Alle inzendingen over familieportret

Hij was mijn opa die staat afgebeeld op het grote familieportret dat nog altijd mijn slaapkamer siert. Zijn dunne haar gescheiden, de vinger beringd; een pochet in het colbert; de zakenman die nooit zakenman werd; de liefdadige en humanitaire vriend van de armoedzaaiers.…

De fotograaf moet gevoel voor compositie bezeten hebben: daar zijn zij allen die niet meer te midden van de levenden zijn: de jonge mannen: mijn ooms Gérard en Guus, onschuldig, in het nette kostuum, de stropdas naar voren springend in de uitsnijding van het colbert, de handen elegant en kennelijk berustend gevouwen; mijn vader met ernst, passie en…

De gestalten zijn harmonieus gerangschikt op de zwart-wit-foto. De fotograaf uit dat verre jaar, 1963, had zeker gevoel voor compositie. Helemaal links zie je mijn zusje op de schoot van onze elegante, jonge moeder. In het midden sta ik. Met wijd opengesperde, waakzame ogen kijk ik in de lens. Mijn zusje en ik dragen beiden jurkjes die we ongetwijfeld…

Mijn moeder had op de achterzijde van het portret waarop haar gezin in zwart-wit staat afgebeeld, door de fotograaf gerangschikt in een harmonieuze pose, geschreven dat de foto voor onze oma bestemd was die in de aangrenzende, naburige wijk woonde, maar wel op loopafstand. Iedere week overbrugde zij die afstand en bezocht ons. Onze ogen kijken…

De kwetsbare beentjes van de lieflijke baby rusten op de schoot van de moeder, die het meisje dat haar dochtertje is boven alles ter wereld liefheeft. We schrijven vijftiger jaren van de vorige eeuw. De moeder draagt een ouderwetse zijden jurk. De vader aan haar zijde kijkt met liefdevolle en betrokken blikken in haar richting en het andere dochtertje…

.....en toen vroeg Ilonka, die mij al sinds twee jaar trouw bezocht, tenslotte: "Wie zijn dat, op die foto?" Tot nu toe had ze kennelijk in stilzwijgende verwondering de foto in zich opgenomen die mijn slaapkamer sierde en ik verklaarde: "Daarop staan mijn opa en oma met hun zoons en dochter; mijn vader, ooms en tante" Daarbij verzweeg ik wijsheidshalve…

Op het familieportret van vlak na de Tweede Wereldoorlog, dat nog steeds mijn slaapkamer siert, kun je hun trotse gestalten zien.…

Mijn tante C. neemt een prominente plaats in tussen haar broers en ouders op het grote na-oorlogse familieportret dat nog mijn slaapkamer siert; donkerblonde krullen langs haar slapen en kaken, een bril, een ruiten bloes met een zwart hesje eroverheen.…

Ik zag in de - voor de vroege ochtend - iets te fel verlichte kamer, in de verte een familieportret hangen. De afstand was te groot om details te kunnen zien, maar de weinig creatieve opstelling deed me sterk vermoeden dat het om een familieopstelling ging.…

De familiefoto is ongetwijfeld genomen in 1962 bij onze trouwe buren. Het daarop afgebeelde tafereel wordt begrensd door de zware, groene, velours gordijnen die ik me nog zo goed herinner en die een sfeer van gezelligheid en beslotenheid deden ontstaan. Mama omarmt op de foto mijn zusje gekleed in het luchtige, frivole jurkje met een vluchtig, steels…

Omdat de huizen van de rijke elite eind 17-de eeuw vol hingen met grote familieportretten maakte jij kleine schilderijen voor hen. Met jouw fijne stijl kon je de kledingstoffen en de attributen van de rijken het beste weergeven. In 1686 schilderde je een portret van een rijke dame met haar hondje en een zwoele dienstmeid.…