Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

SCHOMMELSLAAP

Het was ergens bij het strand van de Antillen of de Bovenwindse eilanden. Teunis, een jongetje van drie jaar, dreef op zijn luchtbed over de golfjes van de branding. Vader duwde hem voort.
Dat geschommel op het water... Een beetje griezelig, maar Teunis voelde zich veilig met die grote sterke vader achter hem.
Het deinen, de zon op zijn bolletje... Teunis werd er soezerig van.
Daar zat hij in de achtertuin van hun groot woonhuis. Het avondrood gaf rossige glans aan struiken en fruitbomen. Moeder plukte kersen. Ineens _ een bolderend en stampend geluid. Om het huis, over de veranda, sprong een reuze grote aap voort.
"De aap uit mijn platenboek!" gilde Teunis angstig en verschrikt.
Moeder pakte haar zoontje vast, stelde hem gerust:
"Dat dier is toch lief," zei ze heel gemoedelijk. "Kijk maar, daar gaat hij naast pappa zitten."
Ja, de monsterachtige aap zat nederig naast vader, die heel rustig op de veranda de krant zat te lezen. De man bleef heel rustig in zijn leunstoel, schonk niet eens aandacht aan de aap.
Teunis' bangheid verdween en hij ging de veranda op. Maar opeens waren vader en de aap verdwenen. Teunis liep verder, en keek de voortuin in. De avond verdween, het was donkere nacht. Op het grasveldje stonden een paar negerjongetjes. Die waren nauwelijks zichtbaar in het omringende zwart. Wat zouden ze willen? Teunis riep eens luid. Zo wilde hij meer van ze te weten komen.
De kereltjes schreeuwden wat terug. Teunis begreep ze niet helemaal. Wel klonk het als een uitnodiging om met hen mee te gaan. Ja, even weg van huis, de duisternis tegemoet. Daar zouden geheime dingen te ontdekken zijn: geheimen, waar alleen kleine kinderen van mochten weten! Verboden voor grote mensen.
Teunis nam een sprong om bij zijn nieuwe vriendjes te komen. Maar... Een harde schreeuw van vader. Teunis voelde dat hij nat werd.
"Teuntje, ik had moeten zien dat het luchtbed over puntige stenen heen schuurde! Het is nu helemaal lek!"
Vader droeg zijn zoontje naar het droge strand.

's Avonds lag Teunis in bed nog te piekeren over zijn middag.
"Ik hoop dat die droom straks in mijn slaap terug komt. Dan zal ik misschien meer van die aap te weten komen en van die negerjongetjes. Ze zullen me vast wel laten zien, wat vader en moeder niet mogen weten.

Schrijver: Han Messie
24 augustus 2020


Geplaatst in de categorie: kinderen

1.4 met 7 stemmen 168



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)