Alle inzendingen over afscheid kerkhoven stad

De diverse kerkhoven van onze stad maken daar ook deel van uit en ze kennen als het ware ook de doden een rechtmatige plaats, een verblijf en een domicilie toe alsof zij er nog altijd bij horen.…

Daar moet het zich afgespeeld hebben, daar waar de massieve kolos van het gebouw van de Holland-Amerika Lijn verrijst, daar waar het water tegen de kade klotste toen Rotterdam nog niet haar na-oorlogse silhouet verkregen had, maar de St.Laurenskerk in de verte niettemin haar toren verhief, zoals altijd al. Toen, aan die Kade (het moet 1955 geweest…

De Duitse D-trein denderde Dordtwaarts door de desolate Drechtstreek. Daar dropte de degelijke dubbeldekker de Dortmundse diëtiste Dorothea. Dordrecht! Drie doldwaze dagen doorleefde de doortastende dikke Duitse dame daar. Dolhuis, Drievriendenhof, Dordtevaer deden Dorothea denken dat Dorothea droomde. Daarna Drierivierenpunt! Diverse Dordtse diners…

Een van de eerste dingen die ik koop, als ik in Havana ben, is een fles rum. Tijdens mijn eerste bezoek aan Cuba heb ik ontdekt dat een fles Havana Club meer te bieden heeft dan potentiële katers. Voor een gebit met terugtrekkend tandvlees is een goede mondhygiëne van levensbelang. Elke ochtend poets ik direct na het opstaan uitgebreid mijn tanden…

Ik heb afscheid genomen van het station met het gewelfde dak dat trots de naam van mijn geboortestad draagt en afscheid van de oude buurt waarin ik zo lang gewoond heb, van de groene, zware toegangsdeur van mijn flat, van de rustieke balkons met uit steen geweven vlechtwerk....…

zijn hand even steken in die van mij als was deze als het ware willoos of onwillig om werkelijk afscheid te nemen zoals mijn broer zelf en zijn mannenhand beroerde die van mij door de vluchtige aanraking nauwelijks,,,,,…

(voor Anda Kerkhoven (1919 - 1945)) Je bent geboren als Melisande Tatiana Marie Kerkhoven op 10 april 1919 in Saint-Cloud in Frankrijk, waar ooit het Château de Saint-Cloud stond, waar op 2 augustus 1589 koning Hendrik III, die door de Dominicaanse monnik Jacques Clément was neergestoken, overleed.…

Het licht van een late herfst kondigt al mijn afscheid aan van de wereld, van de natuur en van mijn lichaam en geest, van dit alles dat ik niettemin liefheb met oneindige liefde...…

Binnenkort zal ik afscheid moeten nemen; afscheid van een kamer, van een slaapkamer, van een badkamer, van een w.c. en van een keuken. In het vreemde oord waar ik beland zal zijn zal het beeld mij voor ogen blijven zweven van wat ik achtergelaten heb en van wat mij dierbaar is geworden; mijn Tilburgse woning.…

De woelingen in haar geestesleven bleven mij duister, tot zij voorgoed afscheid van mij nam als was ik van geen enkele betekenis voor haar geweest......…

Op een hete zomerdag hotst en botst een bus door buitenwijken van de stad. Het panorama heb ik duizend-en-een keer aanschouwd: de Sweelincklaan, de Van Anrooylaan, de Beethovenlaan. Het was het decor van een liefde, die niet meer bestaat sinds het brute afscheid.…

Het ziekenhuis is als een stad, als een universum op zich, waarin zich echter ook weer talloze universa bevinden. Tijdens met middaguur vormt het restaurant een zaal vol professionals, gekleed in witte beroepskleding, druk babbelend, een naamplaatje bungelend tegen de borst.…

We nemen afscheid en de kale, sfeerloze bebouwing van de wijk, mij zozeer bekend van zoveel voorgaande gelegenheden, grijnsde mij opnieuw aan.…

Zonder afscheid te nemen hoopte Joop dat het haar goed zou gaan, met die ander, die buiten zijn voorstellingsvermogen verbleef. Het werd de hoogste tijd voor een verwerkingsproces, maar de heimwee woekerde als een zomerdroom onder de avondhemel. Joop van Teil deed zijn werk vrijwillig.…

