Alle inzendingen over familie geschenk verlies

Mijn oom, de broer van mijn vader, genaamd Gérard, die wij de bijnaam "Der Grosse Vertreter" hadden toebedeeld en wel omdat hij als vertegenwoordiger in schoolartikelen met de auto de scholen in onze provincie afging (vanuit de restaurants die hij frequenteerde bezorgde hij mij trouw de...

...vond in een verpleeghuis in Ewijk, stond in onze familie bekend om de grenzeloze lusteloosheid waarmee zij langdurig en neerslachtig op de bladzijden van een roman kon blijven staren zonder iets te lezen of de bladzijden om te slaan. De administratieve taken die haar opgedragen waren bij een...

...moet verblijven in een inrichting ziet men zijn familie graag. Het zijn de broer en zus naast wie men in vroege kinderjaren de eerste, wankele aanzetten van het leven meemaakte. En zo ontluiken in de vroege lente de fragiele bloesems die uitgroeien tot volle, weelderige volwassenheid. De...

...van alle werelden. Mijn broer is eveneens een van de nazaten van de geschonden, getormenteerde en gehavende familie waarin ik opgroeide en waartoe ook ik en mijn zus behoren......

...eerste klas. Toen Saar naast hem spotte met het geschenk overviel hem een gruwelijke flits. Hij zag in een dagdroom hoe hij de pen greep, de huls openklikte. De kroon glom nu in het vale schijnsel van de buislampen. Toen spande zijn vuist en zwaaide zijn arm en doorboorde haar oor. De gil...

...moeten gaan en rust voor altijd. Ze heeft me het geschenk van de Taal gegeven. Van de Taal die eens gebruikt is voor brute, onmenselijke commando's, van de Taal die ook kan vleien, liefhebben, strelen, ontroeren, van de Taal die in haar huis de hele werkelijkheid herbergt. Toen aan mijn...

...ook geen zieke kinderen verzorgen. Nee, van je familie moet je het hebben. Dit weekend is mijn zoon gedoopt. Een familietraditie. Ook hier schitterden de dames weer door afwezigheid. “Sorry hoor, maar ik heb niemand om de winkel over te nemen” was smoes nummer één en smoes nummer twee...

Ze had geen familie meer Mien: ''Je was net de deur uit toen de telefoon ging, het was Alie en ze vroeg of jij zin had met Wim mee te gaan naar het ziekenhuis.'' Wouter( haar man): ''Is er wat gebeurd dan?'' ''Neen, het zit zo, Wim had wel eens tegen de hoofdzuster gezegd, dat...

Wij willen terugkijken op een goede jeugd. Wij zijn het kwaad ontgroeid en gezond volwassen geworden door te vergeven en te vergeten. Langs een hele zware weg, dat wel, ja, we hebben het moeilijk gehad, wij kennen het leven en wij kijken nergens meer van op, alles dragend, nooit klagend. Wij hebben...

...je kon laten buitelen als een wonderlijke papieren waterval in je handen. In latere jaren werd tante Miet blind en kon zij nog slechts op de tast de talloze sjaals haken, waarvan zij de familie voorzag. Zij klaagde nooit. Weemoedig denk ik aan de geschenken van tante Miet, aan de onschuld van...

...heen te bijten. Het heeft geen zin je hele familie direct in te lichten. Zodat paniek overslaat en je voortdurend met gedachten en raad wordt overladen. En zodoende zelf alle rust je ontbreekt om alles een plekje te geven. Samen de weg kunnen gaan met je beste vriend of vriendin is een...

...door de afschuwelijke ziekte die heerst in mijn familie. Af en toe bezoek ik nog het oude kerkhof aan de St.Josephstraat en het familiegraf met de zerk waarin de namen gebeiteld staan in de zachte steen van hen die zo roemloos ten onder zijn gegaan; mijn familie, mijn voorouders, mijn ouders,...

...verloren. Dit was mijn verhaal. Dit was mijn bekentenis. Dit was mijn verlies.

Hierbij wil ik de redactie condoleren met het verlies van de redactiemedewerker van gedichten.nl Dick Panman.

Wat heeft hij nog te verliezen? Zijn zaak is bijna failliet. En als hij niet uitkijkt belandt hij nog in de bak. Twee gedupeerde beleggers hebben hem aangeklaagd,zo'n proces kan nog wel even duren, maar het is beter voor hem om zich maar niet meer in zijn Zwitserse chalet te vertonen. Zijn villa...

