Alle inzendingen over eb

De lage avondzon kust een wolkenband beschamend naar de nacht, de rimpelende zee goudbrokaat golven naar een einder, oplichtende algen doen een verwoede poging het donker te doorbreken. Tevergeefs, de duisternis omvat vergetelheid, nog even scharlakenrood achter de kim, de dag is dood, gestrand op de vloedlijn. Al dat over blijft, spijkers, laag…

Liefde is als eb en vloed, een nimmer aflatend getij dat geeft en neemt.…

Het schelpenstrand, het water dat zijn weemoed achter laat, dood uitspuwt in verloren opeengestapelde, lege, gekleurde schelpen ... maar in zijn voortdurende veranderlijke beweging van eb en vloed zijn levendige zichzelf blijft, geworteld in zijn vloeibare authenticiteit !…

Eb en vloed, een immer weerkerend gebeuren, het houdt maar niet op. Ik denk dat ik de dag moet plukken, de aarde past zich niet aan mij aan, gaat ongegeneerd haar eigen gang. Een eventuele opwarming laat haar volkomen koud. Er zijn mensen die zich daar druk over maken. Kansloos.…

Op stranden zie je vaak de invloeden van eb en vloed: 'de wisselwerking van de tijden.' Meestal zorgt de vloed ervoor dat er een hoop planten, diertjes, hout en spullen aan land worden gebracht. Wanneer de zee zich dan weer terugtrekt (eb), blijven deze spullen achter op het strand.…

Water als oneindige wisseling in zachte eb en vloed van de zee. Ik wentel mij in jouw schoot en proef helend leven in verbondenheid. Het is de bron, oase van schroom, mysterie, bevangenheid en wonder.…

Luister ik naar het eb- en vloedverhaal van de zee..... en leef dit leven niet versnelt maar heel bewust en traag .…

Zijn voorganger is de laagste eb. Vissen spartelen op het droge. Het koraalrif wordt door omgewoeld zand verstikt. Een jongen waagt zich verder maar het tij kan niet meer keren…

De zee stroomt verder, het wordt eb en weer vloed, alsof er niets gebeurd is. Een lotgenoot schrijft dit verhaaltje op, met hem liep het gelukkig beter af!…

De aarde draait rond en rond en in die sensatie van golvende frequenties van wind en eb en vloed voel ik mijn lichaam aan. Als de maan haar getijde doet gelden, word ik moe en moet ik gaan slapen. Mijn ogen aanschouwen het licht, geel licht heeft een langere frequentie dan blauw licht.…

Het is mooi voorjaarweer en er zijn meeuwen in de lucht er zijn veel mensen op het strand ook honden en de zee is eb en geen golven. Hij valt even in slaap van de medicatie die hij om 1 uur inneemt. Dat is rusttijd. Om drie uur is hij weer wakker en holt naar de boot bang om vast te komen zitten.…

Toen wachtte hij tot de eb kwam . . . en liet zich in het water glijden. De dorpsbewoners zagen de volgende dag gelijk wat er gebeurd was . . . een MOORD!!! Mellie wachtte de straf van de dorpsbewoners niet af. Onbewust deed zij wat haar man gedaan had . . . Ook zíj wierp zich in de zee en liet zich meevoeren door de eb.…

Ik dacht, dat het eb was, maar toen merkte ik de zware vergissing, na de vloed kwam dus de eb met het gevolg, dat het schip vastzat. De kapitein was woest en rapporteerde mijn fout bij de admiraal Tromp.…

Ik dacht, dat het eb was, maar toen merkte ik de zware vergissing, na de vloed kwam dus de eb met het gevolg, dat het schip vastzat. De kapitein was woest en rapporteerde mijn fout bij de admiraal Tromp.…

Ik dacht, dat het eb was, maar toen merkte ik de zware vergissing, na de vloed kwam dus de eb met het gevolg, dat het schip vastzat. De kapitein was woest en rapporteerde mijn fout bij de admiraal Tromp.…

Ik geniet van de kleine wonderen die bij eb op de zeebodem verschijnen en de vogels die hun eten komen zoeken. Even doe ik mijn ogen dicht en luister ik naar het geruis van de zee. Het herinnert mij aan mijn vader die vorig jaar zo plotseling was heengegaan. Het heeft een diepe, droeve indruk gemaakt.…

