Alle inzendingen over Veel dingen zijn vanzelfsprekend bij ons

Veel dingen zijn vanzelfsprekend bij ons, of bij mij in elk geval, hele gewone zaken die je als ‘ dagelijks ‘ kunt bestempelen? Ze zijn ingebakken, mee gegroeid in ons bestaan en zo zou het dus eigenlijk altijd moeten en behoren te gaan, ehhh dacht ik dan!…

Niets in een mensenleven is vanzelfsprekend en op een verder gevorderde leeftijd nog in mindere mate. Om deze late erkentenis kracht bij te zetten, heeft mijn steevaste slotregel deze keer eenmalig de symbolische maar positief bedoelde betekenis van ‘onder voorbehoud’! Tot een volgende keer.…

Zeg T, goedemorgen meis alles goed en thuis ook, vraag ik als we aan de kassa komen bij Appie? Ze lacht haar brede lach en zegt: het gaat steeds beter en dat is hartstikke mooi natuurlijk. Gedurende het feit dat de boodschappen op de band gaan en het pinnen wat er onvermijdelijk achteraan komt, praten we door en zegt ze met een brede grijns: wil mevrouw…

Vanzelfsprekend is het niet maar fijn, dat is het zeker wel, je moet kunnen en durven vragen, voorbereid zijn op: nee, wat me nog altijd moeite kost want: waar we vroeger vanzelfsprekend klaarstonden is dat nu niet meer zo. Ze hebben het druk, werk en gezin en ik snap het best, maar soms denk ik: hoe deden wij dat dan!…

Het prinsesje woonde in een paars paleis met zeven oranje torens. Het paleis had honderd ramen met meer dan duizend ruiten. Die waren zo vuil, niemand keek er ooit naar buiten. De koning was een norse dikke man die deed zijn taak, dat is regeren, en hij las de hele dag belangrijke papieren en tekende ook vaak. De koningin was de hele dag druk…

Woest was ik en dat ben ik echt niet gauw. Het leek of ik in een soapserie terecht was gekomen. En ik had helaas niet de rol van kwade genius. Kan een mens zomaar iemand uitschelden, woorden verdraaien en vervolgens in één adem zoete broodjes bakken? Het maakte me misselijk en ik voelde mijn benen trillen, mijn maag keerde zich bijna om. Vastbesloten…

Op 12-jarige leeftijd moest ik eens heel vroeg naar school, ik had geen idee waarom. Op school aangekomen stond het hoofd der school al op mij te wachten en wenkte dat ik snel moest komen. Verwonderd zag ik dat er verder geen kinderen op het plein waren en de meester liet mij binnen in het kamertje. Dat kamertje was het heilige der heilige, dat alleen…

Op een mooie zonnige morgen werd ik mij bewust van een uit de hand gelopen conflict. Nu hoefde ik me er niet noodzakelijkerwijs mee te bemoeien, maar enige bemoeizucht kan mij niet ontzegd worden en dus stapte ik kordaat erop af met een houding van: laat mij dat varkentje even wassen! Waar ik de euvele moed vandaan haalde en wat mij verder nog bezielde…

Mijn beste vriendin Carry was enig kind, had een oom en tante in Amerika en kreeg als eerste een echte Barbiepop. Zo één met een metalen standaard waar de pop elegant in kon hangen en zelfstandig kon staan. De Barbiepop had een groene baljurk aan met een satijnen lijfje en de rok was overtrokken met tule. Wat was die pop mooi en wat was ik stinkend…

Eindelijk was het dan zover, ik mocht weer eens rijden voor korfbal. Ik was redelijk op tijd gevraagd, dus dat was geen probleem. Het probleem was dat er meer chauffeurs nodig waren en die bleken er niet te zijn. Dat wil zeggen dat dachten enkele bezorgde leden en met moderne technieken gingen zij op eigen houtje een en ander regelen. Er werd wat…

Ach, ze wilden zo graag een poes en riepen: Hè, mam, toe nou! Ah, waarom nou niet? Nou, dat was voor mij helder en klaar, ik had geen zin in een klein vies katertje dat steeds maar overal op of tegenaan pieste. Nee, voor mij hoefde het helemaal niet! Maar ja, zij waren met twee en verbazend vasthoudend. En op zekere dag, vermoedelijk in een vlaag…

Okee, ik zal het maar eerlijk opbiechten. Het viel allemaal niet mee, want we moesten er een half uur van tevoren zijn en er stond al een enorme rij te wachten. Het schoot ook allemaal niet op en bovendien was het koud en het begon te miezeren, daar werd ik dus niet vrolijk van. Ik had onmiddellijk spijt dat ik gekomen was, maar toen begon een aantal…

Het derde loket Administratie bijhouden is niet echt mijn favoriete bezigheid, daar heb ik het volgende op gevonden: ik heb een map aangelegd ‘Nog te doen’. Dat geeft een opgeruimd gevoel totdat de map bijna uit elkaar barst. Dan geeft het weer rommel die nodig opgeruimd en uitgezocht moet worden. En daar gaat het meestal mis, ik krijg bijvoorbeeld…

Tien lege dozen heb ik om te vullen en ik kijk wanhopig om mij heen, waar zal ik beginnen? Verstandig lijkt me in de keuken en daar neem ik een aantal pannen, borden, soepkommen en bekers en stop die samen met handdoeken en theedoeken in de eerste doos. In de kast in de kamer liggen liedboeken en bijbels, een naaidoos, veel foto’s , een verbanddoos…

Wat hebben we er naar uit gekeken, wat werd er gemopperd over het weer. Zo slecht was het nog nooit eerder geweest. En ik optimist bleef maar herhalen: dat houden we nog te goed! Had ik mijn mond maar gehouden, want ik geniet van een zonnetje in mei. Laat mij een uurtje in de zon genieten en ik ben bruin. De verdere zomer kunt u mij in de schaduw vinden…

