Na het vertrek van Annemie was haar levenswil gebroken. Zij dacht dat haar taken volbracht waren, dat ze hem met een gerust gevoel kon overlaten aan de zorgen die Annemie langzaam van haar aan het overnemen was. Zij voelde het goede in haar en putte er kracht uit om nog even door te gaan.
Tot zij verdween en iets in haar knakte.…
Sy kyk net, nie vir ure lank nie, maar vir ‘n lang tyd, na haar beeld in die spieel.
Haar oe lyk leeg en moeg, dink ander ook so? Sy dink nie sy is lelik nie, met die regte grimering het sy nog altyd ‘n paar koppe laat draai… Hier is dit nou wel nie nodig nie, niemand om te beindruk nie. Sy glimlag wrang, niemand om te beindruk nie.
Sy kyk…
Annemie zal zoveel angst hebben en voor het eerst zal ik er niet zijn om haar te beschermen. Het is om gek van te worden!
Van kindsaf trokken wij samen op. Ravotten wij dagelijks bij den Driesmolen van Tuur de mulder. In de schaduw van deze watermolen, tussen het lover, stonden de armtierige hutjes van onze ouders.…
Hij schrok van de gelijkenis met zijn verdwenen Annemie. Zelfs haar stem klonk even zacht en even flakkerde het vuur van de hoop weer aan.
Stom natuurlijk, dat hij zo gefascineerd blijft door een onbereikbaar droombeeld, maar hij kan er nu eenmaal niet aan weerstaan. Het is hem gewoon te machtig.…
1.107
Bezig met laden