Alle inzendingen over dieren fruitvlieg Proust herinnering zuivel kamperen weemoed

Maar het onderscheid tussen willekeurige en onwillekeurige herinnering zal dat groot formaat fruitvlieg dat bleef steken in het restantje yoghurt op mijn oude `kampeerbord' op de camping van Guipry-Messac (prachtig om op een camping met zo'n naam - spoileralert - ten onder te mogen gaan) worst zijn geweest.…

Fruitvliegen zijn onverbrekelijk verbonden met de zomer. 'Eén fruitvlieg maakt nog geen zomer'. Er moeten er meer van zijn, wil het écht zomeren. Het gaat om de macht van het getal en dat verstaan ze als geen ander.…

Neurowetenschappers uit de VS (Princeton) hebben de 139.255 hersencellen van de fruitvlieg minutieus in kaart gebracht. Grote klasse die me versteld doet staan van de gedachteloosheid waarmee ik zomers met mijn 86 miljard (!) hersenneuronen de fruitvliegjes vanaf mijn rijpe bananen de dood in klap.…

Mijn genetische codes zitten te diep in de biomassa om de verschillen tussen u en mij te verklaren, maar u mag voor uw religieus gemak ervan uitgaan dat u door de Heer in elkaar bent gezet en ik door de Zuivel.…

De vergankelijkheid tot bestendige kunst transformeren was Prousts missie. Dit deed hij door het geheugen, geleid door associatieve, lees: maatschappelijke patronen van de onbewuste herinnering centraal te stellen.…

Met een soort van weemoed voel ik het natte zand onder mijn voeten wegslippen. Zandkorrels glijden en glippen tussen mijn tenen. Mijn voetzolen zakken dieper weg , terwijl het zeewater klotsend in kleine golfjes, op en af in schuimende kopjes mijn benen omcirkelen.…

En daar is de grote, zwarte koffer met rode sticker met de tekst: "Hotel Rio, Genova", herinnerend aan de Rome-reis die wij als gymnasiasten maakten, aan het hotel en de hotelkamer, hooggelegen in de nauwe steeg met de pastelkleurige Italiaanse gevels, waartussen de was van de Italiaanse omwonenden wapperde.…

Verder herinner ik mij van die hele vakantie zo goed als niks, van de andere twee trouwens ook niet. Maar één ding heb ik wel geleerd: vakantie is niks voor mij. OOST WEST, THUIS BEST.…

Als trouwe aanhangers van dit fenomeen kozen we – vrouw, hondje en ik - ook dit keer voor kamperen. Toch is er een verandering. Gingen we voorheen gewoon in onze eigen tent en op de bonnefooi, dit jaar zijn we luxe gaan kamperen. Dat wil zeggen dat we op vier locaties bungalowtenten huurden, volledig ingericht.…

Daar moeten mensen nu soms gedwongen kamperen. Niet te verwarren met (Henk) Kamp eren.…

om vol weemoed en heimwee in verloren uren aan terug te denken.…

Zo herinner ik me vol weemoed en verdriet mijn ouderlijk huis nu de eenzaamheid die ik doorkruisen moet is als een onbegaanbaar pad, als een dorre en troosteloze woestijn.....…

Het kind verandert dan in een vliegmachine; of de vader wordt een wild dier, dat het kind zogenaamd steeds wil bijten. Ook het rondslingeren aan de armpjes is heel gewild. Persoonlijk ben ik altijd bang, dat zo’n kind een armpje wordt afgerukt. Dat schijnt gelukkig maar weinig voor te komen.…

Kees had het stuk land verkocht en de nog levende dieren werden naar de buurman gebracht. Hij zou spoedig terugkeren naar Nederland, waar hij onderdak zocht.…

Misschien betekenen de objecten voor de argeloze voorbijganger een weldadige, tot weemoed stemmende herinnering aan een verre, onbereikbare jeugd, die verdrongen is door de hardheid van het leven, ondergesneeuwd, bijna voorgoed vergeten.....…

Deze verhevenheid vloeide ook uit (de pennen van) Thomas Stearns Eliot, Gide, Joyce, Mann, Musil en Proust. Proust wilde de vergankelijkheid van de tijd tot bestendige kunst transformeren. Hij realiseerde dit door het geheugen centraal te stellen, door associatieve patronen van de onbewuste herinnering te centraliseren.…

