Alle inzendingen over ZEE DRIJVEN DROMEN HOPEN

"Ik hoop dat die droom straks in mijn slaap terug komt. Dan zal ik misschien meer van die aap te weten komen en van die negerjongetjes. Ze zullen me vast wel laten zien, wat vader en moeder niet mogen weten.…

Dromen nastreven en ja dromen kunnen uitkomen. Als je daar open voor staat. Maar meestal nemen we die stap niet. Niet het juiste moment of het kan niet. Zien we geen land op zee. Horen we geen muziek die de band speelt. Een slok wijn die je voelt maar niet proeft. Nee er is niets aan de hand. We zijn gewoon druk.…

Maar in het begin van de warme nacht als hij de slaap niet kan vatten twijfelt Jack, hangt hij aan de strohalm van de hoop die als een reddingsloep op zee op een neer golft, stijgt tot hoop en daalt tot wanhoop.…

De watervlakte strekt zich uit als was zij een zee of een meer. Het betreft slechts ons lokale, plaatselijke zwembad "Stappegoor". Ik geef me over aan de stroom en laat mijn oude lichaam dobberen, deinen en drijven. Het goedgunstige, heilzame water draagt mij en ik sla mijn armen en benen uit in een schoolslag.…

Rot op met je bijbel of de koran, van mij mag je de Dode Zee in rollen en blijven drijven. Ik heb het helemaal gehad met het overmodulerende volk. Laatst fietste ik door het park en kneep onbewust in de remmen.…

VOORJAARSGEDICHT FOPPE 2019 FRANEKER Om half vijf smorgens wakker het is nog donker ik word wakker van een vreemde droom ik zet een kopje thee met cake en rook het wordt eindelijk voorjaar na een lange donkere sombere winter mama aly is verhuisd naar st. anne ik hoop dat ze daar zich alleen nog kan redden met 75 jaar foppe is 50 en probeert…

Pak de mensen hun hoop op dromen niet af; en laat het geen nachtmerrie worden! De mensen hebben dromen nodig.…

Toeristen zwaaien naar de zee. De oude verhalen van grotere dwergen. Even zwieren met de hoop, het verlangen een leven te veranderen. Wat niet kapot kan, gaat nooit meer stuk. Een spaarzaam zwijgen, in de ochtendstilte. Het is niet eens zo lang rijden, er is veel te beleven, er staan grote gebouwen, er staat een wereld aan geschiedenis.…

Daar bij het kraaien van de haan, het ochtendgloren door haar raam, ontwaakte zij - het melkmeisje, het meisje met de melkkan. Spreidde haar lakens, zei de nieuwe morgen gedag, en trok haar werkkledij aan, ach de steeksels vallen los, maar ze had geen tijd voor haarzelf. Beneden staan de tafels reeds al klaar gedekt te worden met het porselein…

Mijn tranen maken de zee zouter...…

Maar ze bleef hopen dat haar zeester terugkomen zou. Ze had eeuwenlang op hem gewacht. Dus zou ze blijven wachten. Want wat zijn weken, maanden en jaren in het licht van de eeuwigheid. Slechts tijd die voorbijgaat. En hoeveel de zee ook neemt. Nooit haar verlangen. Nooit haar hoop.…

Mijn zevenenveertigste verjaardag was in Franeker, mama kwam langs met leuke dingetjes en taart en feliciteerde mij ik houd erg van haar en mis haar en hoop dat ze in de buurt komt toen gingen wij naar zee naar westhoek maar daar was het koud maar zee is mooi ik maakte foto's en toen naar Margreet weer taart een praatje tekeningen van Silke en toen…

Een schip of vliegtuig in nood roept dat over de radio in de hoop dat iemand het nog opvangt en de slachtoffers van de onafwendbare ramp vindt. Liefst levend. Als de kapitein besluit het noodsignaal te geven is alle hoop op een goede afloop vervlogen en bestaat hoop uit de mogelijkheid dat niet iedereen aan boord ten onder gaat.…

De zee kabbelt rustig op de kant, het strandzand ligt er kalm bij, voorzover zand er kalm bij kan liggen. Het heeft de afgelopen dagen de woeste wind en de kolkende zee moeten verdragen en daar lijkt het nu van bij te komen. Zo ook de vogels op de palen langs het pad.…

De aprilmaand van het jaar 2017 begon voor Bjarne met een droom. Hij kon zich de droom de volgende ochtend gedeeltelijk herinneren. Er was een verlegen jongetje, een warme zomerdag verwelkomde zijn kleine kinderwereld. Achter het houten huis, met de door zijn vader gemaakte geitenhokken, lag een ovaal vorming rietveld.…

