Eerst Fortuijn, daarna Verdonk en nu Wilders. Ze stormen net zo blind naar de macht als destijds al die nieuw linkse bewegingen. Daalder ziet in 1974 de neiging van politici om overmatig te reageren op incidenten. Een herkenbare uitspraak.
Het is een mooi voorbeeld van hoe de geschiedenis die zich telkens herhaalt, maar steeds weer anders.…
zeker toe, want hij heeft uiteindelijk het kabinet gevormd, na zeer moeilijke onderhandelingen, terwijl hijzelf als dandy en homofiel veel argusogen opende en toch zette hij door en zagen we hem vriendelijk wuivend in een dure slee, met zijn schriele lichaam in perfecte snit, terwijl wij als Nederlanders terugdenken aan die uitbundige hand van Pim Fortuijn…
En Fortuijn die liep hier op het Binnenhof voor z’n stukkies in Elsevier.
Mooi weer. Op de Denneweg liep Karel Bluf, met ene Arie van TV-West.
Die tv-West-man zegt “klopt niet.” Ik zeg: “klop wel. As un tang op dol wèffie. Wie kan dat nâw beter wetû jéj of ik die selluff d’r béij gewees ben en ut selluf bedacht heb!”
Ik knik.…
De politieke correctheid van mijn ouders druipt ook uit mijn poriën en ik schrik zelf van het feit dat alleen al het gezicht van toen Fortuijn en nu Verdonk en Wilders mij zo doen koken dat ik zelfs bij het schrijven van deze zin mijn hartslag in mijn keel voel.…
Even lekker schermen met de term 'demonisering', wat velen aan Pim Fortuijn doet denken. Dus peutert hij gemakzuchtig in het emotionele onderbewustzijn van de kiezers. In gedachten ziet hij de eindoverwinning al voor zich.…