Alle inzendingen over familie geschenk verlies

Mijn oom, de broer van mijn vader, genaamd Gérard, die wij de bijnaam "Der Grosse Vertreter" hadden toebedeeld en wel omdat hij als vertegenwoordiger in schoolartikelen met de auto de scholen in onze provincie afging (vanuit de restaurants die hij frequenteerde bezorgde hij mij trouw de suikerzakjes die ik in een album met blauwe kaft plakte) was…

De tante, de zus van vader, over wie ik onlangs schreef en die haar tragisch levenseinde eens vond in een verpleeghuis in Ewijk, stond in onze familie bekend om de grenzeloze lusteloosheid waarmee zij langdurig en neerslachtig op de bladzijden van een roman kon blijven staren zonder iets te lezen of de bladzijden om te slaan.…

Ook en vooral als men sinds jaar en dag moet verblijven in een inrichting ziet men zijn familie graag. Het zijn de broer en zus naast wie men in vroege kinderjaren de eerste, wankele aanzetten van het leven meemaakte. En zo ontluiken in de vroege lente de fragiele bloesems die uitgroeien tot volle, weelderige volwassenheid.…

Mijn broer is eveneens een van de nazaten van de geschonden, getormenteerde en gehavende familie waarin ik opgroeide en waartoe ook ik en mijn zus behoren......…

Op de achtergrond de betrokken familie in de lange gang van de kerk, trotse getuigen van de magnifieke gebeurtenis. Enkele jaren later nam een slopende, fatale ziekte tante Resi van ons weg...…

Na de schoolbel holde hij naar huis, schoof het geschenk in de glazen kast, naast de porseleinen herder van oma. “Een wapen voor later” zei hij.…

Ze heeft me het geschenk van de Taal gegeven. Van de Taal die eens gebruikt is voor brute, onmenselijke commando's, van de Taal die ook kan vleien, liefhebben, strelen, ontroeren, van de Taal die in haar huis de hele werkelijkheid herbergt. Toen aan mijn lerares haar fatale ongeluk was aangezegd, leek ze kalm.…

Nee, van je familie moet je het hebben.…

Ze had geen familie meer Mien: ''Je was net de deur uit toen de telefoon ging, het was Alie en ze vroeg of jij zin had met Wim mee te gaan naar het ziekenhuis.'' Wouter( haar man): ''Is er wat gebeurd dan?…

Wij willen terugkijken op een goede jeugd. Wij zijn het kwaad ontgroeid en gezond volwassen geworden door te vergeven en te vergeten. Langs een hele zware weg, dat wel, ja, we hebben het moeilijk gehad, wij kennen het leven en wij kijken nergens meer van op, alles dragend, nooit klagend. Wij hebben iets van ons leven gemaakt, want ieder mens heeft de…

In latere jaren werd tante Miet blind en kon zij nog slechts op de tast de talloze sjaals haken, waarvan zij de familie voorzag. Zij klaagde nooit. Weemoedig denk ik aan de geschenken van tante Miet, aan de onschuld van een vrouwenleven, doorgebracht binnen de kloostermuren, terwijl de wereld voortholde in oorlog, technocratie en geweld.....…

Het heeft geen zin je hele familie direct in te lichten. Zodat paniek overslaat en je voortdurend met gedachten en raad wordt overladen. En zodoende zelf alle rust je ontbreekt om alles een plekje te geven. Samen de weg kunnen gaan met je beste vriend of vriendin is een geschenk in deze dat van grote waarde is.…

In één van de genoemde huizen, in één van haar kamers, was ik eens getuige hoe mijn tante, de zus van mijn moeder, zozeer het verlies van de fraaie, gebogen, gewelfde lijn van haar borst betreurde die vernietigd was door de afschuwelijke ziekte die heerst in mijn familie.…

Dit was mijn verlies.…

Hierbij wil ik de redactie condoleren met het verlies van de redactiemedewerker van gedichten.nl Dick Panman.…