Het dier besmet de mens, de mens besmet het dier. Maar, voor het dier is een oplossing, jawel, de gaskamer! Jemig wat een onverschrokken zooi zeg! Nou weet ik ook niet wat er met de katten, poezen en honden is gebeurd, maar daar heb ik niks over een gaskamer gehoord.…

Proust beschreef de sfeer van jouw salon en de talrijke gasten, zoals de beeldschone gravin Élisabeth de Riquet de Caraman, een nicht van Robert de Montesquiou en een vriendin van prinses Mathilde Bonaparte. Élisabeth's dochter Élaine trouwde met hertog Armand de Gramont, een vriend van Proust.…

Er was zoveel méér en vol weemoed en verdriet besef ik dat ik terug zou willen keren; voorgoed terug zou willen keren naar dat verre, onbereikbare land van mijn kinderjaren.....…

Na vier jaar verruilde ik mijn eerste kamer voor een etage, maar altijd zal ik me haar blijven herinneren en weemoedig bekijk ik haar gevel als ik nog eens op weg ben, richting Korvelseweg.....…

We hadden veel dieren, geiten, een kastanjebruine pony, bruine kippen, witte duiven, konijnen en een hond en een kat. Maar we leefden ook geïsoleerd, want er waren geen nabije buren. Als kleine jongen was ik al verlegen, maar ik kon goed overweg met de dieren. Ik ging naar een katholieke lagere school.…

De weemoed in een oud gedicht blijft echter niets dan woorden, stijl zonder gezicht. Mijn hart gaat uit naar oude dichters, gekweld en kwellend in hun zelfverzonnen romantiek. Mijn ziel hunkert naar de veilige warmte in drama en tragiek. Iets in me is geknakt, gebroken, te lang vervlogen in vergetelheid.…

Wat er ook aan "verdrietliederen" in omloop is, voor mij kan niets ter wereld op tegen "Ständchen" van Schubert. Ongeveer vijftig jaar geleden heb ik dat voor het eerst gehoord in de uitvoering van D. Fischer-Dieskau en nog altijd grijpt het mij zo hevig aan dat het bijna lichamelijk pijn doet.…

Toen het geluid van misschien wel honderd paardenkrachten hoorbaar werd gingen wij uit elkaar en dacht ik de weemoed in de ogen van het paard te begrijpen.…

De onschuldige, levenloze figuren staren me als het ware vanaf de dozen aan; me herinnerend aan een kindertijd en eveneens kinderlijke sentimenten en herinneringen te voorschijn roepend uit mijn hart, ziel en verstand en uit mijn oude lichaam die een lange en heilloze gang moesten gaan door een verharde en desastreuze wereld.....…

In onze indrukwekkende bibliotheek zijn zelfs de geschriften van Plato te verkrijgen en ik sloeg een boekwerk open; links op de bladzijden de tekst in de edele Griekse taal; rechts de Engelse vertaling en weemoedig besef ik dat eens, in lang vervlogen tijd het Grieks, weergegeven in de wonderlijke lettertekens, mij niet vreemd was en dat ik haar als…

Nooit heb ik de carrousel met haar bonte lampjes die haar rondjes draait onder de lichte regen - herinnering aan mijn vroegste jeugd - met meer weemoed en verdriet aanschouwd als juist dit jaar.…

Dit geldt echter geenszins voor alle dieren, aangezien veel door ziekte van het baasje of daar deze dieren zelf extra zorg en aandacht nodig hebben hiertoe niet komen; gelukkig is er dan de Dierenbescherming. Deze Dierenbescherming voedt en verzorgt dieren in de opvang en voorziet zieke dieren van medicatie.…

Proust vergeleek jou met een vogelgodin. Proust ontmoette jou ook in de salons van Emile Straus en Madeleine Lemaire. De jeugdvriend van Proust, Jacques Bizet, schreef ook in 'Le Banquet', de zoon van de componist Georges Bizet en de salonnière Geneviève Halévy, één van de modellen van het Proust-personage de hertogin van Guermantes.…

Je had het huishouden alleen verlegd, het inpakken van alle troep, ook die van de kinderen, het uitpakken van de zooi, het een plekje geven, tenten opzetten, het koken in een tent (heerlijke bezigheid bij dertig graden of meer) kortom, kamperen was voor mij in ieder geval in die tijd echt kramperen, met hoofdletters.…