...veel, wat dichtte hij immens veel, wat genoten de lezers veel, van zijn inzendingen en wat was hij direct zonder te kwetsen! Wat zal hij worden gemist, en wat wens ik zijn naasten, familie, vrienden en kennissen alle sterkte toe met dit verlies! Jos, niet stoppen met je columns hoor en dicht...

...valse bescheidenheid wijst mijn tante mijn geschenken af, maar ze accepteert ze uiteindelijk toch; een roman van Isabel Allende en een set verzorgingsproducten voor haar oude, doorlijnde, getekende gezicht dat de tand des tijds heeft doorstaan en dat de trekken draagt van haar vader, mijn...

...valse bescheidenheid wees mijn tante mijn geschenken af, maar ze accepteerde ze uiteindelijk toch; het was een roman van Isabel Allende en een set verzorgingsproducten voor haar oude, doorlijnde, getekende gezicht dat de tand des tijds heeft doorstaan en dat de trekken draagt van haar...

Elke schaduw-dood die je dood gaat is al een geschenk en een ademtocht in geboorte naar nieuw leven!

...en tierden en sleepten iedereen mee…de familie was meer dan dede oso tevree…ook de gasten (sommigen had men moeten omkopen) deden hun best, sommigen vielen zelfs zo maar flauw …die hadden zin in een borrel, om weer bij te komen dat snapte de familie wel…nou ! dede...

In de tijd dat The Beatles hun successen vierden, was mijn tante Angie secretaresse bij een van die horlogefirma's in het land van de Bergen en Meren. Wij waren nog kinderen. In ons kleine huisje in de volksbuurt hing - een beetje misplaatst - de kalender aan de muur die ze ons ieder jaar zond,...

...als ik was door mijn gehele overige familie wegens een bezwaarlijk schandelijk te noemen maar wel ziekelijk en ziekmakend verleden, waren er kennelijk nog familieleden, hoe weinig dan ook, die zich ruimhartig en vergevingsgezind konden opstellen ten aanzien van de niet-verwijtbare...

...zijn partner de kleren van het lijf rukt. Het geschenk was kennelijk in overeenstemming met wat mijn broer zich had voorgesteld en het beantwoordde klaarblijkelijk aan zijn heimelijk en lang gekoesterde verwachtingen. Na ons vertrek werd het molenboek toegevoegd aan de collectie plak- en...

Er was in onze familie een stille tante, die ogenschijnlijk met zichzelf geen raad wist en die als een onbegrepene, als een onbegrijpelijke, haar stille wegen ging. Haar naam was "Cecilia". Ze was typiste op het kantoor waar ook mijn moeder werkte, die Cecilia, die haar schoonzus zou worden,...

Toen de regen tegen mijn ramen kletterde en kletste op een late januaridag die op de een of andere manier het voorjaar vervroegd scheen in te luiden, bracht ze mij het kleed. Het vormde een late en onverwachte herinnering aan de liefste, genaamd Cecilia, sinds lang niet meer in leven, die de...

...verblijf in Frans Guyana, eveneens jouw geschenk. En zo nam je me ook eens in je armen en het is de enige keer geweest. Uit gevoelens van minderwaardigheid had ik bij binnenkomst verklaard "een oude vrijster" te zijn. Razendsnel kwam je op me af en klemde je me tegen je aan. En zo...

Vaak zien we verlies als negatief, maar een verlies schept juist ruimte voor iets nieuws. Het is dus de kwestie je te openen voor de kans die achter het verlies ligt.

Dat de symmetrische zwarte figuren, die ik aantrof op het voorwerp dat ik in de nabijgelegen supermarkt aanschafte, mijn broer zouden aanspreken, vermoedde ik met recht en reden. Hij beklopte ze dan ook met de handen zoals hij gewoon is te doen wegens zijn idolatrie. Vaak had hij mijn naam...

...op een milde zomerdag ging ik op weg met mijn geschenk, verpakt in cadeaupapier, om haar, die ik min of meer als een moeder was gaan beschouwen, de meeuw te brengen. Wellicht was het beeldje in feite een prullig en lullig artefact en misschien accepteerde mevrouw het tegen wil en dank; ze...

"Wanneer men niets te geven heeft, voelt men zich onwaardig", las ik eens in een cursus Engels en zo schonk ik het boek met de mooie zwart-wit-foto's van beeldhouwwerken uit de vijftiger en zestiger jaren van de vorige eeuw, geërfd van een vriend, aan de vriendin van lange jaren die mij mede...