Alle inzendingen over afscheid ziekte stilte

Ze namen deel aan de vergaderingen en ze schaarden. zich keer op keer rond de tafel In hun innerlijk moeten ondefinieerbare, onherleidbare en kolkende gevoelens hebben rondgetold, maar stil, verstard en verkrampt waren de gezichten waarmee zij voor zich uit staarden. Stil waren hun stemmen die...

...te staan. De maatschappij leert ons nu toch al vele taboes te doorbreken… Dus, verbreek de stilte en praat… Danny cant ©2004

...velen van die kuren heeft ze weer veel nieuwe ziektes gekregen. we hebben ze allemaal bij elkaar opgeteld: nu zijn het er acht of nee negen. ik kan nu niet meer verder, ik weet niet meer wat ik moet. iedereen die ik ken vindt de optie zelfmoord niet goed. maar zij hebben makkelijk...

...de dood, de nabestaanden en vooral die serene stilte af en toe. Uiteraard werd er muziek gedraaid en ik voelde af en toe kippenvel.. De avond ervoor had ik nog zitten werken aan een lied, geschreven door mijn broer. Tijdens de dienst dacht ik nog aan dat lied. Dat was wel mooi voor mijn eigen...

...de dood trompetterde en je moest gehoorzamen. De ziekte had zich genesteld in je lichaam en greep om zich heen, woekerde kwaadaardig en wild en liet je niet met rust. De dageraad die haar pasteltinten voor mij nog iedere dag tentoonspreidt, zal er voor jou nooit meer zijn. Nu, op een stille...

...maar ook desastreuze herinneringen ooit instorten en vervallen tot een ruïne? De avond spoedt zich ten einde: bij het station neemt mijn zus afscheid met een vluchtige kus en ze verdwijnt in de duisternis; de duisternis die haar liefste gestalte eens voorgoed zal verzwelgen en...

...korte tijd stemmen verdrietig. De dood kwam door ziekte of door de leeftijd niet geheel onverwacht. De omgeving was misschien wel voorbereid op de dood en op het verlies, maar niemand kan zich voorbereiden op het verdriet. Bij het afscheid worden herinneringen opgehaald en herinneringen...

...een buitengewoon luxueus ingerichte hotelkamer. Stilte regeerde de stad in de nachtelijke uren. De gordijnen hingen elegant neer als de robe van een jonge schoonheid op een beroemd schilderij. Door een kier nam ik met mijn halfblinde ogen de nachtverlichting waar als bonte, wazige...

...de loopbanden en de overige toestellen, door menselijk vernuft uitgevonden; het tegenwicht tegen de gebrekkigheid, het leed, de ziekten en de afwijkingen.... Mijn vriend M. zal zijn strijd, gehonoreerd met zijn verdiensten, voortzetten.....

...vinden zichzelf SUPERnormaal, iedereen die hun ziektebeeld niet deelt vinden ze niet normaal; ze vinden die 'abnormaliteit' zo bedreigend dat ze vinden dat ze het absolute recht hebben met alle middelen die abnormaliteit te vernietigen. Manipulatie, bedrog, verraad niks is hen te min om die -...

...staan kort gezegd voor een ongeneeslijke longziekte. De ene keer is het erger dan de andere keer en hij moet altijd uitkijken: elk zuchtje wind levert hem een koutje op, dat koutje gaat doorgaans over in het grovere geschut en zo tobt ie alweer anderhalve week met hoestbuien en nachtelijk...

Op de zevenentwintigste januari, de dag van jouw verjaardag, kwam de familie gewoonlijk bijeen in het oude huis; mijn geboortehuis. Feestelijk gebak werd bij die gelegenheid geserveerd en meestal bracht ik je een azalea met sneeuwwitte bloemen, jouw favoriete plant. De collega's zijn jou nooit...

...aan de andere kinderen de litanie van Gerardus Majella om voor het broertje dat zo ver weg was te bidden en om om genezing te vragen van zijn geestesziekte en om zijn thuiskomst. En zo stamelden de kinderen de frasen, weergegeven op het bidprentje met de beeltenis van de heilige Gerardus...

...noodgedwongen door moest brengen vanwege mijn ziekte. Hier in deze kamer was het voor het eerst dat Johannes Hans prikte om het later bij mij te kunnen, even oefenen zeg maar, ik zie het nog zo voor mij Hans met zijn trui omhoog en Johannes die voor de eerste keer in zijn leven een ander...

...Ziekenhuis, onherbergzaam brandpunt van ziekte, dood en verdoemenis, over het smalle pad dat voert langs het riviertje De Leij, dat rustig voortkabbelt en voort zal stromen alsof onheil en het ultieme afscheid niet bestaan en nooit bestaan hebben, en de zwarte kerven in de sepia-kleurige...

