om te doen boodschappen doen bij de Poisz vind ik het moeilijkst, koken vind ik wel leuk en ook schilderen en tekenen.…

Ik gaf een gil. Mijn vrouw knalde van schrik met haar voorhoofd tegen het flessenrek aan. Helaas! In haar val sleurde zij mijn prei, een nog frisse soepselder en mijn pils mee. Ik wist dat het magische moment voorgoed voorbij was. Mokkend stapte ik over het bewusteloze lichaam van mijn vrouw en greep zelf een biertje uit de koelkast.…