Alle inzendingen over Zon en Schild

Tijdens mijn verblijf van anderhalf jaar in een therapeutisch centrum in het psychiatrisch ziekenhuis 'Zon en Schild' sliep ik met Hans op één kamer. Hans had een ruige baard en hij was militair geweest, waardoor ik een beetje het gevoel kreeg, dat ik alsnog mijn militaire dienstplicht mocht vervullen.…

Niet dat ik op Zon en Schild daar al achter was gekomen, nee, dat was jaren later in Ermelo. Wat zeer heilzaam werkte, was de omgang met mede-borderliners, dat doorbreekt je zwaar-depressieve eenzaamheid. We leerden het meeste van elkaar, meer nog dan van de psychologen en psychiaters.…

Dat was na zijn vervroegde emeritaat, vanwege een tia en een ziekenhuisopname in het Amersfoortse ziekenhuis De Lichtenberg, terwijl ik in een therapeutische gemeenschap in Zon en Schild vertoefde. Hij woonde toen met mijn moeder in Nunspeet.…

Een heerlijke zonnige dag noopt natuurlijk om naar buiten te gaan en zo deden we dat ook. Normaal lastig op donderdag maar vandaag dus niet, hoewel de voortekenen wezen op een minder geslaagd uitje want: buiten gekomen wordt ons pad geblokkeerd door een enorme vrachtwagen aan onze gebruikelijke afrit en- aan de andere kant een opengebroken stoep, dus…

Ik herinner me Fré, een lange, magere man, die zijn vaste kamer had in het therapeutische centrum op de psychiatrische kliniek 'Zon en Schild' bij Amersfoort, waar ik anderhalf jaar vertoefde. Hij liep altijd paniekerig door de gangen, met zijn hoofd op zijn voorhoofd.…

Je bent gedwongen opgenomen in de inrichting 'Zon en Schild' bij Amersfoort. Daar zat je een week op een gesloten afdeling. Daarna ging je terug naar het Tergooi ziekenhuis. Het volgende adres was 'SolutionS' in Voorthuizen, een project van de progressieve, aimabele psychiater Bram Bakker. Je doorstond een programma van pakweg vier maanden.…

Verder zat ik ooit geruime tijd in een therapeutische gemeenschap op Zon en Schild nabij Amersfoort en zij was één van de twee, die mij daar hebben bezocht. Geeneen van de dichtersgroep, maar zij wel en dat kan mij nog steeds heel erg ontroeren, jaren nadien. Zij had de moed en ze geneerde zich niet voor mij.…

Maar terwijl hij haar van achteren nam, schilde zij een appeltje...…

Eén collega was vorige keer niet mee geweest op ons blote konten avontuur in Schilde en had dus nog een beetje ‘cold feet’. Aangezien wij precies wisten wat ze moest doorstaan, hadden we als welkomstdrank champagne besteld. Even een opwarmertje, zodat de kleertjes als vanzelf in het kastje zouden verdwijnen.…

De blaadjes komen aan de bomen, nou zou ik dat ook doen als ik een ontluikend blaadje was, uitkomen met zoveel zon op de bast, stam en de wereld, best wel. Voorlopig hebben we de eerste dagen te pakken, vergeten we de afgelopen natte zaken en zijn dankbaar voor wat we - nu hebben en krijgen!…

Nog even wat gezondheid ophalen, een extra schild ter bescherming, en dan, rondrennend in de krochten van het spel, de eerste de beste gaat er aan, ik schiet hem/haar voor de kop, door de kop. Klinkt misschien vreemd maar wel bevredigend, virtueel neem ik de leiding want ik schiet er mee op en op los, ik speel een spel.…

Op een ochtend terwijl ze aan de koffie zaten zei hij opeens: ''Zeg meid, ik heb zin om eens vakantie te houden in Turkije, lekker zwemmen en van de zon genieten. Dat zal voor jou ook wel eens goed zijn, want je ziet er slecht uit.'' ''Dat kunnen we nooit betalen, man.…

Even later hangt er een vel papier op zijn kamerdeur, met hierop geschreven: eerst aanbellen voordat je binnenkomt (druk op het schild). Het schildpad hangt losjes om de deurklink. Zoon maakt nu regels voor ons. Afgelopen week had hij toetsweek. Hoe ging het?, vroeg ik hem aan het eind van de eerste dag.…

Er worden deze dagen weinig andere onderwerpen zoveel besproken als de zon, de hitte, de warmte, het ermee gepaard gaande zweten erbij! Niemand die nog denkt aan een paar weken geleden, toen het stormde, er code oranje werd afgegeven, het water met containers tegelijk naar beneden kwam en daardoor de boel onderliep!…

