Alle inzendingen over avondzon

Ik had haar al een tijd niet gesproken, maar ik gunde haar de avondzon. De avondzon was er ook voor de andere vrienden. De vrienden van Peter die waren gestorven aan aids en de dierbaren die om hen rouwden. De kat van de buurvrouw die Frits erg miste nu hij dood was en in de tuin begraven lag, ook deze kater genoot van de avondzon.…

De lage avondzon kust een wolkenband beschamend naar de nacht, de rimpelende zee goudbrokaat golven naar een einder, oplichtende algen doen een verwoede poging het donker te doorbreken. Tevergeefs, de duisternis omvat vergetelheid, nog even scharlakenrood achter de kim, de dag is dood, gestrand op de vloedlijn.…

Nog even schiet het naar boven in zwermen, prachtklievend door de vallende avondzon, vliegend beschermen in onnavolgbaar gebaar. En dan valt de avond stil. De zon is onder, geen vogel die nog vliegen wil.…

In het themanummer 'Rood' was het weer te horen: ´de rode avóndzon streelt jouw gezicht´. Toch vreemd dat niemand tijdens het maakproces van deze nummer-1-hit heeft opgemerkt dat we toch meestal van ávondzon spreken.…

De wind waait haar golvend haar verward tegen de spetterende avondzon, het grijs licht rood op naar de grens van het bestaan, een zee van tijd mondt uit in een onmetelijke oceaan. Dag, lieve oude dame, ik liet mijn voetsporen achter op de vloedlijn, maar u heeft mij overspoeld.…

Ik zit op het balkon van ons appartement en hoor het onafgebroken geluid van de op het strand uitrollende golven De wind staat op de kust Het geluid van de golven wekt de indruk, dat ik me bevind in een zich met hoge snelheid voortbewegende trein Maar de stoel waarop ik zit beweegt niet Op de boulevard schuin beneden mij lopen mensen in de avondzon…

We hadden vanachter haar venster gekeken naar bont geklede spelende kinderen die zich amuseerden in de avondzon en naar een meisje op een schommel, ergens ver weg.…

Een tijdje geleden, geloof het of niet, zag ik een ree, U weet wel zo'n klein hert, dat zich, bijna onzichtbaar voor het menselijk oog, heerlijk lag te koesteren in de avondzon, in de luwte van een dijk. Op pakweg nog geen honderd meter van de snelweg! En wat te denken van die steeds weer fascinerende, met de seizoenen wisselende kleuren?…

De wereld rook naar elektriciteit en de avondzon speelde met de wolken en mijn vaders haar. De laatste verkoper op onze lijst was een aangeschoten man met tatoeages en een bierbuik die onder zijn hemd uitstak. Hij wees op een jongensfiets tegen de muur van zijn huis. ‘vijfentwintig gulden, geen cent minder’!…

Geur van geteerde bielzen, geluid van grasmaaiers, dansende muggen in de avondzon. Een leven van niets aan de hand. Als kind leef je dicht bij de grond. Sterker nog, je zit er vaak met je billen op en als dan de dag van de vliegende mieren is aangebroken heb je dat als kind meteen in de gaten. Wat is dat toch met die beesten?…

Even snel als de uitbundige regen was gekomen, was die weer verdwenen om ruimte te maken voor een twijfelende avondzon hoog aan het zomerse hemelfront boven de oude stad. De frivole geruchten over de beeldschone Emma P. waren er wel geweest, maar de jeugdige Bjarne dacht dat het onzinnige flauwekul was.…

In de verte ging de avondzon langzaam in de zee slapen.…

Ik puf wat uit bij de avondzon in de Kromhoutstraat . Mijn handen rusten op de knieen. Een kat schaart zich bijna onmiddellijk aan mijn zij. Ik aanschouw de steigers om één van de groengerande witte bouwwerken. Een evenzogroenbelaarsde vrouw spuit met een hogedrukreiniger haar oprit schoon. Als de waterstraal naakt doe ik een stap opzij.…

Door de bomen zag hij restanten avondzon. In de verte vermoedde hij de eerste lichten van de provinciestad. In eindeloze regelmaat zag hij lichtbundels van auto’s tegen de hemel aanstrijken. Net vuurtorens van blikken schepen op eindeloze wegen, overwoog hij. Geheime genoegens welden in hem op. Zoals zijn voorliefde voor frisse boerenvrouwen.…

Zwoel de avondzon. We gingen over een ophaalbruggetje dat twee plassen met elkander bond. Wij voelden ons dichter, ik speciaal. Acacia was meer schilderes, daarom pasten wij ook zo bij elkaar – die dag. Mooie avond was het, hoe vroeg nog ook. Een avond die vroeg om wat? Ik wist het toen nog niet. De vogels floten dat het een lust was.…

De ruiten van het huisje glinsterden in het rode licht van de ondergaande avondzon. Vogels lieten nog hun gekwetter horen, dat klonk mij als muziek in mijn oren, wat is de natuur toch mooi. Toen gebeurde het, we gingen verscholen tussen de bosjes op de grond liggen en hadden elkaar lief.…

Na ruzie in Milaan stelde ik in 1981 voor in de trapbootjes van Rimini tegen de avondzon het oneindige rozig tegemoet te varen. Voor het harmonieuze gevoel. Eenmaal in zee achtte mijn geliefde zich weer, maar toen voorgoed bedrogen.…

Op het vlakke land, waar groeistuipend zaad spruit, kriebelend aan de onderbuik van slagschaduwbomen, fiets ik naast de late avondzon. Mijn gedachten dwalen af naar het buitentijdse van voor den beginne "toen" het krioelde van de non-fysieke wezens en ontelbare dimensies (en nog steeds).…

De vroege avondzon is al verdwenen, op het Griekse vakantie-eiland, met een eeuwenoude eilandcultuur. Een homoseksueel vriendenstel dat er vakantie viert, weet inmiddels dat het einde van de zonnige vakantie nadert. Ze zijn hier naar toegegaan om aan het schreeuwerige wereldje te ontsnappen.…

Vroege avondzon strijkt over het Alpenwoud, wiens spitse toppen boven van glanzend goud, beneden dof groen zijn. Vanuit Chur vertrekt de trein, rijdt zelfs door sommige stadsstraten heen (in Zwitserland heel gewoon). De reis gaat met veel bochten over heel wat kloven en stortbeekjes.…

Jakob van Lennep (1872): ‘Zaagt ge immermeer, op d'Oceaan gevaren, Als de avondzon in 't koelend nat verzonk, De zeemeermin zich wieglen op de baren, Wijl 't deinend goud haar groene vlecht doorblonk?’ Joanan Rutgers (2016): ‘Er zwemmen bloeddorstige kaaimannen en zeemeerminnen met zware boezems in de Goudse grachten en ze verdragen elkaar.…