Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

"Het verleden is slechts het verleden" (Willem Broeckx)

Het regende zachtjes op de zaterdagmorgen waarop hij volgens afspraak aanbelde: een mannetjesputter, een Hercules, die mij zou helpen met het leegruimen van de berging van mijn woning, waarin zich gedurende drieëntwintig jaar het nodige had opgestapeld.
Tijdens de werkzaamheden in de catacomben van mijn huis kwam een boekje tevoorschijn dat op de kaft de titel droeg: "Es gibt also die Liebe (Novellen)"; herinnering aan de verlovingstijd van mijn ouders, inhoudende verhalen over die grote oorlog; verhalen over nacht en ontij, ontbering en armoede in steden, door silhouetten van ruïnes getekend, soldaten in uniform en kazernes, ontmoetingen à la Lili Marlène en een wederzien à la Vera Lynn.
En daar is de grote, zwarte koffer met rode sticker met de tekst: "Hotel Rio, Genova", herinnerend aan de Rome-reis die wij als gymnasiasten maakten, aan het hotel en de hotelkamer, hooggelegen in de nauwe steeg met de pastelkleurige Italiaanse gevels, waartussen de was van de Italiaanse omwonenden wapperde.
Mijn eigen portret uit 1955 staart me plotseling aan, het portret van het meisje, van het kind dat ik geweest ben, en dat met onschuldige blik betrapt werd door de camera.
We laden nog veel meer spullen op de aanhangwagen en stilzwijgend leggen we tenslotte samen in de auto, via een landelijke weg, de route af naar de stortplaats, even buiten de stad.
Een klein, lichtgroen, metalen kikkertje dat ik nog vind te midden van de rommel en dat een vriend en medestudent eens, in de lang vervlogen jaren van mijn studententijd voor me meebracht uit Denemarken kan ik bezwaarlijk aan de vernietiging prijsgeven, evenmin als een portret van mijn oma en opa uit 1911, samen in een roeibootje, oma met een rijkelijk met bloemen versierde rieten hoed en opa met de roeispanen in de hand, als het ware graag bereid de huwelijksreis aan te gaan.
Het gezicht van mijn "compagnon" licht op in een brede glimlach als ik hem verklaar: "Vijftig Euro is het me waard" en hij stopt het aangeboden biljet snel en handig in een vakje van zijn portemonnee.
Vijftig Euro heb ik betaald voor de vernietiging van een deel van mijn verleden: "mon chèr passé"; onachterhaalbaar, voorgoed verloren.

Schrijver: I. Broeckx, 15 oktober 2012


Geplaatst in de categorie: afscheid

1.5 met 2 stemmen 133



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)