Alle inzendingen over WAAIEN AVONDKOELTE BOSSEN

Tanka: Zomeravondbos: zacht, lieflijk geurend strelen zuchten het lover, waar verborgen leven wacht op een strijdperk bij nacht. Tekst in proza: Wat is het heerlijk om op een mooie zomeravond door het bos te lopen, terwijl er een koele of zoele zucht door bomen en struiken gaat. Wat een stemming van rust en vrede stralen al die eiken…

Het gewas geurt heerlijk in de avondkoelte, waaruit blijkt dat het steeds goed gedrenkt wordt, ofschoon er geen water te zien is. Maar lange slingers van moerasspirea tonen duidelijk aan, waar dat overhuifde, onzichtbare beekje stroomt.…

Zelfs in heel wat andere bossen klinkt de roep van al onze soortgenoten. Ja, wij zijn eigenaars van een groot rijk, maar sterk versnipperd: een rijk, bestaande uit een heleboel kleine stukjes." De bloempjes vermoeien zich met deze verrassende berichten. Wat zal hun toekomst zijn? Liefkozend streelt de avondkoelte hen om te gaan rusten.…

Aangenaam klinkt dat gezoem bij het zachte waaien.…

De wind; De wind waarmee alles aan komt waaien, gaat voorbij aan degene die tegenwind heeft.…

Tussen het vrolijke bosgroen zie je soms een afgeknapte, dorre stam, die druk bestaan herbergt. De dode boom is vol grote paddenstoelen, krioelt van leven. Dat meertje binnen hoge beuken en eiken speelt een mooi spel met de zon. De waterrimpeltjes zijn nu eens mat, dan glanzend, een enkele keer schitteren ze. De omringende bomen hebben beelden…

Tanka Het oude bosveld os vol jonge, wijde hei. Dank aan de schapen, die hier ruime plaats grazen voor het verlangde purper. Prozatekst In het bos bij Strijbeek (Noord-Brabant) waren veel velden met wild gras en grote poelen, ofwel vennen, waar ook wat heide groeide. Al enige jaren grazen kuddes schapen op die velden. Die dieren zijn…

Nog steeds was hij te zwak om te gaan waaien. "Wat zie ik om me heen?" dacht hij enige dagen later. "O, ik lig tussen allemaal groene spitsen. Die punten doen me denken aan de speren van de Eskimo's op Groenland. Wacht eens, als ik naar die groene punten kijk, zal ik weer een sterke en driftige aard krijgen. Binnenkort zullen we wat beleven!…

Gelukkig, ik blijf toch over bossen en weiden gaan." Onder een donkere, maar heldere sterrenhemel ging het verder. De luide zang van verliefde krekels, tussen slapende bloemen, streelden het gehoor van Wijde Zucht. Die opgewonden klank van de zomernacht was een zalige reisgezel. "Oh, een lied om nooit genoeg van te krijgen.…

De beide instellingen overzien met elkaar het ruime water, de velden en de bossen van de Friese wijdte.…

In Mei en Juni wordt dit pareltje in de bossen bij Chaam elk jaar met omringend geel versierd: IJl bijengezoem zweeft voort, stijgt en daalt weer, soms vloeiend dan hortend, door de wijde en luchtig geurende kring van gele lis, die het bosmeertje betoverend omrandt.…

De beken Turfvaart en Bijloop stromen naar Breda. In de buurt van het dorp Rijsbergen komen ze heel dicht naast elkaar te liggen. In dat gebied zorgen de beide dwergriviertjes voor beeldschone velden aan hun oevers, waar heel veel moois bloeit. 's Ochtends wekken bloemengeuren de bijen uit hun rust. De zoemende diertjes vliegen over de velden, van…

de tijd heeft geen invloed, ze is slechts aanwezig omdat ik het daarmee moet doen, ik heb vandaag mijn edele delen geschoren en daarna moisturized behandeld, ik kwam er heerlijk glad mee weg morgen neem ik een andere religie aan, genitaal en okselhoudend groei ik schamend bossen haar, maar ik mag dan wel weer mijn vrouw slaan de tijdgeest doodt…

Middenin het bos, onder een grote eikenboom, stond een jonge struik. Hij was pas volgroeid. Die struik had mooie takken en dichte bladeren, maar geen bloesems of vruchten. Dat speet hem wel een beetje, maar hij troostte zichzelf. Luisteren hoe de eiken en beuken om hem heen ruisten... Dat deed hij graag! Ruisende, vertellende bomen, dat is wel een…

Vader en dochter wandelden in de avondkoelte voorbij bonte rozen, zonnebloemen en nog veel meer mooie bloei. Af en toe keek Elvira naar het bos, dat naast de kwekerij lag. Dan liet ze haar ogen weer over de bloemen gaan, die zacht deinden in het zuchtje. "Pa, kijk die mooie kronen eens sierlijk op en neer gaan.…

