Vol is vol
Normaal gesproken is dit een uitspraak waar mijn nekharen rechtovereind van gaan staan, de afgelopen twee weken niet. Vier overlijdensberichten in zo’n korte tijd stemmen verdrietig. De dood kwam door ziekte of door de leeftijd niet geheel onverwacht. De omgeving was misschien wel voorbereid op de dood en op het verlies, maar niemand kan zich voorbereiden op het verdriet.
Bij het afscheid worden herinneringen opgehaald en herinneringen verzwegen. Het verdriet wordt bij het ene afscheid benoemd, bij het andere afscheid niet maar is altijd voelbaar. Troostende woorden worden uitgesproken, bij deze vier bekenden vanuit een christelijke traditie. Een God die je geliefde naar het licht leidt, die je geliefde zal beschermen,die voor een ieder een kamer bereidt, die de komst aankondigt van een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. Ook voor mij zijn dit troostende woorden.
Maar soms wil ik niet meer troosten en getroost worden, geen verdriet zien en niet verdrietig zijn. Soms hoop ik dat God geen kamers meer over heeft, dat Hij moet zeggen: ‘Vol is vol.’
Die dag komt.
Openbaringen 21 vers 4: Hij zal alle tranen uit hun ogen wissen, er zal geen dood meer zijn, geen rouw, geen jammerklacht, geen pijn, want wat er eerst was is voorbijgegaan.
Zie ook: http://evataal.wordpress.com/
Schrijver: ellis van atten
Inzender: @EVATAALzaandam, 9 juli 2012
Geplaatst in de categorie: afscheid