...de duivel hen op de hielen zat, namen ze snel afscheid. Voor mevrouw Van Keulen ben ik hoogstwaarschijnlijk altijd, letterlijk en figuurlijk, een schimmige gestalte gebleven die zich ergens aan de periferie van haar bewustzijn en blikveld ophield, voor mij was zij deerniswekkend; een moeder...

...uren doorbracht.... De anderen hadden eerder afscheid genomen na zijn 40-jarige "carrière" van klein ambtenaartje aan het gehate kantoor, tijdens welke ze niet hadden nagelaten hem te bespotten, te kwetsen en en te beschimpen, met het futiele geschenk, dat hij niettemin graag had willen...

Nu is er nog de haven met de kleurige boten die we samen bekeken tijdens de wandeling. Nu strekken de straten van de stad zich nog om me heen uit; nu scheiden ons nog maar negen luttele maanden, maar de tijd zal reuzensprongen maken. Jij blijft altijd bij me, onverminderd, in je gedaante, in je...

En dan zegt men: "Hij had vocht achter de longen"; een standaarduitdrukking, welhaast een cliché van de goegemeente, onwetenden, ondeskundigen en weinig geïnteresseerden, die nauwelijks op de hoogte zijn van de weidse wetenschappelijke terreinen waarop de medische kennis zich in al haar...

Rust en stilte heersen op het terrein van "Prisma" in Biezenmortel. De laagbouw van de paviljoens is gescheiden door de groene grasvlakten. In de verte zie je het hoofdgebouw, bekroond door een schamel, klein ornament. Binnen de paviljoens barsten daarentegen vaak de wilde excessen, waarmee...

...voor haar warme hart de bekroning van de koude stilte der dood. Dagelijks tot aan haar kisting ging ik haar zien in ’t mortuarium. Ze lag zo rustig, mooi als een slapend kind, verlost van alle pijn. Voor de laatste maal kuste ik haar voorhoofd en toegesloten ogen. Ze wist het niet meer, maar...

...inventarisatie van stille gebieden in de stad. Stiltegebieden in buitengebieden in Nederland kennen we al langer. Europese regels maken nu ook het aanwijzen van stille gebieden in de de stad mogelijk. ‘Even wachten jongens’ zei de wethouder. ‘Ik kan jullie niet verstaan.’ Het bleef...

...mijn "vrienden" praat ik niet over mijn longziekte. Zij zouden, zoals te doen gebruikelijk, alles terugbuigen naar hun ziekelijke en ziekmakende ego en zoiets zou mijn kwetsuur verlevendigen; de altijd brandende wond in mijn hart nog verder voeden en openen. De "vriend", die hele dagen...

...alsof de boze, satanische nachtmerrie van ziekte en dood slechts berustte op de absurde koortsdromen van een krankzinnige; visioenen die door de heldere dageraad verdrongen en verdreven worden als de spookgestalten uit onze nachtmerries. Op een dergelijke wijze en met zulke verheven...

...uit de kolkende golven van hun psychiatrische ziekte en de verwarring blijft overheersen. Ik neem afscheid en stap op en ga in een morsige cafetaria die me helaas teveel herinnert aan mijn mislukte en ongelukkige liefde twee broodjes kaas eten en daarna brengt een bus me hotsend en botsend...

...dat anders. Ik sla dicht en druip af. Ik lijd in stilte. Een lijden dat het best te verdragen is in dromen. Een oplettende vriend kan mij hoogstens wat stil of op momenten afwezig vinden, maar verliefdheid zal men niet snel bij mij vermoeden. Ik trek mij terug in het Pleistoceen van...

...de eerste, prille, aarzelende schreden die de ziekte had gezet in het grotendeels nog gezonde lichaam en die nog bestreden hadden kunnen worden met de middelen die daartoe dienen, via een fase van wanhoop en vertwijfeling, tot de uiteindelijke martelende lijdensweg, die mijn "vriendin" tot in...

...ik zou willen omschrijven als "apenarmen" voór zich uitgestrekt op de tafel. Hij was altijd betrokken en meelevend geweest tot de dag kwam waarop ik moest vernemen dat de dodelijke ziekte met de onheilspellende naam "slokdarmkanker" hem letterlijk "bij de strot had gevat". Bestralingen en...

...of voor een ruzie, nee deze keer zou het zijn om afscheid te nemen. Drieënzestig jaar, het was natuurlijk veel te jong. Drie soorten kanker hadden haar lichaam uitgeput. Er was nog morfine voor de pijn en ze vergat niet om gewoon door te roken. Al haar vrienden hadden groot verdriet en Bjarne...

...woorden konden de orkaankracht van de geestesziekte niet keren, niet temmen en bij mijn boeket van zomerrozen kon zij zich niets voorstellen. Als de wanhoop overweldigend zal zijn geworden, zullen de hulpverleners in groten getale de aula van het Crematorium bezoeken en daarmee tevens een...