Ik leef en werk in deze bossen." De volgende nacht gebeurde er iets, waar Zefier erg van schrok. Een harde bulderwind joeg over heide en duinen. Zefier, een kleine zwakke wind, werd meegesleurd door die storm. Waar zou hij naar toe gaan? In elk geval weg uit zijn vertrouwde woonoord. Die schijnsels aan de verre donkere lucht trilden griezelig.…

Een kastanjeboom staat kleverig afwachtend in kale wintertakken, ik waai uit en verlang naar de winterse rust, warm onder de dekens. De lente komt toch wel, miljoenen nuances groen, onderbroken door felgele narcissen, de temperatuur stijgt geleidelijk naar een zomers kookpunt. Daar leg ik mij bij neer, weldadige warmte, ik wil niet meer.…

Meiklokjes laten zich zien als kleine bevallige bruidsmeisjes, die gedurende de maand mei het ontwaakte liefdesleven en de doorbrekende bloeikracht van bossen en tuinen bescheiden vergezellen.…

Je reed gisteren door de bossen van Oekraïne binnen. En daar werd gisteren vandaag. De Oekraïners schoten vanuit konijnenholen terug. Je moest van de vrachtwagen af als er drones overvlogen – waar waren onze straaljagers? En als er niets overvloog stond je te wachten en in de bossen te staren of daar niet iets bewoog.…

Terwijl je daar met genoegen bij de ingetogen tapkast zit of aan een bevallig tafeltje van vorstelijke spijs geniet, dringt de adem van bossen en boerenland door de ramen. Vogellied vrolijkt je verblijf op.…

De bossen bloemen zijn ietwat gekortwiekt en ze staan beiden in een andere vaas. Zelfs de plek heb ik veranderd. De ene bos kleurt fantastisch bij de eethoek, de andere bij de zithoek. Ik heb niet zo een grote kamer, dus als ik op de bank zit, dwalen mijn ogen van de ene vaas naar de andere.…

De Opstapbus voerde ons ditmaal door Brabantse landerijen, velden en bossen tot we de Kampina Heide bereikten. We zagen er zwarte runderen grazen. De vele langgevelboerderijen tekenen daar zeker onze provincie. We lieten Boxtel links liggen en arriveerden in Liempde op een klein, bescheiden plein, omringd door bebouwing.…

Valse tongen beweerden dat je herten had gedood in de bossen van een rijke adelman en dat je daardoor naar Londen vluchtte, maar de ware reden was dat je als toneelschrijver in de hoofdstad de beste vooruitzichten had.…

Hij dacht diep na: "Ik voel de avondkoelte al. Laat ik maar naar bed gaan. Inslapend zal ik de gedachten van een kind en van een oude man hebben. Dan kom ik misschien te weten wat mijn belevenissen van daarnet te betekenen hebben." Maar Jaap bleef op zijn stoel zitten; ademloos keek hij naar het avondrood, dat de hele wereld omgaf.…

Boomtoppen waaien. De mensen fietsen hard. Tegen de wind in. Een vrouw met een geel regenjack. Haar dochtertje met een roze regenjackje, achterop. Ineengedoken fietsend. Kijkend omhoog met haar mondje open om regendruppels te vangen. De regen maakt plassen op de weg. Kinderen met laarsjes aan, net uit school, stampen door de plassen.…

De geuren van Oosterse gerechten waaien je hier tegemoet. Hier en daar zie je tekeningen aan de wand, waarin scherts en Oosterse wijsheid met elkaar samengaan. Moge de meer zwaartillende Westerse geest dit deemoedig in zich laten doordringen.…

De zon gaat inmiddels niet meer voor niets op op panelen, winden waaien turbo eigen bijdragen groen voor de ogen. Ademen is zelfs niet meer gratis, aanstotelijk is de lucht die wij verspreiden. Fijnstof is helegaar niet fijn, in de auto heb je er geen last van maar in deze tijd wil je geen fietser zijn.…

Een straatweg die evenwijdig loopt aan het kanaal, omzoomd door hoge rietpluimen die wapperen, waaien en wuiven in een licht briesje, voert daarheen en zo mocht ik op een winterse dag het huis terugzien; eens het brandpunt van mijn hoogste sentimenten maar tevens van mijn diepste vertwijfeling en van de worsteling rond het vergaande gemis van Hem, degene…

Morgen storm, dus hoed U allen, waai niet uit je schoenen, je jas - je verschoning of zoals ik ooit een kleindochter zei, bij een harde wind: je waait uit je toppie!…

We aanschouwden samen de kerken en de boerderijen aan een verre horizon en in de herfst de bonte vliegenzwammen, de runderen en het levendige, gerimpelde water en de kathedraal van de bossen met de hoog oprijzende boomstammen, waartussen het slingerende, bochtige pad.…