Ieder familiefeest laat eb en vloed van gaande en komende generaties zien.…

Maar nu ik ver gevaren heb En lag op den oceaan alleen, Waar zelfs Da Cunha en Sint-Heleen Niet boren door de kimmen heen, Voel ik het trekken als een eb Naar 't verre, vaste, bruine land... Nu weet ik: nergens vind ik vree, Op aarde niet en niet op zee, Pas aan die laatste smalle ree Van hout in zand.…

Westdongeradeel Wij waren onhandige mensen zo stil en omzeilend en afgesneden van wat wij hadden moeten weten over eb en vloed en over de lucht die aan ons trekt zodat wij rechtop blijven staan tot de nacht want pas dan mogen onze gedachten even plat zijn als ons land maar wat wij denken is al eerder bedacht door de mensen uit…

Maar toen het eb werd, nam de zee hem weer mee. Nu moest de vrouw wachten op de volgende vloed. En bij iedere nieuwe vloed hopen haar zeester terug te zien. Iedereen die wijs is, weet dat alles wat voor je bedoeld is, bij je terugkomt. De vrouw probeerde wijs te zijn. Ze kon niet anders dan loslaten wat niet was.…

Hier begon de rustige zee, het werd een beetje eb, het was half twaalf in de ochtend. De veerboot voer rustig voorbij. De vogel vloog verder tot Thomas een Cormicktrekker in de verte zag staan. Het was een klein trekkertje met een zestien kilometerbordje op de voorkant, hij was donkerrood van kleur.…

Een enorme gebeurtenis, zo vanzelfsprekend als eb en vloed! Een nacht om nooit te vergeten. Bjarne was intiem met de vrouw die hij al zo lang mocht adoreren. Het liefdesspel was als in een droom, zo vitaal en levendig, geweest. Ze moest helaas weg de volgende ochtend. De mysterieuze Bjarne wist dat ze weer terug zou komen.…

Eb en vloed wisselen elkaar af in een minimum van tijd. Jan-van-genten, zeemeeuwen en albatrossen krijsen hun hoogste lied. Een school haringen zwemt voorbij. Zij zwaaien tot mijn grote verwondering met hun staarten alsof ze me groeten.…

In 1915 weigerde je als pacifist dienstplicht en vluchtte je naar Zwitserland, eerst naar Zurich eb daarna naar Geneva, waar je dadaïst werd. Van 1915 tot 1920 woonde je in Zwitserland en deed je mee aan de Dada-acties. Jouw vader was een welvarende advocaat, die jou bijna de helft van jouw leven aanmoedigde.…

Rialto (voor Gerard Reve) in een aangespoelde stad tussen land in water schiep aan het einde van de zestiende eeuw Antonio da Ponte een brug eb en vloed ondertussen werden verguld in paleizen aan plafonds gepleisterd een Maagd werd aan land gedragen: Santa Maria Gloriosa dei Frari Santa Maria della Salute Santa Maria della Carita Santa…

Binnen het gaan en komen zoals eb en vloed trekt de zee altijd mensen aan die willen herbronnen. Jodium willen inademen. Zuidelijk gelegen verankerd aan de stad ligt het dorpje Stene, met haar gezellige restaurantjes. De Steense dijk, haar vroegere verdedigingslinie die niet langer de inval van Noormannen verwacht.…

In 2010 verscheen zijn dichtbundel 'Bij eb is je eiland groter', wat in 2011 bekroond is met de Awater Poëzieprijs. Hij maakte bloemlezingen van het werk van John Berger en Stefan Themerson en hij was bestuurslid van Poetry International.…

“Het is door de maan dat we eb en vloed kennen Emma”, vervolgde hij om het gesprek op gang te houden, maar zijn gedachten waren niet bij Emma. Zijn gedachten waren nog steeds bij Kees en die heerlijke tijd aan de kust. Hoe zou het met Kees zijn? Waarom liet hij niets meer van zich horen?…

De zeilschepen, laat die uit de stilte wederkeren, liefkozingen die een nieuw lied willen zingen, contactdozen, een springtij van poëtisch bewoorden, warme handen als herkenningspunt waar eb en vloed zijn weg vindt, door weer en wind. Horizon, als de avond valt, de ochtend in het gezichtsveld danst.…

Aan de voet van de J.C.J. van Speyk maak ik kennis met de combinatie van eb en vloed, van wind, water en zand en het maakt een verpletterende indruk op me. Dagen ben ik in de weer met het opwerpen van forten, het bouwen van dijken en het graven van rivieren. ‘s Avonds kan ik mijn rug niet meer rechten, doen mijn knieën pijn en bloeden mijn handen.…