Alle inzendingen over Soms kan het leven m

Hoeveel kan een mens verdragen en wanneer wordt het teveel. Ben ik nu te gespannen omdat ik mijn waterlanders niet meer onder controle heb. Maanden is het goed gegaan en nu is het ineens weer mis. Hoe komt dat toch? Kon ik er maar een antwoord op geven, dan kon ik er meteen wat aan doen. Maar ik weet het niet! Huilend leg ik mijn hoofd op tafel…

Toen diep onder de indruk meen ik soms nu nog het doffe, roffelende geluid te horen van de kluiten aarde die met een schepje op de kist werden gestrooid.…

FADE IN Je hebt zo van die dingen waar je onmiddellijk verliefd op wordt. In die mate zelfs dat je je afvraagt hoe je het ooit zonder kon stellen. Een digitale videocamera is zoiets. Ik kocht hem voor mijn vrouw, maar die heeft het altijd zo druk met het strijken van mijn hemden en het opruimen van mijn rommel dat ik er nu maar zelf heel de dag mee…

Het leven was zo leuk niet meer, de zomers waren het ergst, soms moest je in badpak en het leuke van vakantie vieren werd minder. Diverse pogingen om af te vallen, soms geweldig, soms een drama, maar het eindresultaat werd nooit behaald.…

Soms concludeer je, dat je tot conclusies komt die je niet wilt concluderen.…

Soms zeer onverwacht helemaal niet kan reageren, of verkeerd reageren. Jullie zien niet dat de aansturing van de spieren soms totaal in de war is en ze haast niet kan lopen. Soms kan ze doen alsof ze alleen maar last van haar knie heeft, die ooit gebroken is door botontkalking. Soms denken jullie: “Kan ze niet beter uit haar ogen kijken”?…

Soms ben ik een dichter en soms ben ik dichterbij de hel, soms mag je me niet en soms wel.…

Soms ben ik tot niets in staat...…

Hij was kapot, ging de ziektewet in en soms kwam ik hem opzoeken en dan zag hij er verschrikkelijk uit. Ik had het er opgewaagd, zonder dat ik ook maar wist of M. verliefd op me was. Elke dag was ik weer bij M. maar er gebeurde niks.…

Bedankt M&M, bedankt.…

En weet je, soms is het leuk om iets volkomen zinloos te doen, daar valt over te praten en te lachen omdat we dan weten dat het totaal geen zin heeft!…

Praten over “ houden van” hoor je telkens opnieuw, praten over “ doeslief” de campagne die momenteel in ons land overal tevoorschijn komt, houdt ons bij de les! Maar ik beken, altijd lief, is geen optie! Nooit boos, geen optie, nooit kwaad of verbolgen, evenmin! Geen ruzie is volgens mijn bescheiden mening een opvlieging van iemand die doof, zowel…

M'n favoriete zanger blijft Tom Barman, zanikend over koetjes en kalfjes, erwijl hij een sigaret opsteekt en een lijntje doet. De aanhoudende blik van de kerel voor mij zoog me terug met m'n beiden voeten op aarde. Ik verweet het hem. Hij scheen iets bemerkt te hebben op m'n been. Ik vind m'n benen niet mooi.…

Het zal u zeker al wel eens opgevallen zijn; bij een meningsverschil heeft SOMS - héééél enkel - de tegenpartij ook wel eens gelijk!…

Mijn leven is nu een groot feest! Ik mag weer moeder zijn en een oma van acht kleinkinderen! Een paar kleinkinderen ga ik nog ontmoeten...…

Soms is geluk een ietwat ongelukkig gekozen woord.…

De invalster die ze kreeg, omdat haar vaste hulp met een welverdiende vakantie ging, was een bekende voor haar, dus zei ze: laat haar maar komen en ach het was maar voor drie keer, dus overleven zou ze het wel! Nou dat laatste gaan we nu betwijfelen want wat wil het geval? Ze belt me op en zegt: jemig het is best triest, ze is niet vooruit te branden…

Het leven levert soms dilemma's op. Persoonlijk, zakelijk, maatschappelijk. Op elk gebied en in elke mate.…

