Alle inzendingen over Stil

Nog even werd er nagesnaveld en vervolgens werd het stil. Kijk, zo kan het ook.…

En dan valt de avond stil. De zon is onder, geen vogel die nog vliegen wil.…

Dan draai ik een shaggie en sta even stil in kringelende rook, geniet van de rust die links en rechts van mij onder marmer in veel verdriet is weggedragen. Een kraai vliegt krassend op, ik vervolg mijn weg.…

Het is angstig stil in het parlement.…

En stil zijn ze.…

Het is er zo ongekend stil, alles zit dicht, ook het loket waar je je normaal melden moet, maar de verlichting brandt en ineens ziet E een papier opgehangen: dat we in wachtkamer drie moeten zitten tot ik geroepen word. We nemen plaats.…

Zo kwam het ervan dat het er niet van kwam: de trein was onderweg, de discussie was niet op gang gekomen, het was stil in de trein - de verschillende tussenstoppen en een mededeling ter informatie hier en daar gelaten. Voor een uitgemeten rit lang.…

Daar word ik stil van.…

Het is niet dat ik niet geschokt en stil was na het bericht en dacht aan de drie kinderen die zich nu met dezelfde doem voelen opgezadeld. Maar het was compassie vermengd met woede voor een daad die niet is na te voelen maar tegelijkertijd zoals elke zelfmoord vraagtekens bij het bestaan van de levenden zet.…

‘Mag het geluid aan', vraagt zoon, 'anders is het zo stil’.…

De violiste is bloednerveus. Voor het eerst gaat ze voor publiek haar eigen compositie spelen. Als de laatste tonen zijn weggestorven, volgt er een oorverdovende stilte. Dan barst een daverend, minutenlang applaus los. Ze huilt en lacht tegelijk. Achteraf bekeken was dit de mooiste stilte, die ze ooit heeft gehoord.…

(voor Helga Pärli-Sillaots (1912 - 1939)) Jij bent geboren op 23 september 1912 in Tartu, Estland, wat aan de rivier de Emajögi ligt. Aan de Vallikraavi-straat in Tartu staat tegenwoordig een bronzen sculptuur van Eduard Vilde en Oscar Wilde op een granieten bank en met een lantaarn, gemaakt door de beeldhouwster Tiiu Kirsipuu. Jouw vader was de…

Politici die elkaar bevechten met rappe woorden, stonden daar stil te staan tussen hun banken. Als stilte een leegte doet voelen, dan is het echt stil.…

Kinderen kunnen soms bikkelhard zijn en pesten soms zonder erbij stil te staan hoe traumatisch het voor het slachtoffer kan zijn. Een hart van steen, zo constateer ik nu boterzacht en schuldbewust. Daar heeft Peter nu niets meer aan, maar anderen misschien wel… Tot een volgende keer.…

Als je het niet meer ziet zitten, sta er dan bij stil.…

Ongewoon stil.…

Heeft u dat nu ook wel eens. Alles lijkt van een leien dakje te gaan. Iedereen kan dan meegenieten van die bijzondere dag. Op straat word je herkend en zelfs nageroepen. “He ben je doof, of zie je me niet?”” Ik geniet van die dagen. Een mens weet dan dat hij leeft en erbij hoort. Niet gemist kan worden zelfs. Iets mooiers kan er toch niet bestaan…

De tweeling was, in die 42 dagen, flink gegroeid. Ze wogen nu maar liefst 2200 en 2000 gram en mochten eindelijk naar huis. De warme band die we hadden opgebouwd met het ziekenhuispersoneel werd gepast gebroken. Zij hadden hun werk professioneel gedaan en rondden het verblijf vriendelijk af. Zij hielpen met het dragen van de geboortespullen tot de uitgang…

Het is zaterdagmiddag, half vier. Mijn nageslacht speelt buiten en manlief is een boodschap doen. Wanneer mijn liefste mannen uit huis zijn, verander ik tijdelijk, eventjes, in een stille genieter. Eindeloos hard speel ik mijn eigen muziek af, in de wetenschap dat het kan. Nooit krijgt Trijntje de gelegenheid om eens lekker uit de luidspeakers te…

Stilleven met herfstvruchten zoals altijd bij volle maan zelfs na een afmattend orgasme lig ik wakker en met hoofdpijn in ons bed naar de gedaanten van de vetplanten te staren. merkwaardig klein voel ik me nu vertrappeld door verwarde paardenpoten terwijl de mooie diernaam hazelworm plots uit het donker opduikt en mijn hoofd geraakt wordt…

Dodenherdenking van hen die vielen voor ons, voor de vrijheid, ze vielen met een vanzelfsprekendheid die onze ogen moeten sluiten om slechts twee minuten, stil te staan bij: Hen die vielen, voor ons!…

(voor Dorrit Weixler (1892 - 1916)) Je bent geboren op 27 maart 1892 in Berlijn. Je was één van de populairste filmactrices aan het begin van de twintigste eeuw. Dat was de pionierstijd van de stomme films, toen er nog filmpianisten bestonden en leeszinnen nog afzonderlijk door de beelden heen gemonteerd werden. Eén van je zussen was Grete Weixler…

Je stond er niet bij stil, maar het leven stond niet stil.…

(voor Magdalena-Anca Manole (1967 - 2010)) Je bent geboren op 14 juli 1967 in Valenu de Munte (Zuid-Roemenië). Je ouders waren Ion en Eugenia Manole. Je groeide op binnen een spirituele familie, wat je liefde voor de muziek heeft bevorderd. Je moeder zong graag volksliederen en dat heeft je geïnspireerd. Je kreeg gitaarles van Ana Ionescu Tetelea…

Wat later werd ze gefilmd en stond ze ineens stil. Ze richtte zich heel bewust naar een camera en ze zei dat ze het een grote eer vond om haar schoonmoeder op te volgen als koningin van Nederland. Ze uitte vooral haar lof voor haar geliefde schoonmoeder. Ondertussen grijpt ze natuurlijk vol plezier de nieuwe functie, die haar wacht.…

''Ik wil weten hoe laat het is, de wekker staat stil.'' ''Voor mijn part is het drie uur in de middag, laat me slapen.'' Hij keek toch op zijn klokje, bang dat hij was een opdonder van haar te krijgen, en zei: ''Staat ook stil, en het kan mij niks verrotten ook.'' Ze ergerde zich verschrikkelijk aan haar kerel en ging zich aankleden…

Spannend die wolf. Bij Luttelgeest - deeltje schijnbaar in de Geest. Luttelgeest ligt echter in de Noordoostpolder. De kust lijkt daarmede nog redelijk wolvenvrij. Hoewel ze snel kunnen gaan.. Enkele wolven werden plots in 1995 gemeld in "le massif du Carlit" (Pyrénées-Orientales). Genetisch bleken die verrassend Italiaans te huilen. Sindsdien vergroten…

Dit werd hem niet in dank aangenomen, omdat tegenstanders van hem geloofden, dat de aarde het middelpunt van het heelal was en daarom moest stil staan.…

We zagen elkander aan, bleven gedrietjes stil genieten, van ‘t schouwspel wat voor ons lag smetteloos, wit en verstild. Zo mooi!…

Plotseling was het weer stil, onwezenlijk stil. Alsof er niets gebeurd was. De mist omsloot weer de straat, speelde met de kerktoren. De huizen stonden er nog net zo bij, fatalistisch bijna, onaangeraakt. De stad sliep nog.…