Wat heeft hij nog te verliezen? Zijn zaak is bijna failliet. En als hij niet uitkijkt belandt hij nog in de bak. Twee gedupeerde beleggers hebben hem aangeklaagd,zo'n proces kan nog wel even duren, maar het is beter voor hem om zich maar niet meer in zijn Zwitserse chalet te vertonen. Zijn villa in Aerdenhout staat te koop, maar ja, in deze markt..…

Wat zal hij worden gemist, en wat wens ik zijn naasten, familie, vrienden en kennissen alle sterkte toe met dit verlies! Jos, niet stoppen met je columns hoor en dicht maar fijn door! 't Is net alsof ik je lachen hoor! We komen elkaar geheid tegen daarboven! Dag Jos!…

, mijn oom, de broer van mijn opa; de trekken van de familie.…

haar vader, mijn oom, de broer van mijn opa, de trekken van de familie.…

Elke schaduw-dood die je dood gaat is al een geschenk en een ademtocht in geboorte naar nieuw leven!…

De huilers waren een uitkomst… dede oso want zij zouden zó huilen, dat de sfeer van verlies niet vroegtijdig zou vergaan.…

In de tijd dat The Beatles hun successen vierden, was mijn tante Angie secretaresse bij een van die horlogefirma's in het land van de Bergen en Meren. Wij waren nog kinderen. In ons kleine huisje in de volksbuurt hing - een beetje misplaatst - de kalender aan de muur die ze ons ieder jaar zond, waarop de afbeeldingen te zien waren van majestueuze sneeuwbedekte…

Verstoten als ik was door mijn gehele overige familie wegens een bezwaarlijk schandelijk te noemen maar wel ziekelijk en ziekmakend verleden, waren er kennelijk nog familieleden, hoe weinig dan ook, die zich ruimhartig en vergevingsgezind konden opstellen ten aanzien van de niet-verwijtbare excessen waaraan ik in een ver verleden bijna te gronde was…

Het geschenk was kennelijk in overeenstemming met wat mijn broer zich had voorgesteld en het beantwoordde klaarblijkelijk aan zijn heimelijk en lang gekoesterde verwachtingen.…

Er was in onze familie een stille tante, die ogenschijnlijk met zichzelf geen raad wist en die als een onbegrepene, als een onbegrijpelijke, haar stille wegen ging. Haar naam was "Cecilia". Ze was typiste op het kantoor waar ook mijn moeder werkte, die Cecilia, die haar schoonzus zou worden, niet goed kon zetten.…

Toen de regen tegen mijn ramen kletterde en kletste op een late januaridag die op de een of andere manier het voorjaar vervroegd scheen in te luiden, bracht ze mij het kleed. Het vormde een late en onverwachte herinnering aan de liefste, genaamd Cecilia, sinds lang niet meer in leven, die de lieflijke,kronkelende bloemmotieven en lijnen met ijverige…

Ik zal je cadeautje blijven bewaren in het doosje van donker hout, souvenir van je langdurige verblijf in Frans Guyana, eveneens jouw geschenk. En zo nam je me ook eens in je armen en het is de enige keer geweest. Uit gevoelens van minderwaardigheid had ik bij binnenkomst verklaard "een oude vrijster" te zijn.…

Vaak zien we verlies als negatief, maar een verlies schept juist ruimte voor iets nieuws. Het is dus de kwestie je te openen voor de kans die achter het verlies ligt.…

Dat de symmetrische zwarte figuren, die ik aantrof op het voorwerp dat ik in de nabijgelegen supermarkt aanschafte, mijn broer zouden aanspreken, vermoedde ik met recht en reden. Hij beklopte ze dan ook met de handen zoals hij gewoon is te doen wegens zijn idolatrie. Vaak had hij mijn naam genoemd tegen zijn verplegers. Toen ik er was pakte hij liefdevol…

Ik had niet de illusie dat mijn schamele cadeautje de put van de enorme eenzaamheid, van de pijn en het verdriet zou kunnen dempen, maar op een milde zomerdag ging ik op weg met mijn geschenk, verpakt in cadeaupapier, om haar, die ik min of meer als een moeder was gaan beschouwen, de meeuw te brengen.…