Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Van je familie moet je het hebben

Wat zou ik die twee toch graag eens de waarheid vertellen. Zeggen dat ik hun smoesjes niet meer pik. Dat ik niet meer inga op uitnodigingen van hun kant en dat ik ze zeker ook zelf nergens meer voor uitnodig. Wat zou ik de zusjes graag vertellen dat ze de klere kunnen krijgen en dat ze wat mij betreft in de stront mogen zakken. Nee, van je familie moet je het hebben.

Ik bel ze nog speciaal op als er verjaardagen zijn, anders weet ik zeker dat ze het ‘vergeten’. “Komen jullie ook?” Natuurlijk komen ze niet, maar dat zeggen ze er nog niet bij. “Ja, ik denk het wel hoor, reken er maar op”. En dus reken ik er iedere keer toch weer op, want stel dat ze wél komen. Ik kan het toch niet maken dat er geen gebak genoeg is? Op de verjaardag zelf, een telefoontje. “Ja, we zitten hier met twee zieke kinderen hoor, we kunnen echt niet komen.” Hun mannen, die sowieso al nooit meekomen naar verjaardagen, kunnen blijkbaar ook geen zieke kinderen verzorgen. Nee, van je familie moet je het hebben.

Dit weekend is mijn zoon gedoopt. Een familietraditie. Ook hier schitterden de dames weer door afwezigheid. “Sorry hoor, maar ik heb niemand om de winkel over te nemen” was smoes nummer één en smoes nummer twee werd aan oma doorgegeven: “Ze kan echt niet komen hoor, want haar dochtertje is ziek.” Ik zeg nog dat ze wel erg vaak ziek is. Ik krijg een vreemd knikje terug en daar kon ik het weer mee doen. Hun neefje wordt gedoopt. Een eenmalige gebeurtenis. Nee, dat is niet belangrijk. Van je familie moet je het hebben.

Daar zat ik dan met veel te veel eten en lekkers voor de kinderen. Kan zo allemaal de kliko in. Ik heb het er zo mee gehad. Wat zou ik ze toch graag eens de waarheid vertellen. Zeggen dat ik hun smoesjes niet meer pik. Dat ik niet meer inga op uitnodigingen van hun kant en dat ik ze zeker ook zelf nergens meer voor uitnodig. Wat zou ik ze graag vertellen dat ze de klere kunnen krijgen en dat ze wat mij betreft in de stront mogen zakken. Maar alles wat ik zeg is: “Ach meid, niks aan te doen hè. Volgende keer beter”.

Waarom ik dat doe? Omdat het niet mijn zussen zijn, maar die van mijn man. Hij durft er geen woorden aan vuil te maken en dus wordt de lieve vrede bewaard en kan ik bij de volgende verjaardag mezelf weer de pokken ergeren en een halve taart wegflikkeren.
Nee, van je familie moet je het hebben.

Schrijver: Wendy77, 4 april 2006


Geplaatst in de categorie: familie

2.0 met 3 stemmen 1.022



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)