De herinnering aan haar oudste, toen ze gebeld werd door de school dat haar zoon in het ziekenhuis lag. Tjonge, als een gek was ze er heen gesneld. “Uw zoon is ontzettend flink mevrouw”. Jaja……, maar alleen met hem, fluisterde hij met een van pijn vertrokken gezicht: “Het doet zo een zeer mam”.…

Toen wist ik echter nog niet, dat ik een zoon zou krijgen die nog een graadje erger is dan zijn papa. Het begon onschuldig, balletje trappen in de tuin en meetrainen met de mini’s, maar het is op een jaar tijd behoorlijk uit de hand gelopen. Hij ademt voetbal, hij droomt voetbal, hij leeft voetbal.…

“Ik heb lang getwijfeld. Doe ik de schaar of doe ik het niet. Uiteindelijk heb ik het maar niet gedaan. Ik wilde die jongens van de tegenpartij niet onnodig bang maken. Had ik het maar wel gedaan....” Op 4 maart was het eindelijk mijn beurt om met de grote mannen mee te doen. Vooraf had ik wel wat buikpijn, maar ik hoorde van mijn papa dat de grote…

Haar zoon had haar verzekerd dat haar computer ruimte genoeg had om alle foto’s op te slaan. Het was een fijne zoon, alles gaf hij haar waarvan hij dacht dat ze het nodig had. Ooit had ze hem eens gevraagd of ze zijn camera mocht lenen. Dat is goed zei hij en zoals gebruikelijk kreeg ze er allerlei instructies bij.…

‘Mijn zoon!’ riep hij boven het lawaai uit, wijzend naar het podium. ‘Dat is mijn zoon!’…

De zon zal best geschenen hebben, maar die heb ik niet gespot op het filmpje, maar weet je, ze zijn er toen doorheen gekomen, dat doen we nu ook en tellen al onze zegeningen, ook al zijn we allemaal mensen van een dag, nu helemaal! Maar: de zon komt op, gaat onder en komt zeker weten morgen weer op! Dus hou vol allemaal.…

weer smeedt en mij verwijten maakt over de manier waarop ik hopeloos te kort schiet in alle denkbare opzichten, stel ik daar tegenover mijn kalme, placide vrede en vreedzaamheid die is als een stille vijver in de zomer met rimpelloos wateroppervlak, door niets of niemand beroerd of aangetast, alsof de pijlen van de aanval hardnekkig afketsen op een schild…

En ik, ik kijk hoopvol naar de zon.…

De volgende grap die ik eens in een boek van Jan Cremer las, vind ik nog altijd ‘onbetaalbaar’. Iemand vraagt aan een man: ‘Wat vindt u van Rembrandt?’ Antwoordt die man: ‘Ik weet niet, ik hou niet van sport.’ Hieraan moest ik denken toen ik enige tijd geleden op de verjaardag van een vriend een reproductie van een schilderij cadeau gaf. Ik vond…

Cranach de Oudere, ter onderscheiding van zijn zonen, was tijdgenoot van Dürer, Titiaan en Quinten Massijs of Metsys(vrijmeester en Vlaams Primitief, niet te verwarren met Gabriël Metsu, 17e eeuwse genreschilder nu in Rijksmuseum). Hij komt ons schijnbaar dichtbij door inkleuring, warmte, kracht en uitgesproken gevoelen.…

Met de vervuilde huid van je ziel af, keer je je dichter naar de zon.…

Vette bedragen loonbelasting worden er afgestaan door de rijken onder de zon, naast torenhoge successierechten op erfenissen, volgens mijn familie. Daar zou ik mogelijk van kunnen leven. En dan is er nog iets dat niet gezien wordt onder de zon.…

Tja dat is een beste, dus ik zeg: schrijf maar dat we de zon terug willen, mevrouw schiet in de lach en ik verduidelijk: kijk, we houden allemaal van bomen, maar we houden ook van de zon, het probleem is dat de bomen er nu voor zorgen dat de zon op de eerste twee verdiepingen amper binnenkomt, omdat de bomen zo ongekend hoog en breed worden.…

Een strakblauwe lucht en de zon in onze rug het was een genot om te rijden in een open gemeente-cabrio. Kijk, aan boodschappen doen heb ik een hekel, aan dit soort uitjes niet natuurlijk, want niks moet, ehh, nee: niet alles mag, al zegt het spreekwoord iets anders!…

We geven de zonen graag die kans!…

Onze zoon is heel direct. Hij gaf aan dat hij regelmatig zou komen eten, bij ons zou komen als er iets was en ik moest beloven te proberen hem los te laten. De eerste maanden had ik het er best moeilijk mee. Nu zo'n 3 maanden later zeg ik: "het is goed zo".…