Uitgeput tot in m'n wenkbrauwen. Uitgeput tot onder m'n schoenzolen. In zo'n gesteldheid gaat men soms vreemde dingen zien. Zo zag ik een groot reclamebord. Groot? Wat heet. Een opduvel voor 't oog. Het flitste maar. Aan-En-Uit-En-Aan-En-Uit-En… Had ik al verteld dat 't avond was? Welnu, 't was avond. Koopavond zelfs.…

In talkshow 'M' was Lale Gül uitgenodigd, schrijfster van het boek 'Ik ga leven'. Het gesprek nam geruime tijd in beslag. Ondertussen zat Arnon Grunberg te wachten. Zijn er straks vijf minuten over voor de winnaar van de P.C. Hooft-prijs? Margriet, presentator, sprak raadselachtige zinnen.…

M'n hersens draaien overuren, ik wilde van 'm af, dus stel dat ik het zó laat, ik moet er niet aan denken dat hij invalide wordt en dat ik..ik voor 'm moet zorgen! Ik stommel naar beneden, voorzichtig buig ik mij over hem heen, geen teken van leven! Ik pak m'n jas, paraplu en sluit de deur achter mij!…

In het onmetelijk grote bos van de poëzie groeide ik de langste tijd van mijn leven onopvallend als een niet bloeiend gewas op. Nog maar enkele jaren geleden werd ik plotseling waargenomen en mag ik mij sindsdien in de schaduw van anderen zonnen.…

Soms, klinkt ie als een snorrende poes, soms hoor, want oei vaak maakt ie een geluid als die van een afgekeurde slecht functionerende zaagmachine, zo eentje die aan vervanging toe is zeg maar. Dat probleem ligt naast me in bed, eega met een snurkvolume waar menige neushoorn jaloers op zou worden, dat dus.…

Soms ietwat teleurgesteld door het leven, maar altijd behulpzaam voor de gekrenkte ziel .."ze zijn ondankbaar, maar dat geeft niet. Ik help waar ik helpen kan".. Een ware kok, charmant en zorgzaam.. .."ïk kook voor een ieder. Rijst, bami, nasi, koek en veeeeel peper. En wanneer iedereen eet, zit ik in m'n hoekje en ik geniet.…

Wederom kwam de twijfel, wikken en wegen, maar we trouwden toch ondanks m'n twijfels. Het is een huwelijk van vallen en opstaan, soms gezellig, vaak woordenwisselingen, misverstanden en touwtrekkerij. Daar komt nog bij dat we weinig gemeen hebben, we leven ons eigen leven, niet zoals ik het voor ogen had.…

', opperde M-M melig. Johan zei dat hij wel in een leven na het overlijden gelooft en M-M zegt dat hij dat niet (meer) gelooft. Daar had ik graag iets over gezegd, maar mijn zegje kwam later. Er kwam een black-out, even een lichtverduistering, het teken dat de voorstelling begon.…

In de tijd van de feestelijkheden wordt men zich er pijnlijk van bewust, hoe klein het aantal van nog in leven zijnde familieleden van je eigen generatie is geworden. Iedereen die je lief was, is onlangs of langere tijd geleden al heengegaan.…

Ik kijk, ik voel iets in m'n buik. Een drukkend gevoel, onaangenaam… Mijn hersenen ontvangen te weinig zuurstof erdoor, en ik zucht diep om de ontbrekende hoeveelheid aan te vullen. Ik draai me op m'n zij. Je hebt je ogen dicht. Je glimlacht. Slaap je of niet?…

Maar er komt niets uit m'n keel. Deze vrouw heeft niets meer met mij te maken, besluit ik. Snel pak ik mijn spullen. Een grote weekend-tas helemaal vol met spullen, achterin m'n kast. En dat is nu 2,5 jaar geleden. Mijn leven is de straat, mijn huis is de straat. Mijn kussen is het mos. En mijn deken is de wind.…

En toch, soms… Soms wil ik een boodschap uitdragen, iets meedelen aan mensen wat me raakt. Liever niet. Liever schrijf ik fictie, wil mensen enkel maar amuseren. Daarom schrijf ik ook zelden autobio.…