Tussen brandnetels, distels en bramen vonden ze hem. Twee vriendinnen die een eindje gingen skeeleren, zij rustten toevallig aan de kant van de weg. Ze hoorden iets achter zich in de sloot, een klagelijk geluid. Ze vonden hem zo zielig en namen hem liefdevol mee naar huis. Ze waren veel te vroeg thuis en stonden plotseling voor me met een grijs…

Na onze reis door Zuid-Engeland aanvaardden wij de terugreis. We werden om tien uur aan de Ferry verwacht, waren dan ook ruimschoots op tijd. We konden om negen uur inschepen. Dat viel mee en ik haalde opgelucht adem. De overtocht verliep vlot, er was weinig wind en weinig deining. Iedereen hing op de banken te lounchen, hoewel dat woord toen nog…

Door Nederland zwerft een aantal journalisten met €5 op zak, misschien wel met meer, maar ze mogen per dag niet meer besteden dan genoemd bedrag. Ze testen de gastvrijheid van de Nederlanders en schijnen van deze en gene boterhammen, drank, chocoladerepen en fruit te ontvangen en ritselen hier en daar een slaapplaats. Onder het artikel dat ze elke dag…

Mijn boodschappen doe ik met een lijstje in de hand, maar dat belet mij niet om ook nog andere dingen in mijn winkelwagen te werpen, juist zoals de eigenaar van de supermarkt graag ziet. Als er restjes zijn na de maaltijd, doe ik ze keurig in de handige tupperware doosjes en plaats ze duidelijk in het zicht in de koelkast.…

Kleine Anne kwam op vier-jarige leeftijd naar de basisschool. Het meisje had prachtig lang haar, golvend en gitzwart. Ze had een hele lieve verlegen gimlach. De eerste schooldag werd ze door haar vader en broertje Andreas gebracht en ze maakte kennis met kleuterjuf Marleen. Die zei dat ze blij was, dat Anne bij hen in de klas kwam. "Zeg maar, dag…

Anne kwam in een combinatieklas, een heel kleine groep 3, groep 4 en groep 5. Over de problemen van Anne had juf Ina van haar collega Marleen gehoord en Ina kende Anne en haar broer Andreas en haar jongere zusje Alice, want ze woonden bij haar in de buurt. Juf probeerde haar aandacht over alle 3 de groepen te verdelen, maar de meeste aandacht ging uit…

Anne kwam in een combinatieklas, een hele kleine groep 3, groep 4 en groep 5. In het begin deed Anne niet mee met het lezen, dus vroeg juf haar mee te doen. Vervolgens vroeg juf Ina haar om met haar mondje de letters en het woord te vormen, zodat juf kon zien dat ze met de klas meedeed. Zonder geluid. Boekjes gingen mee naar huis en daar liet ze horen…

Voor de zekerheid heb ik ze nog eens heel secuur geteld en het waren er negen, dat weet ik zeker. Dat aantal verbaasde mij in hoge mate, omdat ik toch een even aantal mocht verwachten. Maar meer nog bevreemdde het mij, dat geen één bij een andere paste. Zeer merkwaardig. Nu had ik wel goede hoop dat het een volgende keer in orde zou komen, maar helaas…

Vroeger, ja, toen was ik zo lenig als een aap en gracieus als een gazelle, maar plotseling is dat verleden tijd. In de zomervakantie bezocht ik samen met mijn dochters Rome. Een prachtige stad met veel bezienswaardigheden, omdat ons hotel zich nabij het centrum bevond, waren wij van plan veel te lopen, want wie wandelt, ziet meer. Alleen voor het bezoek…

Op een mooie vrijdag in mei gingen we met z’n drieën naar Valkenburg om te badderen en te bubbelen. Toen we arriveerden, konden we meteen de chips ophalen evenals de smetteloos witte badjassen en handdoeken. Vol verwachting betraden wij het serene en subtropische zwembad, zo geheel anders dan het koude wedstrijdbad dat we gewend zijn. Oké, normaal…

We konden nog best wat goede dingen van hem verwachten. Maar nee hoor, hij werd neergeknald als een hond. Och ja, het leven is onzeker, zei ik al. Denk ook maar aan ziekte of aan ongelukken. Echt mevrouw, het leven is één groot vraagteken. Dat ik met u praat, is niet vanzelfsprekend, maar nèt zo bijzonder als dat u uw hond uitlaat.…

Vanzelfsprekend neem ik ze waar met mijn ogen die communiceren met mijn hersenen; ravijnen, dalen en bergtoppen, watervallen en rivieren; alle toch ook buiten mijn feitelijke bereik, want de alom geprezen en verheerlijkte Mammon, die nooit meer voorhanden zal zijn, is niettemin een vereiste....…

Want zeg nou zelf, waar kom je dit soort leuke dingen nog tegen in deze moeilijke dure tijd? Een duur foutje, maar iedereen snapt, dat we voortaan met zijn tweetjes zijn als dit soort dingen gedaan moeten worden?…

Ik denk wel eens na, over dan die onvoorspelbare dingen die gebeuren in ons leven, wanneer je op het nieuws hoort dat er een boef is opgepakt in het buitenland, dan is dat toch hartstikke knap? Uit miljarden mensen juist die ene kiezen die wat op zijn kerfstok heeft, is toch buitengewoon?…

Carlsen had aan vele remises en één overwinning vaak genoeg, maar Nepomniachtchi en Ding schaken erop los alsof het een regionaal toernooitje betreft. Ding verliest met name vaak doordat hij te veel tijd gebruikt voor min of meer 'gewone' stellingen, maar het blijft leuk om te volgen.…