Bedauwd, betraand, galmen de doodsklokken over de stad Ronse als laatste groet en afscheid voor je ontelbare vrienden en beminden. Henriette, mijn zusje, het bloemetje van de stad, die zoveel liefde, vriendschap heeft gegeven, ontving voor haar warme hart de bekroning van de koude stilte der dood.…

We nemen afscheid en ik leg weer de weg af die naar mijn stille stadse woning, niet veruit de buurt, leidt.…

, vraag ik hem tenslotte voor mijn vertrek en afscheid.…

De wijk Jeruzalem ligt ingeklemd als een stad in een stad, als een sfeer binnen een sfeer, ongeveer zoals het ene veelkleurige Russische poppetje zich bevindt in het andere.…

.' Ik tuur langs haar hand, ruik de wind van de stad en voel me even intens gelukkig.…

In de naburige stad woonden mijn tante en oom in een van hout opgetrokken huis met twee verdiepingen, aan een gracht. Op een mooie lentedag zocht ik mijn boeltje bij elkaar en nam afscheid van de familie en trok de wijde wereld in.…

Deze koning draagt de stad kennelijk eveneens zijn goedgunstige gouden hart toe, dat - met stralen omgeven - het middelpunt vormt van zijn borst. Maar helaas is doorgaans al te duidelijk geweest dat zijn koninkrijk niet van deze wereld is.....…

De Tilburgse straten, omzoomd door huizen en bouwwerken die uit baksteen of beton opgetrokken zijn, rijgen zich onverdroten aaneen in grauwe eentonigheid. Te midden van dit stenen labyrint is daar aan de Reitse Hoevenstraat ineens de boerderij met de malse, grasgroene weide waarop bevallige bokjes en geitjes grazen. Het is alsof een asgrauwe hemel…

Ik was gaan zwemmen en het koele, klotsende water had mijn lichaam omhuld als een vloeibare mantel en mijn zenuwen gekalmeerd; zij was de stad in geweest en had het spektakelstuk bekeken dat de gilden hadden opgevoerd ter ere van de nieuwe burgemeester, wiens gezicht met brede glimlach prominent stond afgedrukt in alle plaatselijke kranten.…

Het oude Smidspad, geflankeerd door merkwaardige "bric-à-brac"- zaken en al even merkwaardige "beeldhouwateliers" met artefacten van twijfelachtige kwaliteit in de etalages, doorsnijdt een gedeelte van onze stad en slingert zich van het westelijke naar het oostelijke deel daarvan en mondt bijna uit in de Theresiastraat met haar elegante vooroorlogse…

Het bezoek aan de koninklijke of zo men wil keizerlijke stad vormde voor ons in die zo lang vervlogen tijd een kleine escapade uit het zo saaie en monotone kantoorbestaan. We doorkruisten de stad en spraken de taal niet en men serveerde ons vreemde, buitenissige gerechten.…

Eenmaal boven strekte zich een wijde vlakte uit, waar aan de rechterhand een bankje in de verte lonkte, met een prachtig uitzicht over een historische stad. Een stad waar veel van haar eigen historie op straten en in huizen verscholen lag. De vrouw liep naar het bankje en nam plaats op de eerste rij voor het wonderschone panorama.…

Het verbaasde mij zeer dat ik plotseling en onverwacht afscheid moest nemen van degenen aan wie ik mij gedurende lange jaren zo gehecht had.…

Het is hoe dan ook fascinerend daar de gangen te doorkruisen en in de achterkamertjes en ziekenkamers het bedrijf in werking te zien dat de stad ten dienste staat....…

In de groene vallei achter de blauwe bergen, geïsoleerd van andere culturen, sticht professor Ming met een aantal volgelingen een stadstaat en zet een experiment op om de levensduur van de mens te verlengen. Nadat het zaad van jonge mannen is ingevroren laten ze zich steriliseren, zaad van mannen die sterven op relatief jonge leeftijd wordt vernietigd…

Afscheid nemen bestaat natuurlijk wel maar in de politiek is het in het algemeen vrij ongebruikelijk. Teeven nam geen afscheid, van Opstelten nam geen afscheid. Ze waren ineens weg. Wat dat betreft lijkt de politiek op het gedrag van Sinterklaas. Die neemt ook geen afscheid, die komt alleen maar aan.…