Alle inzendingen van Jules Grandgagnage

Blankenberge, augustus. Ik zit al vroeg op het strand, om de grootste drukte te vermijden. Er staat een lekker zonnetje en ik heb me dicht tegen de duinen in een put genesteld. Boekje, drankje, de dag kan niet meer kapot. Als ik over het kaft van Stephen King's Tommyknockers gluur wordt de horizon ...

'Verrek, die atoombom', is mijn eerste gedachte als ik onder de douche uitkom. Ik kijk ongerust uit het raam, maar er is geen roze paddenstoel te zien. Ik wrijf mijn haren droog en ga op een krukje zitten. De handdoek hangt als een scherm over mijn gezicht. Het geeft me een prenataal gevoel. Ik ge...

De laatste keer dat ik mijn vriend Harry zag, was op dat feestje bij de eerste minister. Mijn vermoeden dat hij niet aan de kost kwam als hondenkapper (wat hij altijd beweerde) werd daar bewaarheid. Ik verdacht er hem namelijk al lang van een spion te zijn. Welnu, toen ik hem op dat feest een onderb...

Niets liet vermoeden dat het kleine, bleke kereltje ooit nog een beroemd ontdekkingsreiziger zou worden. Zijn moeder, een alcoholiste met wintervoeten, zou later getuigen in National Geographic dat haar zoontje zelfs zijn eigen sokken niet kon vinden. Mogelijk was het daarom dat hij na zijn expediti...

Ouders maken zich hoe langer meer zorgen over de invloed van het internet op hun jong gebroed. Het is niet meer dan begrijpelijk dat ze die onschuldige zieltjes willen afschermen tegen al die seks en dat gratuit geweld. Sommige verontruste ouders gaan hier wel heel ver in. Neem nu bijvoorbeeld de vo...

Wat Knabbel, mijn hamster, ons kan leren Mama en papa hebben het toch zo druk. Ze weten wat ze willen, ze bouwen aan de toekomst. Later, mijn kind, zul je beseffen hoe hard mams en paps voor je gewerkt hebben. Larie. Een hamster leeft in het hier en nu. Een hamster laat haar kinderen niet in de...

De tram zit natuurlijk vol. Vol met grimmig kijkende forenzen die het liefst de deur voor mijn doorweekte hersens zouden willen toesmijten. Vanuit hun dominante positie kijken ze koel op me neer. Ik zet aarzelend een voet op de onderste trede. De tramman gunt me geen blik. Wat doe ik hier? Ik aarzel...

FADE IN Je hebt zo van die dingen waar je onmiddellijk verliefd op wordt. In die mate zelfs dat je je afvraagt hoe je het ooit zonder kon stellen. Een digitale videocamera is zoiets. Ik kocht hem voor mijn vrouw, maar die heeft het altijd zo druk met het strijken van mijn hemden en het opruimen v...

Beste Bill, Mijn vrouw Lin heeft me al die tijd tegengehouden om deze brief te schrijven. Ze zegt dat er met u toch niet te praten valt. Dat u hoog in uw siliconen toren neerkijkt op kleine lieden zoals wij. Maar ik wil dat mij gerechtigheid toekomt. Dat u, om maar met de deur in huis te vallen, ...

'Je gaat NIET naar dat feestje van je baas!' krijste mijn vrouw. 'Ben je gek? De vorige keer heb je zijn vrouw ondergekotst en daarna heb je zijn dochter op de dansvloer bepoteld. Niets van! Over mijn lijk!' 'Ik was dronken. Als je dronken bent, dan weet je niet wat je doet.' 'Jij blij...

Vaak ontleen je als schrijver stof voor verhalen aan het leven van alledag. Aanleiding voor een verhaal kan bijvoorbeeld zijn dat je je doodergert aan mensen uit je omgeving. Soms zit je echter met het probleem dat je met die typetjes weinig kunt aanvangen omdat ze zo gewoon en saai zijn. Als schrij...

De invasie (uit mijn verhalenbundel 'Prettig gestoorde ontmoetingen') Eigenlijk hadden we iets anders verwacht. Groene mannetjes met antennes op hun hoofd. Insecten met penissen. Humanoïde robots. Maar zoiets? Mevrouw Kweekpeer verwoordde het op de radio heel treffend. Ze zei: 'Op zoiets...

Jules G werkt als " ict-coördinator" voor een tiental Antwerpse scholen. Normaal gezien zou zo iemand verstand moeten hebben van computers. Dat Jules G op dat gebied volkomen onkundig en onwetend is, maakt zijn job er alleen maar boeiender op. Dat blijkt uit het volgende stukje. We laten Jules G ...

's Avonds, tijdens het tandenpoetsen, kreeg ik plots een heldere, onderscheiden gedachte:   'Ik ben een postmodern denker.' Dat feit op zich, dat ik iets met zekerheid wist, was eigenlijk al een weerlegging van de conclusie die ik net maakte, want veel postmodernisten zijn notoire relativi...