Alle inzendingen over langzaam

Langzaam. Zo laat ik de TT in Assen dit weekend volledig aan mij voorbij razen. Sport kan mij niet langzaam genoeg gaan: wandelen, zwemmen, zeilen en - vooruit – joggen. Ik houd niet van voetbal, al vind ik – als ik ooit kijk – de slow motion beelden van een gemiste kans of vermeend buiten spel prachtig.…

Afgelopen dinsdag heeft de TGV een snelheidsrecord gebroken, ik geloof dat de trein zo’n 575 km per uur heeft gehaald. Langs de route stonden mensen te kijken en te juichen. In het algemeen hebben wij bewondering voor snelheid. Hoe sneller hoe beter. Het is een cliché om te zeggen dat tegenwoordig alles steeds sneller gaat en steeds sneller moet. Het…

Als je moe bent, eet je koekjes die de langzame denker je niet toestaat, sla je iemand op je bek, terwijl de langzame denker vindt dat je je moet inhouden en koop je een dure jurk waarvan de langzame denker niet kan bedenken wanneer je die ooit zou kunnen willen dragen.…

Rook en drink je liever dood dan je langzaam te laten vermoorden door fabrikanten die rotzooi verkopen onder de naam van eten. Woekerwinsten worden er op die muizenhapjes gemaakt. Ik bedoel natuurlijk de hoeveelheid. Het zou van een sadistische instelling getuigen als we muizen dit lieten eten.…

Een blik op de wekker zegt mij, dat het bijna acht uur in de ochtend is. Alles in huis en ook buiten is rustig, net als de ademhaling van mijn betere wederhelft. Ik realiseer mij, dat het vandaag zondag is en dan lijkt ons plaatsje op het eiland uitgestorven, met uitzondering van de mensen die zich op weg begeven naar de kerk. Van deze plaatsen voor…

Door de raadselachtige en wellicht aanhoudende massale insectensterfte van o.a. ook de ‘bestuivende’ soorten, zullen over enkele millennia misschien enkele natuurelementen het werk van de bevruchting hebben overgenomen. De groei van het menselijk ras zal door voedselschaarste eeuwen eerder al tot staan zijn gebracht en gestadig afnemen. Het verhaal…

Maar toch geloof ik dat heel langzaam heel heel langzaam het besef begint door te dringen dat het met ons verfoeilijk menselijk gedrag zo niet door kan gaan. Want met alle bijzondere dingen die de mensheid weldegelijk ook heeft geschapen, zijn we toch bezig de poten onder onze stoelen weg te zagen.…

De herfst Langzaam mogen wij onze levensboom verlaten, en langzaam als een herfstblad nederdalen. De winter Onze energie heeft ons inmiddels verlaten, in alle rust mogen wij slapen in moeders natuur, en wachten op een nieuw begin.…

Het menselijk brein wordt langzaam maar zeker weggevreten tot er een leeg gebied onstaat. Het is als een boekenplank waarbij het laatst geschreven dagboek er als eerste afvalt net zo lang tot er een onbeschreven bladzijde over is. Zoals een kind onbeschreven ter wereld komt.…

Hij knikt langzaam. ‘Dat dacht ik al.’ Dan draait hij zich om en loopt weg. Het hek valt zacht achter hem dicht.…

Deze smelt langzaam en geeft de genietende boer speelse ogenblikken in het kamerduister. De kleuren van dat fijne smulgoed komen langzaam, maar vrijmoedig zijn mond uit. Ze verspreiden zich sierlijk door het donker, blijven vaag rondwaren...…

Langzaam komt de muziek ‘aangeslenterd’ steeds luider, steeds duidelijker Ik kan er niet meer omheen Dan zet de doorleefde, melancholieke stem van Bono in Weemoedig klinken de gitaren De muziek ‘wandelt’ langzaam door en ondersteunt zijn stem bijna achteloos… Daar klinkt de daverende en ontroerende stem van Luciano Pavarotti.…

Aan de rand van het immense weiland stond ik te kijken, turend in de verte...nog even en de zon zou ondergaan om plaats te maken voor het mooie avondrood- vervolgens zou de vooravond langzaam...hè? Wat hoor ik nu, langzaam verdwijnt het vergezicht. Ik zie allemaal spikkels mijn kant opkomen.…

