Wanneer er 's nachts een kerkuil neerstreek op het dak, wist iedereen dat er in dat huis de volgende dag een dode zou zijn te betreuren. Het kwam altijd uit. Gek genoeg werden die kerkuilen ook alleen gezien als ze op het dak van een ernstig (meestal terminaal) zieke patiënt gingen zitten.…
En de kerkuil zei voor mij te zullen bidden. Maar verder hoor ik weinig van hem.
De velduil was en is in geen velden of wegen te bekennen.
Toch hebben er een paar neefjes bosuil, waar ik verder geen tot weinig contact mee heb spontaan aangeboden mij eventueel te willen helpen.
Kijk en dat doet me nou dan weer goed.…