Alle inzendingen over Wegen

Ik heb ook even de website van blik op de weg bekeken. Ik citeer even: “Wij als redactie van 'Blik op de Weg' bedrijven geen sensatiejournalistiek en willen dan ook liever niet gerekend worden tot de zogenaamde reality-tv.…

Ik ben even weg.…

Ik herinner me nog dat nummer "Ouwe lullen moeten weg" van deze heren onder de noemer The Rules. Inmiddels hebben zij een respectabele leeftijd bereikt, ergo, Koot en Bie kunnen bij de vuilniszak op de stoep. Na tienen, uiteraard.…

Waar een wil is, is een weg. Feit: velen willen weg.…

'Een groot deel van de 80 km-wegen in Nederland is te smal. Dat stelt de Stichting Wetenschappelijk Onderzoek Verkeersveiligheid (SWOV) in een rapport.' O ja, hoezo dan? 'Met een breedte van 7,5 meter behoren onze provinciale wegen tot de krapste ter wereld.' Ja, allicht.…

Weg Niet altijd wijst de weg zichzelf. Er zijn er die zich verliezen in steeds meer en steeds minder doorzichtige stenige zijpaden, in omhoog en omlaag zonder duidelijk doel, en nog altijd is het een weg, met de sporen die daarop wijzen.…

‘Ik was even anders weg!’…

Je kunt voor 50 euro een gat in de weg kopen en de vulploeg doet er dan een leuk plaatje in met jouw tekst. Dat zou ik meteen doen. Je bent een keer 50 euro kwijt, maar het is tenminste voor een goed doel. Stiekem kijk ik met andere ogen naar die gaten. Ik heb er zelfs al eentje uitgezocht.…

Ja, er is een weg terug, maar het is van levensbelang dat men samen met de ongelukkige de hele weg wil gaan, hoe moeilijk deze ook is...…

Ook via Gods wegen loopt men naar de duivel.…

Ik ben op weg naar SBS6.…

Beren op de weg van mijn ontwaken.…

Al dat gezeur over 5 december wat nu de kop opsteekt, een mens zou er ongelovig van worden! Bestaat Sint nu wel, of bestaat ie niet, bestaat Zwarte Piet nou wel, of bestaat die ook al niet? Moet de Sint een baard, een snor en mijter, of moet ie in een spijkerbroek en vlot T-shirt aankomen aan de kade, op de stoomboot en al die verwachtingsvolle gezichtjes…

Op je allerlaatste tocht, ga je tree voor tree naar boven Een weg terug is er niet meer Toch denkt men telkens weer Aan de weg terug.…

Ze moet wennen aan haar gemeente-cabrio oftewel aan vooral het achteruit parkeren in de kelder, voor de rest maakt ze de gemeente onveilig door er simpelweg te rijden. Het is ook een tikje onduidelijk waar je nu wel en waar je nou juist niet mag rijden met dat ding. Een openbaring en ze geniet, niet alleen vanwege het mooie weer, maar ook vanwege…

Wat een geweldige vondst dit fenomeen: too good to go…, oké je moet er een app voor installeren, eentje die ik niet heb en eigenlijk ook niet nodig heb ook, maar eerlijk is eerlijk: het is een briljant idee om dit in te stellen, want wat wil het geval? Mijn kind heeft die app dus wel en omdat de boodschappen gewoon bijna onbetaalbaar geworden zijn…

Er is altijd een weg, een weg naar Mij.…

Hij was al op weg, spreken kon ze hem niet meer. Haar komst was eigenlijk zinloos. “Ik was zo blij dat ze er was, ze heeft die week zoveel voor me betekend”. En even is ze stil. Maar voor mij hoeft ze niets meer te zeggen. Ze draalt nog wat. We praten nog wat. Ze vindt me haar therapeut. Ik glimlach. Ze moest eens weten.…

De weg beseft de juistheid van zijn naam en geeft gehoor.…

De verkeerde weg die mensen me wezen. Afhankelijk van mensen. Was dat het wat ik de rest van mijn leven wilde zijn? Afhankelijk? Altijd maar in het spoor van hen die mij de weg uitstippelden? Dus niet. Maar hoe goedsmoeds ik deze beslissing ook had genomen.…

Misschien beter de snelweg, dan ben je zo weg en is er weer iets weg. Verdwenen foetsie, alles gaat weg op de weg, je bent op weg, je gaat weg en weg is weg. Er zijn miljarden mensen die op weg gaan. Eigenlijk best eng, je weet tenslotte nooit waar je uitkomt. Je kunt zomaar weg raken en foetsie zijn.…

Ik zit in mijn auto en sta stil op de brug van de Corneel Heymanslaan over de E17, zoals helaas elke morgen. Rechtsonder van me, aan de kant van het Universitair Ziekenhuis, wachten auto's met de motorkap in de richting van Gent op de drie rijvakken van de autostrade in de file. Stille en stom, zoals Guido Gezelle zou zeggen. Althans zoals ik het…

Er is niemand die mijn weg kan lopen, kan rennen, bewandelen of anderszins. Er is niemand die in mijn schoenen kan staan, al hebben ze mijn maat. Niemand is in staat om: zich in mijn leven, in te leven. Natuurlijk hoor ik mensen zuchten en beamen dat het klopt!…

‘Beste opa, kunt u mij eens haarfijn uitleggen, waarom u uw weg in het leven bent opgegaan? Ik ben nog jong en moet straks ook kiezen. Help mij opa, vertel mij hoe de juiste weg uit zo vele te kiezen.’ ‘Ja, jongen er zijn vele wegen die naar Rome leiden.’ ‘Wat wordt daar eigenlijk mee bedoeld, opa?’…

Maar de mannen zijn al weg.…

De wil is er wel nu de weg nog...…

Heerlijk die bezuinigingen op defensie, tegen wie of wat zouden we ons ook nog moeten verdedigen? Allemaal angstneurosen en paranoia-manie. Volkomen uit de tijd. Zeker die nare tanks met hun fallus-uiteinden, die levens doden, wat niet echt de bedoeling van God is. Tank maar eens wat meer uit de liefdesbronnen! Heel wijs, kabinet!…

De weg terugvinden naar jezelf kan over hobbelige paden gaan.…

De nationalistische gevoelens die op het EK gekoesterd worden, geven aan dat de bevrijding van de mens nog een lange weg heeft te gaan.…

Mijn memoires ebben weg. Godlof, ik heb niets tegen Korsakov! Leef in het nu!, dat is een hele kunst!…