Schrijven met licht, een goudbrokaten wolkenrand trekt de zee naar het strand, maar aan de rand van het duin duistert donker en sinister het binnenland. Het late rood van de dag omspoelt mijn voeten met zand en zout water, onthutst kijk ik om, want het wordt steeds later. Ik bouw hier mijn kasteel en drijf weg in dromen.…

Na de hoge golven, na de woeste zee van de geestelijke ontreddering liet zij zich nu drijven op kalmere wateren. We hadden vanachter haar venster gekeken naar bont geklede spelende kinderen die zich amuseerden in de avondzon en naar een meisje op een schommel, ergens ver weg.…

Tal van eilanden deden we aan om te fourageren en handel te drijven met de stammen die wij er aantroffen, sommige Griekssprekend, andere brabbelend in een barbaarse tongval, veelal nazaten van Feniciërs en Kretenzers die nog rond hun haardvuur dromen van een roemrijk verleden.…

Mijn linkeroog draagt haar ideaal der droom als een groots kristal in zich mee. Samen verlangen de twee ogen naar vrede van de zee. Twee ogen die zich buigen en bogen over moraal, liefde en rede. Twee ogen die kijken met dieper weten. Omdat zij alles zien en niet zullen vergeten!…

Dan lig ik alleen, voel de zon op mijn huid, hoor alleen maar het geruis van de zee en het geschreeuw van de meeuwen. Door mijn wimpers zie ik alleen maar Wilfred, de rest van de mensen is verdwenen en ik droom weg. ´Volwassen wil ik zijn, met Wilfred. Een hand op mijn rug is niet genoeg, ik wil meer!…

Haar is verteld, vol overgave, dat het licht ligt achter de bergen naar de zee, prinsen op paarden en een fee vliegen met haar mee. En dan belandt zij op een strand waar gebroken dromen en vleugels geen prinsen op paarden beloven, ezels zijn haar deel. Een bloedkoralen zon weerkaatst gebroken ogen.…

Sleep me uit bed, strompel naar beneden, in de hoop dat ik daar enig teken vind van de realiteit. Hoor de regen tegen het raam, ook dat valt al tegen, zelfs het weer voelt de kou in m’n hart. Steek het licht aan, doe het weer uit, futloos sleep ik me rond en geef het dan maar op.…

Watertandend eet hij zijn hoop op. Hoop? Hoop is niet op te eten. Altijd levend. Zijn hoop is de hoop dat de aarde open zal splijten. Dat de lift hem omhoog zal stuwen naar de welvaart. En de warme tijden komen. De zon beschijnt de aarde. De wateren wijken voor zonnestralen. De aarde lijkt open te barsten.…

Misschien vreemd, maar ik had twee borrelglaasjes meegenomen en proostend bij elkaar op het graf gezet, berusting vond ik vijf minuten later op een rustiek bankje, draaide in stilte een shaggie en kringelde hoop in rook. Deze avond schrijft de nacht in een ochtend die mag worden verwacht.…

Mijn naïeve hoop ben ik bijna kwijt. Eigenlijk hoop ik soms op niets meer, omdat de hoop zo vaak wordt bedrogen. Ik hoop op mensen die hun beloftes nakomen. Nooit of heel weinig doen ze dat. Toch als er één mens zijn belofte toch nakomt, ben ik direct weer vol vertrouwen. Het komt allemaal wel goed bedenk ik me dan.…

Hoop en bodem, gelijk een bermbom ingeslagen, moedertjelief en god staan verbijsterd aan de zijlijn. Hoop, meer niet.…

Hoop meer hoop!…

Soms, wanneer ik doodmoe word van al het eindeloos geklets, wanneer er weer eens politiekers hun beloften niet nakomen en dan akelig glimlachen zoals een schoonmoeder tijdens de echtscheidingsprocedure van haar schoonzoon, wanneer volksmenners mij doen denken aan snot op een deurklink, wanneer mensen het recht menen te hebben niet beledigd te worden…

Hoop is big bussiness, ook voor Antoinette van de Zorg en de Radar. Vasten, periodiek uithongeren is haar boodschap en dan krijg je het allemaal niet. Hetgeen natuurlijk weer tot felle debatten met echte wetenschappers leidt. Dokter Moerman wist het destijds ook zeker met zijn dieet dat later als kwakzalverij werd ontmaskerd.…

[Blijft goud drijven?}…