Wanneer te zijner tijd, langzaam maar onomkeerbaar, mijn creatief vermogen van het denken achteruit gaat, dan zijn helaas óók mijn hersenen aan een rollator toe.…

die foto zal nimmer genomen worden, ik trek mij helemaal terug sluitertijd diafragma het betekent niets als het licht er niet is voor jou, alleen voor jou verdwijn ik van het toneel langzaam dooft het licht…

De tijd schrijdt langzaam, maar zeker, voorbij het leven dat ik lijd. Mijn tijd vergt steeds meer verleden, de herinnering plengt tranen en toch zing ik voort. Niets mag ongehoord.…

Hoog op de verre berg zweeft mijn dappere Ik, terwijl hier beneden mijn verduisterde Zijn langzaam wegzakt in het moeras van onvermogen en onbereikbare verlangens, in het vale licht van de aarzelende zon na een plensbui.…

Ook voor de arme rijke Donald moet de rol van president langzaam maar zeker steeds meer op een nachtmerrie gaan lijken.…

Zo langzaam begin ik mezelf af te vragen wat er met de wereld aan de hand is. Goed, het kan goed nog honderden jaren, misschien zelfs duizenden jaren duren voordat het gebeurt maar de aarde begint langzaam ziek te worden. Is de aarde iets wat je moet laten verslijten?…

Zij die gaan in ondergaan; zij zijn de krachtigste mensen in stil en langzaam vergaan. Ik geef mijn bestaan voor hun bestaan. Ik zal altijd met hen samengaan. In liefde te gaan.…

Opgelucht merkte hij dat ook de gehate kleuren langzaam wegstierven. Toen alleen één zwak lichtje overgebleven was, hoorde hij muziek. Klaaglijke violen speelden fluisterend de lokkende welkomstzang van het dodenrijk. Hij voelde zijn lichaam lichter worden.…

Hoe ze langzaam in de gaten kreeg dat het niet meer ging. Hoe ze zichzelf zag en besloot het niet langer te willen zien. Haar laatste woorden aan mij waren: “Herinner me liever zoals ik in het begin was.” Meer en meer begin ik te geloven dat ze op dat moment meer zichzelf was, dan dat ze ooit was geweest.…

De man viel langzaam in slaap en droomde van lieve, aardse engeltjes.…

Draai je nu langzaam om en leun tegen me aan, wees maar niet bang, er zal je niks gebeuren. Doe nu je ogen dicht en leg nu je handen op je oren en druk ze stevig dicht.…

Een voor een werden de meubelstukken, die de bewoners zolang omringd hadden en die de sfeer hadden bepaald in hun vertrekken, op een plateau geplaatst dat langzaam de diepte in zonk. De meubelstukken werden vervolgens geladen in de auto die was komen voorrijden.…

Mijn ogen vinden de jouwe terwijl de beat langzaam afneemt. Ontwakend uit onze roes zien we de mensen om ons heen staan. Met opgewonden blikken staan zij te kijken naar twee dansende vrouwen.…

Maar langzaam duw je me met je lichaam verder achteruit, verder onder de douchestraal. Langzaam wordt je rug nat. Je buigt een stukje naar voren en laat daarbij m’n handen los. Je beweegt je armen naar achteren en legt je handen op mijn billen, waarna je me naar je toe duwt. ... Wordt vervolgd…

geen hoofdletters meer voor mij, uitdagingen zijn uit den boze, gevestigde woorden bevestigen de huisvlieg en ik ben niet meer dan een uitwerpsel van diezelfde vlieg, de vlieg die strijdt om een plekje onder de zon maar niet beseft dat het een lamp is, ik lach in mijn vuistje en kruip langzaam omhoog, ik sla mijn vleugels uit, voorzichtig, als ik denk…

Ik begin niet zomaar iets; ik bouw langzaam mijn doel, een pad dat recht voor mij uit ligt, op en uit. Ik roep niet zomaar wat, daarvoor heb ik een te strenge vorming achter de rug!…

Het is heel moeilijk voor te stellen hoe een 26-jarige Spanjaard zijn 66-jarige moeder in mootjes heeft gehakt en deze langzaam maar zeker aan het oppeuzelen was. En misschien wel het lekkerste stukje voor het laatst wilde bewaren... Goed dat de Madrileense politie roet in het eten heeft kunnen gooien.…